Fictional (making some slight changes)

After Ending: Chapter 10

After Ending: Chapter 10

" Yumi!" Hindi ako sumagot, " YUMI!" Hindi parin ako sumagot, " YUIMA SKYE!" nagulat ako sa kasamang pagbagsak ng pinto kaya napasagot ako, " P-PO?"

" Why the heck aren't you answering?" Nilihis ko ang tingin ko, " I don't wanna see my friends die, anymore..." alam ko kasi na pupuntahan lang namin ang burol ng mga taong nakasama ko at naging parte ng buhay ko kaya isang malaking HINDI.

Her expression soften, " I understand.."

Umupo sya sa kama sa tapat ng window couch na kinauupuan ko ngayon habang nakatingin lang sa labas.. I sighed, one week na rin since then, malapit na rin magnovember at maghalloween..

" I can hear crickets, it's too quite. I'm not used to this." Mabilis na sabi ni tita, " You know what? I'm gonna bake cakes. Tara sama ka!" hila sakin ni tita pero hindi ako nagpahila, " I'm fine, tita.. 'Kaw nalang."

" Ah basta! Baba ka ha! Hwag kang umupo dito ng buong araw. Mamaya may ugat na dyan, naku!"

Nginitian ko si tita ng pilit, " I know you're just trying to make me smile.."

" Luh, Hindi ah! Chosera to—joke lang, pinapatawa talaga kita kaya sumama ka na sakin." Umiling ulit ako nung hinila nya ako para alisin sa pagkakaupo, " Hindi na tita.. I want to stay here."

She grunted, " Fine." Then she marched away. Naalala ko tuloy yung oras na nagwalk-out si Mico sakin sa bookstore.. Now I know where he got that trait.

But...

I can't erase in my mind what I read in the newspaper yesterday: Isang studyante, namatay sa hit and run nang sinagip ang kaklase. I read the article and the student's name is Bella Reese.

Then this morning—early morning, I watched the TV at natapat sa news. Isang engineer raw ang nahulog mula sa mataas na building. Iyak nang iyak yung girlfriend dahil nagaway pa raw sila at hindi pa nagkakabati. Ang masaklap pa ay kitang-kita nya ang pagbagsak ng boyfriend mula sa building. Tapos nagflash sa screen yung, 'May you rest in peace, Allen Mendoza'.

Wow lang.

Umiling nalang ako at tumayo na para bumaba. Tahimik akong naglalakad kaya, hindi napansin ni tita na nasa stairs na ako. Kausap nya si Mico, kamustahan at kung ano-ano pa habang nagbebake ng chocolate lava cake si tita.

" Okay pa naman. Buhay pa anak, inuugat lang sa isang upuan—ayun, malungkot. Ayaw nga bumaba eh—Naku! Wag mo na problemahin, hindi ko tinigilan tong asawa mo hanggang hindi nangiti.—Ha? Osige, bye. Labyu nak!" tapos natawa sya. Mukang nagIloveyoutoo si Mico.

Nang binaba nya ang phone ay tumingin sya sakin sa may dulo ng stairs, " Adik ka sa pag-ieavesdrop, no?"

Umiling ako, " Is he fine?"

" Oh, you're curious... Well, honestly, he was missed by the industry so he's so busy with all his works. He's doing almost perfect."

" Almost?"

" Almost kasi yung bagay na gagawing perpekto ang lahat ay galit ngayon sa sakanya..." Sinamaan ko sya nang tingin. She's like a conscience. She's totally know how to thaw a heart—perfectly.

" Tita naman eh."

Ngumiti sya sakin at ipinush ang plate na may lava cake sa harap nya, " Cake?"

Sinimangutan ko sya,

" I found your Lola." Kumunot ang noo ko tatanungin sana kung sinong lola nung naalala ko kung sino ito, " You did? Where?" magkahalong excitement at gulat kong tanong, " We will go to her now so you, young lady, get dressed..." ngumiti si tita sakin at nanakbo na ako paakyat ng hagdan para mag-ayos.