(İMTİHAN, SERİSİ) İmanımın Yarısı

Yanlışlarla dolu gerçekler🤍

"Nasıl yaparsın bunu Pelin nasıl, nasıl vicdanın el verdi, nasıl kabullendi kalbin, bu kadar mı acımasız oldun" sinirden ne yapacağını bilemiyordu Ömer, duydukları karşısında ne yapacağını şaşırmıştı. Karşısında hüngür hüngür ağlayan kızı üzülmedi bu sefer o ağladıkça mavi gözlünün göz yaşları geliyordu aklına, bu daha da çıldırmasına neden oluyordu.

"Ben özür dilerim Ömer, kendimi kaybettim, kıskandım seni, sende gözü vardı onun, ben seni kaybetmekten kork....

"Kes! Asıl şimdi kaybettin, ona bu iftirayı atarak kaybettin" Pelin sahte göz yaşlarını silip oturduğu koltuktan ayağa kalktı ve cevabından kaçtığı soruyu sormuştu"Ne demek şimdi kaybettin" öfkeli gözlerle Pelin'e baktı Ömer, nasıl biri ile böyle bir yola girmişti, evet Pelin'i sevmiyordu ama onu tanıyordu daha doğrusu öyle düşünmüş ve yanılmıştı.

"Doğru duydun ben ve senin yolun buraya kadar" dedi sert sesiyle. Pelin ağlayarak konuşmaya çalışıyordu. "Bak, bak Ömer ben senden ayrılamam seni seviyorum ben, çok seviyorum, hemen bitti deme, hem basit bir kız iç..

"Yeter Pelin yeter konuştukça batıyorsun, o basit dediğin kız varya o kız" diyemedi, o kız benim sevdiğim kız diyemedi kahretsin ki herşeye cesur olan Ömer sevdasını haykıracak kadar cesaretli değildi. "O kız" diye sordu Pelin. "Sen o kızın parmağı bile olamazsın, şimdi çık dışarı" diyerek kapıyı gösterdi, sonra parmağımdaki yüzüğü çıkartarak masaya vurdu. Ne yaşarlarsa yaşasınlar Pelin onun çocukluğuydu, sırtını döndü çocukluğuna, çünkü baktığı yerde eskisi gibi masumluk yoktu.

Pelin ise Ömer'in sırtına artık acı çeken kadın gibi değilde sinirli bir şekilde bakıyordu bunu o kıza ödetecekti, Ömer ondan uzaklaşmasın diye konuşmuştu ama hata yapmıştı. Bu sefer farklı olacaktı bu sefer acısını çok kötü bir şekilde çıkaracaktı.

🍄🍄

(Geçmiş zaman)

Eli ayağı birbirine dolanan Pelin ne yapacağını bilemiyordu. Ömer bu işi çok kurcalamaz diye düşünmüştü, ama Ömer Pelin'i yanıltmış ve Rabia'nın masumluğunu kanıtlamak için bütün şirketi ayağa kaldırmıştı eğer ki tasarımları Rabia'nın değil de Pelin'in çaldığını öğrenirse o zaman her şey biterdi. Pelin Ömer'in şirketten çıktığını gördüğünde bunu fırsata çevirerek hemen kamera odasına geçmişti.

Kamera odasından güvenliğinden sorumlu  çalışanlarından Selim oradaydı. Selim hemen ayağa kalkmıştı "Buyurun Pelin hanım bir isteğiniz mi vardı" Pelin sinsi bir şekilde Selim e bir adım attı. "Ben senin kıçını kurtarmaya çalışayım sende yan gel yat oh ne ala memleket "
Selim başını eğerek. "Pelin hanım ben"

"Kes" elini kaldırarak susturdu onu "çık kapıda bekle kimsenin odaya girmesine izin verme"

Başını hızlı sallayarak odadan çıkan Selim'in ardından Pelin bilgisayarların başına geçmişti, hemen güvenlik kayıtlarına girmiş ve  tasarımları çaldığı günün kayıtlarını silmişti, kimsenin şüpelenmemesi için de bilgisayara virüs bulaştırmıştı. Aslında kendini böyle bir riske atmaya bilirdi sonuçta kayıtlarda o değil kapıda onun nöbetini tutan Selim vardı ama bu ödlek korkudan onu ele verir diye mecbur kalmıştı, işini tamamlayan Pelin sırtını koltuğa yaslayarak gülümsemişti. "İşte buraya kadar seni pislik, senin şirkette olduğun günler sadece buraya kadardı Ömer'i elimden almanı asla izin vermeyeceğim" diyerek Rabia karşı olan öfkesini dile getirmişti.

Kamera odasından çıkan Pelin kısa bir bakış atmıştı Selim e, işaret parmağını ona doğru sallayarak "sakın ağzından birşey çıkmasın yoksa seninde başın yanar haberin olsun" korkudan susan Selim sadece başını sallamakla yetinmişti.
Hızla odasına giderek koltuğuna yaslandı Pelin şimdi olacakları bekleyecekti, erken düşünmek istemiyordu, sakin kafayla olacakları kafasında tartmaya başladı. Ömer o kızla gittiğinden beri gelmemişti. Ona inanıyordu Ömer, her ne kadar insan içinde dile getirmiş olmasada biliyordu Pelin. Bu düşünce canını sıkıyor, içine atarak yatıştırdığı öfkesini gün yüzüne çıkartıyordu. Pelin görüyordu Ömer'in hislerini, Ömer de o kızdan etkileniyordu, elini sinirle masaya vurdu Pelin.