De invasie van Alius Academy | Inazuma Eleven

H33. Radicaal ritmische voetbalwedstrijd!

"Verassing!" Vuurwerk werd afgeschoten en het hele team van Mary Times was op het veld gerend, samen met hun coach. Een poster was opgehangen waar Welkom Raimon Eleven op stond met felle kleuren.

Het hele team was een beetje stil door deze plotselinge verassing en de coach rende meteen naar Mark om hem overdonderen met vragen. Ik moest vanbinnen al een beetje lachen om de ADHD die de coach uitstraalde.

"Ik snap eigenlijk wel dat de coach de inschrijving was vergeten," zei ik tegen Jude, die nog naast me stond.

Dan vielen de ogen van hun coach op die van de onze en hij begon meteen met haar te flirten over wat voor een geweldige coach ze was voor ons op het voetbal frontier. Het was lastig om mijn lach binnen te houden en toen ze hem corrigeerde dat het coach Hillman was die dat met ons deed, kon ik het niet meer laten.

Hurley voelde zich ondertussen verplicht om al zijn teamgenoten een voor een aan ons voor te stellen en het kwam er eigenlijk op neer dat hun leven een 24/7 vakantie was. De een ging altijd vissen, de ander was een surfer, het hield niet op.

"Maar verreweg de gelukkigste van ons team, " eindigde hij zijn ronde als hij naar een jongen wees die verderop tegen het goal leunde. Hij was naar muziek aan het luisteren door een koptelefoon en tikte met zijn vingers mee in de maat.

Een jongen met gevoel voor ritme. Daar kan ik wel goed mee heb ik het gevoel.

"Ik stel je voor aan Cadance Soundtown. Hij zorgt voor een relaxte sfeer in de school."

De jongen was onze kant op gekomen en keek iedereen kort aan met een korte glimlach. "Ik heb heel veel over jullie gehoord. Leuk om tegen jullie te spelen." Daarna draaide hij zich weer om en liep hij weg om weer in alle rust zijn muziek door te luisteren.

Wauw, dit team was stuk voor stuk heel apart. Het was niet perse erg of negatief, maar ik had het gevoel dat niemand hier bekend was met het begrip hard werken of alles geven, wat niet erg was, maar ik was wel benieuwd naar hoe hun voetbalteam dan werkte.

Na de volledige introductie was het tijd voor een nieuwe warming up, waarna een korte bespreking volgde. Aangezien Lina het niet volledig eens was met deze wedstrijd, had ze tactiek en opstelling aan ons overgelaten, dus nam Jude het woord.

"Oke, ik denk dat we Sue en Charlett voorin moeten zetten. Wat denk je ervan als jij op het middenveld speelt, Darren?" Het ging zijn eerste wedstrijd als veldspeler zijn, dus ik was benieuwd hoe hij dat ging doen, ik had hem nog niet normaal zien spelen namelijk.

Darren was gelukkig maar al te enthousiast om te mogen spelen en vond het helemaal prima. "Ja, zeker!"

Het was voor mijzelf wel fijn dat ik eens voorin ging staan. Ik kon mooi mijn schoten oefenen en het gaf Shawn wat minder druk om aan te vallen. Hij kon lekker blijven verdedigen. Het enige nadeel was Sue Heartland.

Of nouja, nadeel. Ik begon haar steeds meer te mogen, vooral haar vastberadenheid dat ze hoe dan ook met Eric wou trouwen. Die meid wist niet van opgeven, maar ik vond het wel vervelend als er daardoor soms een sneer mijn kant op kwam.

We gingen opstellen en het was aan Mary Times om uit te nemen. Ze gingen als team meteen in de aanval en ik stond een beetje versteld over hoe hun spel werkte. Ze speelden goed over, maar.... Ze waren ook niet arm aan trucs en gebruikten ze maar al te vaak.

Het was indrukwekkend maar irriterend tegelijk om te zien. Ik kwam voor een jongen te staan die aan het hooghouden was en ik wist nu niet wat ik moest doen, want een verkeerde stap en het was een overtreding.

Hurley kwam ernaast opeens oplopen en de jongen passte de bal de lucht in waar Hurley vervolgens achteraan sprong om de bal op een hele vreemde manier aan te nemen tussen zijn voelen.