(İMTİHAN, SERİSİ) İmanımın Yarısı

İlk karşılaşma🤍

Koca binadan giriş yaparken sanki üzerime yıkılıyordu buradan nasıl bir sonuçla çıkacağımı bilmiyordum ve bir tahminimde yoktu.
Aslında karardan korkmuyordum sadece sonucun ailemi nasıl etkileyeceğini düşünüyordum.
Ah annem, onun üzülmesini istemiyordum ama elimden hiçbir şey gelmiyordu.

Dar ama uzun koridordan geçerken yanımdan geçen insanlara göz attım bir sürü insan vardı, koridorda bulunan mahkeme odalarının kapısında çıkacak sonuçları bekliyorlardı.
Biraz daha ilerlediğimde dışarıdaki anne ve kızını gördüm koltukların üstünde durmuş bekliyorlardı..

Onlarda bir umut burda bekliyorlardı tıpkı benim gibi..
Omuzuma dokuna elle yana döndüm Mücahid'ti..

"Bak orada Avukat"
Başımı çevirip baktığımda dik durşuyla ve ciddi bakışlarıyla avukat olduğu belli oluyordu bir bayandı ve bu onu çok asil yapıyordu..
Üzerine giydiği Avukat kıyafeti ile çok hoş duruyordu..
Adım adım yaklaştıkça çok güzel olduğu anlaşılıyordu...

Kumral saçlarını yandan örmüş, çekik kahve gözlerini öne çıkaran siyah sürme sürmüştü esmer tenine yakışmış siyah takımın içinde hoş duruyordu, yanına geldiğimizde Mücahid'le birbirine sarıldılar

"Nasılsın"

"İyiyim çok şükür sen nasılsın "

"İyi ne olsun işte biliyorsun olayları"

"Sıkmayın canınızı Allah'ın izniyle her şey düzelir" bana dönüp elini uzattı bende elimi tutarak karşılık verdim.

"Merhaba ben Demet ipekoğlu sizin avukatınızım"

"Merhaba ben de Rabia tanıştığıma memnun oldum"

"Ben de memnun oldum, sen merak etme İnşallah burada anlımızın akıyla çıkacağız"

"İnşallah"
Şimdi de koridordaki sandalyelerde oturuyorduk, içerideki mahkemenin bitmesini ve sıranın bize gelmesini bekliyorduk ben boş boş etrafa göz atarken Demet hanımın konuşmasıyla ona döndüm"

"İşte geldiler"
Kimlerden bahsettiğini anlamadığım için kaşlarımı çatarak baktığı yöne baktım bakışlarımı gelen kişilerin üstünden çok tutmayarak tekrar Demet hanıma döndüğümde konuştu.

"Seni dava eden kişi"
İşte şimdi ilgimi çekmişti direk başıma o tarafa çevirdim saçları sarıya boyanmış kısa bir şekilde kesilmişti giydiği kısa elbisesi ve ayağındaki topuklu ayakkabıları ile koridorda havalı bir şekilde yürüyordu her bir adımında topuklu ayakkabıların sesi koridorda yankılanıyordu bize yaklaştıkça bakışlarının benim üstümde olduğunu görüyordum bana küçümseyici bir şekilde bakıyordu umursamadım yanında iki adam vardı sol tarafındaki kumral olan kişi avukatıydı galiba çünkü üstünde avukat kıyafeti vardı..

Sağ tarafında ise başka biri vardı bir an başımı kaldırıp yüzüne baktığımda göz göze geldik hemen bakışlarımı çevirip başka yere döndüm. Ayak sesleri karşıma geldiğinde bitmişti başımı kaldırıp bana üstten bir şekilde bakan kişiye baktım beni dava eden kişiydi...
Gözlerin biraz kısarak alaycı bir şekilde dudaklarını kıvırdı..

"Demek sensin bana baş kaldıran bana hakaret eden"
Sustum cevap vermedin korktuğumdan değil ama yine de işlerin daha da kötüye gitmemesi için sustum benim susmamı yanlış anlayarak konuşmasını devam ettirdi.

"Ama merak etme bana hakaret eden her kimse cezasını en ağır bir şekilde ödeyecek sen de ödeyeceksin"
Başımı kaldırarak yüzüne baktım, gözlerinin tam içine emin bir şekilde baktım, konuşa bilirdim ama yine sustum bu sefer benim yerime Demet hanım konuşmuştu...