Geçmiş zaman...
"Anlamadım?" Aslında çok iyi anlamıştım ama beynim kabul edememişti.
Tekrar duymak istiyordum...
"Benimle evlen Aleyna,çocuğumuzu birlikte büyütelim."
"Ama..." Sanki ne söyleyeceğimi biliyor gibi beni susturdu.
"Biliyorum hâlâ kalbimde ona karşı bir şeyler olduğunu düşünüyorsun ve çok haklısın ama sana yemin ederim bundan sonra kalbimde sadece sen ve Bebeğimiz olacak. Bebekten önce de sen vardın Aleyna şimdi de olmaya devam edeceksiniz."
"Ben bilmiyorum Alpay,çok ani oldu ve ne diyeceğimi bilemiyorum."
Uzanıp elimi tuttu.
"Seni çok seviyorum güzel gözlüm,sizi bırakmam."
"Peki." Dedim.
"Efendim?"
"Kabul ediyorum. Evlenirim seninle."
Hayatım sanki bu cümleden sonra başlayacak gibiydi.
Yerinden kalkıp bana sarıldı.
"Seni asla pişman etmeyeceğim,bebeğimizi en iyi şekilde büyüteceğiz."
Gülümsedim sadece.
Okulun bitmesine 3 ay vardı.
Yani bebek okul bitince dört aylık olacaktı.
Karnım iyice büyüyecekti.
Alpay durumu ailesine anlatacaktı ben de tabi canım aileme(!)
3 AY SONRA...
Koskoca 3 ay geçmişti.
Alpay'ın bana evlilik teklifi etmesi ve benim kabul etmemin üstüne.
Karnım artık büyüyordu. Dar kıyafet giydiğimde kendini belli etmeye başlamıştı bile...
Cinsiyetini öğrenmiştik,Alpay durmamış izin kullanıp tekrar gelmişti.
Kız bebeğimiz olacaktı...
O üç ayda okulu bölüm birincisi olarak bitirdim.
Mezuniyetime Alpay da gelmişti,anne ve babamın yerine...
Abim ise sadece telefondan kutladı,çok işi varmışta o yüzden gelememiş...
Alpay ailesine açıklamıştı durumu,ben çok tepki vermelerini beklerken beni kızları gibi gördüler. Hatta annesi her gün arıyor,bir ihtiyacım olup olmadığını soruyordu.
Bana kızım diye hitap ediyordu...
Onlara kalsa düğünü hemen yapacaklardı ama aileme daha söylemediğim için bekliyorlardı.
Şimdi ise Alpay ile birlikte Antalya'ya gelmiştik. Araba evin önünde durdu,kalbim şimdi gerçekleşecek olan yüzleşme için hiç hazır değildi fakat mecburdum.
"Gel güzelim." Alpay kapımı açmış beni bekliyordu. Elini tutup çıktım arabadan.
Alpay valizimi indirmedi çünkü ben söylemiştim. Ne onlar beni istiyordu ne de ben...
Alpay benim yerime kapıyı çaldı. Aradan geçen iki dakika sonunda kapı açıldı. Babam yorgun gözlerini bana dört yıl sonra göstermişti.
Gözleri beni es geçip Alpay'da durdu.
"İyi günler Ercan Bey,müsade ederseniz sizinle konuşmak istiyorum."
Babam sadece kafasını salladı,biz de onu takip ederek içeriye girdik.
Koltuğa oturduğumuz da bile kalbim hâlâ deli gibi çarpıyordu. O sırada annemde içeriye girdi. Karşımıza oturmadan önce karnıma baktı. Babam da anneme baktı. İkisi de anlamıştı hamile olduğumu.
"Kusura bakmayın böyle tanışmak istemezdim ama mesafeler olunca malum. Ben kızınız Aleyna'nın erkek arkadaşıyım." Uzanıp elimi tuttu,sanki ben ne olursa olsun hep yanındayım dercesine...
"Anladık evladım biz durumu,zaten karnında bebekle gelen kıza ne diyebiliriz ki."
Annem ilk defa yaralamıyordu ki beni bu söylediklerine sadece güldüm...
"Biz mesuliyet kabul etmiyoruz,evlenmek istiyorsan al götür."
Al götür...
Bana karşı hiç mi sorumluluk kabul etmiyorsun baba...
Ağlamak istemiyordum o yüzden yerimden kalktım.
"Eşyalarımı toplayacağım."
"Tamam güzelim."
Alpay'ın onaylamasından sonra odama geçtim.
Gece yatağıma uzanmış bana bakıyordu. Yanına oturup tüylerini sevdim o da buna karşılık karnıma baktı ve uzandı üzerime.
"Bak annem Gece şimdiden sevdi seni."
Diyip karnımı ve Gece'yi sevdim.
Biraz daha oturup kalktım,kalan eşyalarımı topladım en sonda Gece'nin eşyalarını toplayıp Gece kucağımda valiz elimde salona girdim. Alpay yerinden kalkıp valizleri aldı.
"Merak etmeyin kızınıza gözüm gibi bakacağım."
Alpay'ın söylediklerine arkamı dönüp giderken histerik bir şekilde güldüm.
Tabi beni çok merak ediyorlar ya!
Geceyle birlikte arabaya binerken eve son kez baktım. Alpay da gelip arabayı çalıştırdı.
"Hoşçakalın." Diye fısıldadım ve son kez onlara karşı göz yaşlarımı akıttım.
Mutlu olacaktım ben sevdiğim adam ve iki tane çocuğumla birlikte...
