Fictional (making some slight changes)

Chapter 21

Chapter 21

" Gising na!" sigaw ni Mico galing sa kusina, ayaw ko pa bumangon. Ang hirap buksan yung mata ko, ano bang nangyari kagabi? " Bae, gising naaa!" Nalambing nyang sigaw mula sa kusina..

" Yea, yea, teka.." tumingin ako sa side table, pero bago ko pa makita yung oras ng buo ay may sumigaw mula sa kusina, " YUMI!"

Napatingin ako sa biglang pagbukas ng pinto at biglang nagslow motion ang mundo ko and the percussion of the wooden door and the wall rang loud in my ears.

Pinanood ko syang hiniwa ang leeg ni Mico at tumulo ang dugo mula sa leeg nya at natumba sya sa sahig.. Parang nakaslow motion ang lahat. Hindi ko maintindihan—hindi, hindi ko matanggap..

This can't happen.

Mabilisan akong nanakbo pupunta kay Mico. Nang makalapit ako ay lumuhod ako hindi alam yung anong gagawin ko.. Hahawakan ko ba sya? Hindi ko sya pwedeng hawakan.. Mamamatay sya—, " Pwede mo na syang hawakan...

He is dead anyway."

Tiningnan ko yung lalaking nakacloak na itim, purong itim lang ang nandun. Walang katapusan na purong kadiliman. Pero alam ko nakatingin sya sakin at natutuwa syang tumutulo ang luha ko, na nasasaktan ako. Tumalikod sya kaya't biglang umusbong ang galit ko, dahil parang wala lang sakanyang pinatay nya si Mico, " SINO KA BA, HA?! BAKIT MO SYA PINATAY?! WALANG SYANG GINAGAWA SAYO, TARANTADO KA! TANGNA MO! WALA KANG KARAPATAN SAKTAN SI MICO!"

Lumingon sya, " He is no one in this world. Hindi sya tao, hindi sya hayop, hindi sya bagay at kilalang-kilala ko sya. Pati ang pamilya nya."

" Hindi ako naniniwala sayo.." iyak ko,

" Maniwala ka man o hindi, iyon ang totoo." Nagsimula syang naglakad pero tumigil ulit sya na parang may nakalimutan sabihin, " And, Yuima Skye," Nanlaki ang mga mata ko, pano nya nalaman? " About who I'm... I'm your hell."

Naginusok sya at biglang wala sa hangin..

Tiningnan ko si Mico na nasa sahig. Tumigil na yung pagdudugo ng leeg nya, at patuloy ang pagtulo ng mga luha ko. I'm hoping some magic will happen and wake him up.. Dahan-dahan kong nilapat ang kamay ko sakanya, tama naman yung lalaki eh. Hawakan ko man sya wala na.. Hindi ko na maibabalik ang buhay nya.. I caressed his cheek, the familiar warmth that calms me down before- it hurts now.

Napapikit ako at nangyari ang laging nangyayari.. Fragments of the time he spent with me, flash in front of me. The smiles, his voices, those moments.

I opened my eyes and saw him, still with eyes closed. I don't break down. I really don't. But it's not always late for the first time.. Sakit-sakit. Pumikit ulit ako at nagflashback ito mula sa simula,

" I'm that someone na hinihingi mong tutulong sayong isulat yung libro mo."

" Hi.."

" This is a fact, Yumi. I can touch you but its limited but you can't touch me. Not even a mere touch of your hand."

'Hello. Naniniwala ka ba sa destiny?'

" Aren't these little romantic things, amazing?"

" I'll play as Mico Hares. You'll play Mayu Simpson."

" So, you consider me as a human now?" Tiningnan nya ko, " Hindi. The 'real one' lang." I smiled,

" Can you be my home?"

" Tara na nga!" I walked pass her, padabog akong naglakad kaya may sounds yung slippers ko. Yung parang sa baby.. Dang this slippers.

" I really wanna hug you right know."

" Yumi, I'm your other half. Parang isa pang ikaw ako—boy version lang. We have this bond na parang magkakonekta ang puso't isip natin.. Gets mo?"

" HAHAHAHAHAHA, Ikaw ba yon?

" Go lang. Nandito ako."

" —I promise, isasama kita at ipapakilala kay mommy.."

" I do things for you, Yumi.. And I love it when you care about my safety.."

" Belated Happy Birthday.."

Binuksan ang mga mata ko at nakitang wala na sya sa mga kamay ko. Tiningnan ko ang paligid ko pero, tangna wala sya. Nawawala sya, " No, no, hindi pwede. No! MICO! MICO, PLEASE! MICO!" tumayo ako at hinalughog ang buong dorm. Pero wala parin sya, " MICO!"

\\\

Napamulat ako ng mata at ramdam na ramdam ang bilis ng tibok ng puso ko, I looked at the clock, " 6:05."

" Gising na!" sigaw ni Mico galing sa kusina, ayaw ko pa bumangon— teka, this happened before. Bigla kong naaalala ang nangyare sa panaginip ko.. Teka, panaginip lang ba yon? No..

" Bae, gising naaa!" Nalambing nyang sigaw mula sa kusina.. Napatingin ako sa orasan, 6:07.

Nanakbo ako papunta sa pinto pero narinig ko agad ang sigaw nya, " YUMI!"

Pagbukas ko sa pinto ay saktong nasa leeg na nya yung patalim, " TEKA!" pero hiniwa agad nung nakacloak ang leeg ni Mico, " NO!"

" You're fast.." at bigla syang naglaho,

Tumulo ang luha sa mga mata ko at napaluhod kasabay ng pagbagsak ng katawan ni Mico sa sahig. Pumikit ako at unti-unting kinain ng kadiliman biglang naramdaman ang katawan ko sa ibabaw ng kama..

Pilit kong binuksan ang mga mata ko na puno parin ng luha, at nanakbo sa pinto, " Gisi—oh, gising ka na? At bakit ka naiyak?"

" Can I hug you?"

" Ahm, yea." Nanakbo ako papalapit sakanya, I hugged him right away with the fist closed, " Just the palm and fingers please, watch out."

Umiyak ako ng umiyak, " Hey." I looked at him, " It's fine—ack." kumunot ang noo ko at lumayo-layo sakanya at tiningnan ko ang tyan nya—impaled with the same blade the man in the cloak used. Napatulala ako nang bumaksak sa sahig si Mico,

" You're fast. But I'm faster."

Napaluhod ako nakatingin parin sa katawan si Mico, How can I stop this?

" You can't stop me." Tumingala ako sakanya, " No one can."