De invasie van Alius Academy | Inazuma Eleven

H13. Cloisterdivinity Jr. High

Gemini Storm was verslagen, maar wat niemand had verwacht was dat het gevecht nog niet voorbij was. Toen we gisteren eindelijk onze vrijheid proefden, kwam opeens een nieuw team van Alius Academy tevoorschijn.

Epsilon.

Een team onder de leiding van Dvalin had ons gewaarschuwd dat zij de nieuwe dreiging gingen zijn van de Alius Academy.

Het gaf het hele team een kleine dip, aangezien iedereen er natuurlijk vanuit was gegaan dat het na Gemini Storm klaar was. Alleen Mark zorgde ervoor dat het onze gevechtsspirit niet verpeste.

Vandaag waren we alweer vroeg vertrokken om terug te trekken naar het zuiden. Het plan was eigenlijk gewoon terug naar Tokyo, maar zodra we wisten waar Epsilon als eerst ging aanvallen, werd dat onze nieuwe bestemming.

In de bus zat ik nog steeds alleen. Mijn positieve humeur van de afgelopen dagen had er voor gezorgd dat ik geen bezorgde Eric en Jude meer om me heen had en ik weer wat meer alleen tijd had.

Ik vond het eerlijk gezegd wel prima en had ook weer even mijn tijd nodig. Het feit dat ik vandaag niet terug kon naar Amerika, was namelijk nog steeds een vervelend beeld.

Het scheelde dat ik Mark en Dylan nog niet had laten weten dat ik kwam, anders was dat ook nog een flinke teleurstelling als ik een paar uur later terug zou bellen met een teleurstelling.

Shawn was trouwens met ons mee gekomen naar het zuiden. Hij wou ons graag blijven helpen, dus voor hem was het voor het eerst in een lange tijd dat hij weer in een deel van Japan was waar geen sneeuw lag.

Hij had de lege plek naast Kevin opgevuld, wat voor mijn gevoel wel gepast was. Sinds de wedstrijd van gisteravond kon je merken dat de twee veel minder botsten en dat Kevin hem langzaam begon te accepteren.

Dan als we ergens halverwege onze reis van vandaag eindelijk een pauze hadden genomen, kwam Lina met het nieuws dat ze hadden gevonden waar onze grote vrienden van Alius hun zinnen op gezet had.

Het ging om een middelbare school in Kyoto, genaamd Cloisterdivinity Jr High. Het was een school waar hart en geest werd getraind en er geen versie van geweld aanwezig was. Voetbal was voor hun ook een manier om hun innerlijke chi te trainen en niet om te vechten. Coach Lina leek een fan van ze te zijn, want ze gaf ons nog de opmerking dat we geheid van ze hadden verloren als ze hadden meegedaan aan het voetbal frontier.

Ik was zelf nog niet helemaal overtuigd van de talenten van een team wat niet eens meedeed aan het toernooi, maar het feit dat Epsilon opeens voor deze school koos, zette me wel aan het denken.

Het was een school van klasse en zeer begaafd. Zouden ze nu specifiek naar scholen opzoek zijn? Gemini Storm ging namelijk gewoon steeds door naar de school die daarna het dichtste bij was, zonder te kijken of het voetbalteam wel wat waard was.

In ieder geval, de school lag dus in Kyoto, wat nog verder lag dan Tokyo. Er werd gewoon 5 uur bij de reistijd opgegooid, waardoor we dus ook nog langer door gingen rijden vanavond en we pas laat de tussenstop maakten.

Ik vond het op een of andere manier veel minder erg dan ik had gedacht. Iedereen was namelijk door de lange reistijd heel moe en rustig, waardoor je echt tijd voor jezelf kon nemen.

Hierdoor was ik wel weer veel aan het peinzen over van alles en nog wat. Het waren momenten als dit geworden dat je gewoon gaat nadenken en het voorbij kwam.

Ik had er maar een boek bij gepakt en muziek in gedaan in de hoop mezelf wat meer afleiding te geven. Ik begon namelijk eindelijk een beetje grip te krijgen op de situatie en ik wou niet dat het in een keer weer in elkaar viel.

Epsilon zou geheid een veel sterkere tegenstander zijn, waar we dus ook echt op moesten gaan trainen. Ik had al mijn aandacht nodig voor het spel. Des te eerder konden we winnen en onze vrijheid weer terugkrijgen.