De invasie van Alius Academy | Inazuma Eleven

H4. Secret Service

Na een rit wat als een eeuwigheid voelde, waren we aangekomen op bestemming.

Het was de plaats delict van waar de president was ontvoerd, een enorm park met een nieuw standbeeld werd vandaag door hem geopend.

De bus stond echter vast vlak voor de ingang, door alle politie auto's die de toegang naar het park hadden afgezet. Lina stond buiten met twee agenten te praten, in de hoop dat ze ons binnen lieten.

Iedereen van het team was tegen het raam vastgeplakt om te kunnen zien of het onze nieuwe coach ging lukken. Ik was gewoon op mijn plek blijven zitten en keek bezorgd naar Axel, die geen woord meer had gezegd de hele rit.

Vlak voor we vertrokken, leek het zo te zijn dat hij me nog wat wou vertellen, maar hij was er niet meer op terug gekomen. De rest van de autorit was hij stil, in eigen gedachten. Ik wou hem niet storen, aangezien ik niet wist waar hij over dacht, maar het maakte me wel bezorgd.

Op een gegeven moment ging de busdeur open en rende Mark de deur uit, ook in een poging om met de agenten te praten. Nelly zuchtte en pakte ook maar haar telefoon erbij om het via haar vader te proberen.

"Axel.. is alles goed?" fluisterde ik als ik hem voorzichtig uit zijn dromenland probeerde te halen.

Hij keek op en glimlachte meteen toen hij me zag. "Natuurlijk. Geen zorgen."

Die jongen kon zo goed verbergen als er iets mis met hem was, maar ik wou gewoon niet dat hij zijn zorgen weer ging opstapelen. Hij deed dat toen we tegen Kirkwood moesten ook al en het voelde gewoon niet fijn om hem zo te zien.

Misschien is dit ook nu niet de beste plek om het door te vragen.

"Okay dan." Ik gaf hem een glimlach terug.

We werden onderbroken door Mark die enthousiast terug was gekomen. De vader van Nelly had geregeld dat we erin konden. Iedereen begon meteen te juichen dat het gelukt was en Lina kwam ook snel de bus in zodat we het terrein op konden rijden.

De bus werd meteen na de ingangspoort geparkeerd en we kwamen allemaal naar buiten. Nieuwsgierig met hoe het er allemaal uit zag, liep ik meteen een beetje weg van de groep.

Bijna alles was verwoest! Bruggen waren doorbroken, gaten in verschillende pergolas en het standbeeld dat werd onthuld, was compleet verwoest.

Het moest blijkbaar een pegasus voorstellen, waardoor het op een of andere manier extra persoonlijk voelde voor me dat het hoofd eraf was gebroken.

Mark kwam met het idee om op te splitsen en het park te doorzoeken naar aanwijzingen die ons konden helpen. Eric en Bobby liepen meteen mijn kant op en Axel voegde zichzelf eraan toe.

We liepen met z'n vieren rond over het terrein, op zoek naar iets, maar mijn gedachten zaten daar helemaal niet bij.

"Eric, heb je Mark al gesproken?"

Eric kwam naast me lopen en keek me vragend aan. "Mark? Ooh bedoel je Kruger? Ja, hij belde me vlak voor we moesten verzamelen bij Raimon. Je hebt hem niks verteld over je vader ofwel?"

Bij het horen van dat onderwerp moest ik weer even een goede brok wegslikken en ik knikte. "Als Mark erover zou horen, dan had hij me geheid al mee terug genomen naar Amerika."

"Is dat zo'n slecht idee, dan?" Axel voegde zich opeens bij het gesprek, waar ik zelf een beetje van schrok

"Sorry?" Het voelde opeens alsof hij niet wou dat ik hier was met het team.

"Je hebt gisteren echt het slechtste nieuws van je leven gehad, maar je staat hier nu alsof dat nooit gebeurd is. Het is niet goed voor je, vooral omdat waar we nu mee zitten ook niet niks is. Misschien is het beter als je terug gaat, Charlett."