Chapter 16: cry

6 3 0
                                    

Days become weeks,and I'm here at my favorite place. The duyan in park.



This is the place where I can do everything I want  dahil wala namang pumpunta dito. Ang first day ko sa school ay ok naman, I'm just shocked kasi I don't know that I'm known by students there.




Ang dami pa ngang nagpapicture sa akin,at nagtanong kung kelan daw ang next concert ko eh di pa nga ako singer eh.




Tyaka I don't have any band, I'm just a substitute.




Si Kale naman ay magaling na kaya baka hindi na ako makakakanta ulit. Tyaka I need to think kung magpapa-under go ba ako sa surgery to treat this ovarian cancer of mine.



I sigh,how I wish I lived like how other teenager does. But because of my fvcking illness I can't lived in a normal way! Damn it!


I also want to have fun with other girls. But I can't,dahil baka ikamatay ko lang. How I wish there's a sunset now.



I want to watch sunset right now. Napatingin ako sa kalangitan, it's cloudy means there's a possibility to rain.



Oh I can't wait to bathed under the rain! While tears are rolling down to my cheeks and with my blurry eyes I dance in this park!




Nagulat ako ng bigla talagang bumagsak ang malakas na ulan. I smiled bitterly and murmur 'thank you Lord'



I remain in my seat and let the tears roll down to my cheeks while remembering the things tita said.




"Ghaile you need to under go in a surgery operation dahil malala na ang sakit mo."


"No tita! Baka maging dahilan pa 'yon ng pagkamatay ko!"


"Ghaile mas lalong lalala ang sakit mo!"


"No,no,no please tita let me think of it first."


"But Ghai—"

"Two weeks,after two weeks I will decide whether I under go in a surgery or not."

Paano na lang ang pangarap ko? Two days to go,and I need to tell tita kung ano na ang naging desisyon ko. 

"Suddenly,I feel so empty again...or maybe it's always been." bulong ko sa aking sarili.



Huminto sa pag-ulan? Napatingala ako at nakita ko ang lalaking may hawak ng isang payong.



"K-kale?" Napauwang ang labi ko habang ang nagtataka kung bakit siya nandito. 



"Your soaking wet! Bakit ka nagpapaulan?!" nagulat ako ng bigla itong sumigaw.

"W-what?" naguguluhan kong tanong.


"I mean,why the hell are you crying in the middle of the rain?!" ShIt! He saw me crying?!!!!!


Kaagad akong napatayo na naging dahilan ng pagtilapon ng payong. 



"Kanina ka pa dito?!!!" galit na sigaw ko.

Napayuko muna ito bago sinabi ang,"oo." what the heck?! Someone saw me crying!!!!!


"I'm sorry,bago ka dumating dito ay nandito na ako sa likod ng puno." what? Bakit di ko man lang napasin na may tao pala?

"Gusto ko na sana umuwi ng makitang makulimlim kaya lang nakita kita,hinintay ko muna na umalis ka pero nagtaka ako kasi bakit hindi ka parin umaalis gayong nakita mo naman na makulimlim." gosh! We're soaking wet!

Luv Is In The Rpw (On Going)Where stories live. Discover now