(İMTİHAN, SERİSİ) İmanımın Yarısı

İlk iş günü 🤍

Yazım hataları için kusura bakmayın 🥰

Başımda çalan çalar saatin sesi ile gözlerimi araladım, başımı hafif kaldırıp alarmı kapattım saat sabahın altısıydı ilk iş günüme geç kalmamalıydım yatakta biraz daha oyalandım gözlerim her an kendini uykuya teslim edecek gibi duruyordu, tabi bunun gece geç saatlere kadar uykusuz kalmamdan dolayıydı.

Dün sabah Demet hanım beni aramış ve gece kız gecesi yapmak istediğini söylemişti önce hayır desemde ısrarları ile kabul etmek zorunda kalmıştım. Evine gittiğimde iki arkadaşı daha gelmişti birinin adı Ece diğer arkadaşın adıda Sevil'di ikisi de iyi ve sıcak kanlılardı kısa sürede iyi anlaşmıştık Ece ana sınıfı öğretmeniydi Sevil' de demet gibi avukattı..
Düşüncelerimden bu sefer de kapımın tıklanması ile sıyrıldım..

"Rabia hadi uyan kahvaltı hazır işe geç kalma" beni uyandırmaya gelen Mücahit ti, onu biraz tanıyorsam odaya bodoslama dalardı ama müsait olmamamdan çekiniyordu..

"Tamam uyandım birazdan geliyorum"

"Tamam" diyen canım kuzenimin uzaklaştığını adım seslerinden anladım ayağımla yarı yere düşmüş yorganımın diğer kısmını da itip yere attım derin bir nefes aldım besmele çekerek ayağa kalktım banyoda işlerimi bitirdikten sonra mutfağa geçtim..

Bugün pazartesi olduğu için herkes erkenden uyanmıştı bugün amcam dükkanını açmaya gidiyordu buna sevinmiştim cuma günü Ömer beyden aldığım avansı amcama vermiştim, daha doğrusu zorla vermiştim çünkü almıyordu ama sonradan geri ödeme şartıyla aldı, Mücahit ilk önce afra tafra yapsada sonradan susmuştu sonuçta ona karşı olan koca bir borcum vardı bunu çalışarak elbet ödeyecektim böyle olması nasibimde varmış...

O kadar parayı gözü kapalı bana veren adama minnettardım sonuçta kim bu kadar büyük miktarda parayı verirdi ki birde bu devirde, iç çektim...

Mutfağa girdiğimde  gülümseyerek herkese günaydın diyerek yerime oturdum evdekilerden aynı cevabı almamın üstüne kahvaltımı yapmaya başladım...

"Bugün ben seni işe bırakıcağım olur mu" başımı kaldırarak Mücahiti kafamla onayladım..

"Olur" benimle mesafeli bir şekilde konuşmuştu her ne kadar üzülsemde kahvaltımı geri döndüm, herkes kahvaltısını yaptıktan sonra işlerine gitmişti ben ve Mücahit de hazırlandıktan sonra yola koymuştuk uzun yolları ardı ardına geçtikten sonra şirkete gelmiştik yolculuğumuz sesiz sürmüştü Mücahit ten hala trip yiyordum eskiden davalı olduğum patronumdan avans istediğim için ama yine de bir şey diyemiyordum, çünkü her ne kadar amcam için bir şey yapmış olsam da kalbimi bir yerlerinde bunun doğru olmadığını biliyordum..

"Kolay gelsin" Mücahit'in konuşması ile camdan dışarı baktım çalışacağım yere gelmiştik Mücahit'e döndüğümde kaşları çatık bir şekilde çalışacağım binaya baktığını gördüm...

"Sağol" diye onun yanıtladıktan sonra elimi kapının kolunu atıp açmak istediğimde Mücahit tekrar konuşmuştu..

"Dikkat et kendine bir sıkıntı olursa ara" her ne kadar bana trip atsada yufka yürekli kuzenim beni düşünüyordu onun bana küs olmasına dayanamazdım, biz et ve tırnak gibiydik yani benim için öyleydi Mücahit için de öyle olduğundan emindim, daha fazla ortada bulunan bu küslüğü uzatmamak adına ona doğru dönerek kollarımın boynuna doladım..

"Sen de dikkat et dua et benim için ilk iş günümün iyi geçmesini istiyorum" dedim o da kollarını belime dolayarak beni daha çok kendine çekti...

"Olur dikkat ederim, merak etme Allah her zaman yanındadır, umarım iyi bir iş günü geçirirsin akşam çıkmaya yakın beni ara eğer ki benim çıkış saatime denk gelirse seni alırım"
Ondan uzaklaşarak kafamı salladım...