De invasie van Alius Academy | Inazuma Eleven

H27. de Vlammenspits

Niemand was het er mee eens om door te gaan zonder Mark en dat had Jude duidelijk laten weten nadat ze hem wou aanwijzen als de nieuwe aanvoerder. Ze heeft ons een deadline gegeven om onze keuze te maken. Morgen zou ze vertrekken om de reis door te zetten, of we nou mee wouden of niet.

Ze was bereid opnieuw te beginnen met een nieuw samengesteld team als wij hier bij Mark wouden blijven, dus we moesten er wat op verzinnen om Mark's gedachten te veranderen.

Jude had een idee gevonden waar Darren heel goed bij te pas ging komen, dus hadden we hem de kans gegeven om met ons mee te trainen, zodat hij zijn Ultieme Hand kon oefenen. Het enige wat Mark hoefde te doen, was toekijken.

Eric, Jude en ik stonden tegenover hem en schoten om en om onze supertechnieken op hem af. Zij deden de Dubbeldreun en ik mijn Rozen Tornado.

Het lukte hem nog geen enkele keer om de ballen te stoppen, maar het was duidelijk dat hij net zoals Mark niet van opgeven was en bleef maar vragen of we door wouden gaan. Elke keer deed het meer pijn om aan te zien hoe onze schoten hem omver bliezen, maar hij ging gewoon door en door en door.

Tot een Dubbeldreun van Jude en Eric. Darren leek al zijn laatste energie te stoppen in de Ultieme Hand en je kon het gewoon voelen dat het dezelfde kracht had als Mark, hoe herkenbaar het was. Iedereen leek het te merken en toen hij het schot tot stilstaan bracht, kon ik het niet tegenhouden om te glimlachen.

"Het is hem... gelukt!" Jude en ik keken elkaar als Eric samen met onze teamgenoten zijn kant op kwam om hem te feliciteren.

Jude glimlachte terug naar mij en ik voelde al mijn onzekerheden van de afgelopen dagen wegebben. Als Darren's vastberaden Mark niet goed heeft gedaan, dan heeft het mij in ieder geval geholpen.

Het voelde als een last die van mijn schouders viel en de sfeer veranderde in een slag alsof iedereen hetzelfde had. Ze waren allemaal trots op Darren, die zelf ook nog niet leek te geloven dat het hem was gelukt. Hij zwaaide met alle enthousiasme naar Mark om te laten zien dat het hem was gelukt.

"Ik neem aan dat je toch wel in Japan blijft?" Hij was dichterbij komen staan als we samen naar Darren en de anderen keken.

"Deze jongen heeft misschien nog niet meegemaakt wat deze strijd met je kan doen, maar hij heeft wel laten zien dat je door niet op te geven alles kan bereiken." Ik bracht mijn aandacht naar Jude. "Als er een team is dat Alius kan verslaan, dan zijn wij dat. Daar ben ik van overtuigd."

Hij glimlachte naar me en wou wat terug zeggen, maar Darren kwam naar ons toegerend om ons te bedanken. "Heel erg bedankt voor al jullie hulp! Zonder jullie was het me al helemaal niet zo snel gelukt!" Ik had nog nooit iemand zo diep naar me zien buigen en trok hem meteen omhoog door hoe ongemakkelijk het me maakte.

"Nee geen probleem Darren! En jij bedankt, dat het je toch nu echt gelukt is."

Hij leek niet echt te begrijpen waarom ik hem bedankte, maar dat maakte niet uit want hij rende daarna weer terug naar de rest. Jude stond me ondertussen gewoon uit te lachen.

"En wat vind jij zo grappig, Sharp."

Hij glimlachte en schudde zijn hoofd. "Niks. Ik ben gewoon blij dat we je terug hebben."

~

Darren had het ook voor elkaar gekregen om Mark terug te krijgen. Hij was weer de oude en klaar om ervoor te gaan. Wat alleen niet nodig was, was dat hij zijn excuses aanbood, maar natuurlijk zijn we wel zo lief om het gewoon te aanvaarden.

Als leuke toevoeging had Lina goedkeuring gegeven om Darren als reserve keeper toe te voegen in het team. Het was wel een goed iets om jong bloed erbij te hebben. Darren is een eerstejaars en nog flink gedreven. Het zal Mark ook wel helpen om een keeper maatje te hebben om mee te trainen.