(İMTİHAN, SERİSİ) İmanımın Yarısı

Sırtımdaki Borçlar 🤍

Gözlerimi karşıya dikip temiz havayı içime çektim, rüzgarın tenime çarpmasına izin vererek başımdaki örtünün sallamasını izledim.
Karşımda duran bu uçsuz bucaksız manzaraya baktım sonu yok gibiydi buradan bakınca gökyüzü ile birleşik gibi duruyordu, dalgaları olmasa, sanki sert bir tabakaydı ama değildi, dalgaların sesi, rüzgârın getirdi güzel kokusu gerçek olduğunu yüzüme vuruyordu..

Martılar bir oraya bir buraya uçuyorlardı, olurda biri bir parça simit atıp karınlarını doyururlar diye.
Deniz üzerinde sallanarak ilerleyen gemiler, feribotların sesi ve arkamda büyük şehirde yaşayan insan kalabalığı bana sadece gerçeği hatırlatıyorlar.
Derin bir nefes aldım derince daldığım düşüncelerimden.
Daha fazla burda oturmamalıydım hem Allah gayret edenlerenin emeğini boşa çıkarmazdı onlara yardım ederdi Allah'ın izniyle bana yardım ederdi..

Yanımda duran çantamda telefonumu aldım derin bir nefes çekerek rehberimde olurda kaybederim diye kaydettiğim numarayı tuşladım.
Kulağıma yaslayarak telefonun açılmasını bekledim sonunda  aramaktan vazgeçip kapatacaken kulağıma gelen sesle gülümsedim..

"Alo Aysel hanımlamı görüşüyorum"

"Evet siz kimsiniz" dedi nefes nefese sonra yine devam etti..
"Zaten bir sürü işim var acele edin lütfen" boğazımı temizleyerek acelesi olan Aysel hanımı meşgul etmemek için konuya girdim..

"Ben iş başvurusu için aramıştım "

"Anladım ne içindi başvurunuz yani hangi alandaydı"

"Ben yönetici asistanlığı için başvurmuştum"

"Hıı anladım yanlız iki hafta önce başvurlar kapatıldı, birini bekliyoruz ama bir türlü gelmedi hanım efendi düşünüyormuş, üzgünüm iyi günler"

"Durun lütfen ben iki hafta öncede gelmiştim düşünmek isteyen kişi benim"dediğimde kısa süreli bir sessizlik oldu arama kapandı mı diye baktım ama kapanmamıştı...

"Alo orda mısınız"

"Evet evet burdayım kusura bakma lütfen sen olduğunu bilmiyordum ne için aramıştın, düşünmen bitti mi yoksa yani şey kararını verdin mi" böyle bir tepki verdiği için sadece gözlerimi  devirdim  sonrada cevabını verim..

"Eve bitti ben gelip çalışmak istiyorum ne zaman gelebilirim"

"Aaa öylemi çok sevindim, şimdi şöyle zaten bugün gün yarılandı onun için yarın sabah erkenden şirkette olursunuz ben size yardımcı olurum"

"Tamamdır o zaman yarın görüşmek üzere Allah'a emanet olun"

"Görüşürüz canım" sekreter ile konuşmamız bitince telefonu kapatıp çantama koydum, çantamın kollarında tutarak hem  koluma takıyor hemde sahile yakın evin yolunu tutarak yürümeye çalıştım..

Tam iki hafta geçti iş görüşmesinin üzerinden ve ben bu iki haftadır düşünüyor ve  bir türlü içime sinen kararı veremiyordum aslında bu son yaşadığımız olayları olmasaydı iki hafta daha düşünürdüm ama kader çok düşündüğümü anlayarak bana yardımcı oldu, her ne kadar kötü bir olay olsada yinede kararımı erken vermeme vesile oldu..

Amcamlar iflas etme aşamasındalar bu çok üzücü bir olay, ömürleri boyunca çalışıp kazanmışlardı, tüm birikimleri yanlış seçimler yapmasıyla ellerinden kayıp gidecekti buna izin vermezdim Mücahit in benim için yaptığı iylik üzerine bu olayda sesiz kalamazdım...

Amcamın ortağı amcamı kandırarak onu ortada bir sürü borçla bırakıp kaçıp gitmişti, bir yandan o adamı bulmaya çalışıyor bir yandanda ekmek tekneleri batmasın diye borç para toplıyorlardı.
Bende bu yüzden işi kabul etmeyi düşündüm böylece amcamın borçlarının kapanması için ona yardımcı olabilirdim...