De invasie van Alius Academy | Inazuma Eleven

H12. Wraak tegen Gemini Storm!

"Hier in het land van het koude noorden is de atmosfeer gloeiend heet! Iedereen wilt dit gevecht zien tussen Gemini Storm van de Alius Academy en de Raimon Eleven. Het gevecht gaat zo beginnen!"

Het nieuws wat Silvia kwam brengen was waar. Ze kreeg via coach Lina te horen dat Alius Academy vanavond Alpine zou komen uit dagen, wat uiteindelijk dus ook het geval was.

Het had veel bekijks gebracht, aangezien er bussen met journalisten, camera's en toeschouwers langs de kant van het veld stonden om naar ons te komen kijken. Wat ook logisch was, want dit ging een belangrijke wedstrijd worden.

Ik had voor het eerst weer eens een goed gevoel in het spel van ons als team. We hadden de afgelopen dagen flink vooruitgang geboekt en ik merkte echt dat we een stuk beter zijn gaan spelen. Ook was ik zelf vastberaden om mijn beste spel te laten zien. Ik had hard getraind en was eindelijk ook volledig genezen van mijn blessure.

Ik ga het die jongens betaald zetten dat ze mijn Rozen Tornado op die manier hadden tegengehouden.

Als Gemini Storm al klaar was om te gaan spelen, stonden wij nog allemaal om onze coach heen om te horen wat de bedoeling was vandaag.

"Shawn, jij bent vandaag centrale verdediger. Charlett, ik wil jou naast Kevin in de aanval hebben."

"Wat?!"

Het hele team was overdonderd om te horen dat onze nieuwe spits toch naar achteren werd geschoven.

"Ik wil dat je je focust op de verdediging en dat je dus wegblijft uit de aanval, begrepen? Je Eeuwige Sneeuwstorm gaat achter slot en grendel." Ze keek streng naar Shawn toe, die zelf alleen maar knikte.

Eric ging meteen in protest tegen de coach, maar zei vertelde hem dat ze hem geen uitleg was verschuldigd. Ik probeerde mijn mede Unicorn te kalmeren en klopte op zijn schouder.

"Geen zorgen Eric. Ik heb de Flame Unicorn, weet je nog?"

Hij keek mijn kant op en werd al snel rustiger door mijn glimlach. Spelers achter ons waren het er ook niet echt mee eens, maar Mark pepte iedereen nog een beetje op om ervoor te zorgen dat we toch positief het veld op gingen.

We stelden ons op en ik voelde me toch weer onwennig om samen met Kevin voor in het veld te staan. Vooral omdat het met Kevin was misschien, wij hadden tenslotte samen nog niet zo gestaan. Ik zou ook nooit zo goed met hem samen kunnen werken als Axel, maar we moesten er maar het beste van maken.

Het fluitsignaal klonk en als de bal in mijn voet rolde, voelde ik de adrenaline naar binnen razen.

Ik rende met Kevin naar voren en speelde hem meteen weer terug naar hem. We gingen met volle snelheid richting de goal van de tegenstander, maar uit het niets stonden er opeens twee spelers voor Kevins neus die de bal overnamen.

Gemini Storm was nog steeds sneller dan wij waren, maar ik merkte wel dat het voor ons veel makkelijker was om ze te zien aankomen en bij te houden. Het lukte ons hier en daar om de bal te onderscheppen, waardoor we het spel nog redelijk gelijk konden houden.

Kevin had na een tijdje eindelijk een kans om te schieten, maar zijn Draken Poeier was te zwak voor het Zwarte Gat van de keeper. Ik baalde meteen, maar we zouden nog wel meer kansen kregen.

Dit leek voor Gemini Storm het punt te zijn dat ze hun knop gingen omdraaien en de spelers gingen veel feller in de aanval. De angst kwam meteen weer dat ze gingen scoren, maar Shawn kwam er meerdere keren tussen met het Land van Ijs.

Zijn verdedigingskunsten hadden ons de hele eerste helft geholpen ons goal leeg te houden en het gaf het hele team energie om door te gaan.

Als de aanvoerder van Gemini Storm de bal had, gingen Jude en ik meteen voor hem staan om druk te zetten. Hij was echt verrast met de vooruitgang die we in de afgelopen week hadden geboekt.