Deception (CHURCH SIBLINGS 1)

26

ELIAS

My biggest fear is me losing control of my emotions. I fear of becoming a servant of my anger. The idea of becoming a monster like the father I never met, and the brother I wish is dead hunts me every night.

Dumugo ang kamay ko nang suntukin ko ang salamin at nabasag iyon sa kamao ko. Ilang beses na akong nagalit, ilang beses ng hinayaan ang sarili na magpadala sa emosyon pero ngayon lang ako sumabog ng ganito.

“Masaya ka na, Ma?”

Mataas ang respeto ko sa mga magulang na nagpalaki sa akin. Buong buhay ko wala akong ibang hinahangad kundi balikan sila sa kabutihan at pagkupkop sa akin ngunit ngayon hindi ko mapigilan ang galit kay Mama.

“Anak, bitiwan mo na siya. Panigurado na may plano siyang ikakasira mo.”

I know Atasha Isabela enough to know she’s up with something. She didn’t leave because she has plans…. plans that will kill me.

“Isa lang naman hiningi ko sa ‘yo, Ma. Ako ang magpapaliwanag sa kanya. Ako dapat ang magsabi ng katotohanan.”

Naghahanap ako ng tamang oras pero hindi ko binalak na itago habang buhay. I asked Atasha to marry me not because I have hidden agenda but because I truly want to wife hhe up. Sasabihin ko rin naman lahat bago ang kasal, nag-iipon lang ako ng lakas ng loob.

“Iuwi mo na si Mama, Pa,” taboy ko bago sa kanila ko mismo mailabas ang galit ko.

Wala akong mukhang maiharap ngayon sa mga magulang ni Atasha. I gave my word to his father, walang lalabas hangga’t hindi pa nahuhuli si Joaquin. Si Mrs. Church, wala siyang kaalam-alam, mula ng malaman niya ang relasyon namin ng anak niya ay wala siyang ibang bilin maliban sa alagaan at pasiyahin ko ang Prinsesa nila.

My Atasha Isabela. How can I make her trust me again? She gave me a chance to speak all the truths but I let my fear won.
Kinabukasan ay sinalubong ako ng ngiti ni Atasha, papasok pa lang sa garahe ang sasakyan ko ay nakaabang na siya. Kung titignan lang ay masasabi kong wala kaming problema pero alam ko sa kabila ng mga ngiti na ‘yon ay may nakatagong mga balak na hindi ko nanaisin na mangyari.

“You’re late.” Kumapit siya sa braso ko. Una kong napansin ang sugat sa kamay niya. Paniguradong nagwala siya kagabi noong mag-isa nalang siya.

Inabot ko ang kamay niya na nakahawak sa akin, pinasadahan ko ng haplos. Nilayo niya iyon ng pasimple tsaka ako hinila na papasok sa mansion.

Naipalam na niya sa akin na may tinawagan siyang wedding organizer pero hindi ko akalain na ngayon mismo lahat sisimulan. Kausap ng isang staff si Mrs. Church at nang makita niya ako ay napabuntong hininga nalang siya.

“Here’s my groom. He’s Elias Vladislav but he’s a Zaragoza, too and a Montoya. Could you believe that?” Pakilala niya ako sa isang sikat na designer.

“I know the Zaragoza’s but never a Montoya.”

She rolled her eyes. “Well, his father is a very good cardiothoracic surgeon, he also owned a hospital before he died. He live a good life though. He have two sons. You should research about him, you’ll be very surprise. Kasi ako last night, I was so surprised.” Tumawa siya ganoon din ang designer na halatang nakikisabay lang sa kanya.

“I’ll do my research later. The groom to be is so handsome. Is his brother available?”

“Oh yes, he surely is.” Hinaplos niya ang braso ko. “If my fiance finds where he is on time, he’ll be our best man. Malaki kasi ang naging role niya sa relationship namin.”