(İMTİHAN, SERİSİ) İmanımın Yarısı

Dinin zaferi 🤍

(Arkadaşlar kitabımda yazım hataları olabilir bu yüzden kusura bakmayın iyi okumalar)

Hep bilirdim evet korkardım ama asla umudumu kesmedim Allah'tan hiçbir zaman umut kesilmezdi.....
Olanlar ağırdı ama Allah'ın yardımı ile atlatmıştık
Şimdi tüm aile mahkeme salonun koridorunda durmuş bana sürekli olmadık ithamlarda bulunan kadına bakıyordum.

"Nasıl yaptın bunu ha, söyle nasıl, nerde buldun bu kadar parayı, seni araştırdım ben, fakir birisin çalışmıyorsun bile nasıl buldun, kimi kandırdın hangi yollarla kandırdın"

Ben sustukça konuşuyordu ve konuşması beni sinirlendirmeye başlamıştı yinede içimden estağfurullah çekerek kendi kendimi dizginledim.
Şu an koridorda kalabalık bir şekilde durmuş karşı da duran kadının bana bağırmasını dinliyorduk..
Hakan abinin sinirlerinin gerildiği çok belli oluyordu ağzının içinde bir şeyler söylüyordu ama Feyza yengem onu kollarından tutarak sakin tutmaya çalışıyordu.
Sesimi sakin tutmak için boğazımı temizledim bu sefer kimsenin konuşmasına izin vermeden lafa girdim....

"Bakın Pelin hanım içerde sustum ama bu size olur olmaz şeyler düşündürmesin çok şükür kendimide  dinimide savunacak kadar bilgiliyim size nazaran fakir olabilirim ama bu benim güçsüz biri yapmaz kimseden yardım dilemedim yada kimseyi kandırmadım bu para olmasa da bir şekilde bu davayı kazancağımdan hiç şüphem yoktu, bu para sadece davayı kazanmamı garantiledi ama yinde içiniz rahatlayacaksa söyleyeyim parayı kuzenim verdi ve borcumu bir ömür çalışmama mâl olsada öderim.
Şimdide avukatım buradayken bu seferde benim size hakaret davası açmamı istemiyorsanız ağzınızdan çıkan kelimelere dikkat edin.."

Rahatlamıştım hemde çok, içimde tutuğum onca kelimeyi bir anda sarfetmek beni hafifletmişti..
Mücahid'in koluna girdim bu artık gidelim demekti tam gidiyorduk ki tok bir erkek sesi araya girdi.

"Mücahid bey biraz konuşabilir miyiz"

Başkmı çevirip baktığımda bu az önce
Bana çay uzatıp benimle konuşan adamdı neden Mücahid'le konuşmak istiyordu yanında duran Pelin yabancı adamın koluna girdi ve ona yaklaşarak konuştu

"Ne konuşacaksın Ömer, boşversene gidelim ben çok yoruldum"
Uzatarak konuşmuştu bu haline sadece bakışlarımı onların üstünden alarak karşılık vermiştim adını Ömer olduğunu öğrendiğim adam Pelin'i hiç dinlememiş gibi Mücahid'e hitaben

"Önemli "dedi önemli olan neydi yoksa mücahid bu adamı daha önce görmüşmüydü başımı çevirip koluna girdiğim kuzenime baktım oda bana bakarak eliyle cebindeki araba anahtarını çıkartıp bana uzattı..

"Siz Demet'le benim arabama geçin hemen geleceğim merak etme sen"  her ne kadar istemesem de kabul ettim ve başımı sallayarak onu onayladım gitmeden önce yabancı adamla göz göze geldik hemen bakışlarımı çevirip Demet hanımla yönümüzü kapıya çevirdik yürüdükçe kalbim sıkışıyodu sanki yolunda gitmeyen bir şey vardı ama ne olduğunu anlayamıyordum yerinde oturmayan içime sinmeyen bir şey vardı...

Arabanın kapısını açıp oturduk amcamlar da biraz ilerde duran Hakan abinin arabasına binmişti, amcam sıcaktan bunaldığı için eve gideceklerdi off, Allah'ım insanları soktuğum hallere bak, kafamda bir sürü soru vardı acaba Demet hanım biliyormuydu sormaktan bir sakınca görmeyerek arka koltukta oturan avukatıma döndüm..

"Demet hanım ben size bir soru soracaktım"  kaşlarını çatarak bana baktı

"Öncelikle hanım kelimseni ortadan kaldır Mücahidin kardeşi benim de kardeşim ve şimdi istediğini sorabilirsin" tebessüm ettim, başımı sallayarak onu onayladım sonra konuya tekrar dönerek konuştum..