De invasie van Alius Academy | Inazuma Eleven

H8. Late night talk

Het was midden in de nacht en iedereen was zo goed als in slaap gevallen, alleen ik kon gewoon niet slapen. Teveel gedachten spookten rond en ik voelde me ook te onrustig om mijn ogen te sluiten.

De meiden sliepen met z'n allen in een tent en de jongens in de bus, wat ik ook belachelijk vond. Er was in de bus genoeg ruimte voor ons allemaal, maar Tori en ik werden perse meegesleept naar de tent om daar te slapen.

Na lang liggen piekeren, had ik er echter genoeg van en kroop ik, met mijn slaapzak in de hand, de tent uit. Mijn ogen waren meteen gefixeerd op het dak van de bus, wat me een perfecte plek leek om te slapen.

Stilletjes klom ik op de ladder en tot mijn verbazing was ik niet de enige die niet kon slapen.

"Mark?"

Mark keek op en begon meteen te glimlachen toen hij me zag. "Charlett! Kon je ook niet slapen?"

Ik legde mijn slaapzak naast die van hem neer als ik knikte. "Teveel dingen om over te piekeren, jij?"

"Oh Jack die zaagt de hele boel bij mekaar."

Ik lachte met hem mee en ging naast hem liggen als we samen naar de sterren keken.

"Gaat het al beter met je? Het moest vast een klap voor je zijn geweest gisteren."

Ik zuchtte diep. "Het is wat je beter vindt... Ik heb er wel allemaal moeite mee, als ik heel eerlijk ben.."

"Dat is helemaal begrijpelijk. Als je het wilt vertellen.. wat zei Axel tegen je toen je op hem af ging?" Hij was bijgedraaid en keek nu mijn kant op.

Het maakte niet echt uit of ik het hem ging vertellen of niet, volgens mij wist iedereen het al.

Ik draaide ook naar hem en we keken elkaar aan als ik antwoord gaf. "Hij was het met coach Lina eens... Hij vond zichzelf niet meer bij het team passen.. En hij wou ook afstand nemen van mij, dus ik denk niet dat we snel van hem gaan horen."

Mark ging rechtop zitten, tot mijn verbazing. "Ik denk dat hij wel terugkomt. Ik weet het zelfs zeker. Axel is niet de persoon die zijn team en vrienden in de steek laat."

Hij leek zo zeker te zijn van zijn woorden, maar ik betwijfelde het echt. Voor mijn gevoel wist ik niet eens meer wie Axel nou eigenlijk was.

"Mark..." Ik ging ook rechtop zitten. "Axel is vrijwillig vertrokken. Hij wilt ons ook niet meer helpen. Ik denk dat we dat moeten accepteren."

"Ik accepteer het ook! En we gaan als team ook gewoon door, zonder hem. We moeten beter worden en Alius verslaan! Maar ik weet ook, dat wanneer Axel er klaar voor is en we hem als team weer nodig hebben, hij er voor ons gaat zijn."

Ik glimlachte zwak. Zijn vriendschap met Axel was iets wat ik nooit honderd procent ging begrijpen, maar ik waardeerde zijn optimisme echt heel erg. Vooral omdat ik nu totaal niet positief over Axel kon denken.

"Als jij het zegt, geloof ik dat, aanvoerder."

~

De volgende ochtend waren we optijd weer vertrokken richting het koude noorden. We waren al over de helft, maar moesten nog steeds enkele uren rijden. Het voordeel was al wel dat we best snel in de sneeuw waren beland, wat betekende dat we niet super lang moesten.

Ik zat deze keer niet meer alleen. Eric stond erop dat hij naast me ging zitten, ondanks mijn protest dat Bobby anders alleen zat. Het was allemaal tevergeefs, dus mijn tijd van brommen was voorbij.

Eric probeerde de hele tijd met mij te kletsen hier en daar. Of het nou over school, Alius, Unicorn of mijn werk ging, hij bleef praten. Alles om te voorkomen dat ik weer heel depri in mezelf ging trekken. Om toch nog een beetje in mijn eigen wereld te blijven, had ik maar een van mijn manga erbij gepakt, om te gaan lezen.