Deception (CHURCH SIBLINGS 1)

1

I have a terrible migraine. Mom pester me with my grades. Akala mo naman kasi bumagsak ako. I only blow my chances of getting a Latin honor. Nasa dean’s list pa rin naman ako. But to shut her nagging, I studied my ass out for my term exams. Ilang araw na akong inuumaga sa kaka-aral, marami akong hinabol na lessons kaya ito ako ngayon at pumipila sa clinic.

Kung mas may lakas lang ako ngayon baka namura ko na lahat ng nakapila rin. They don’t look sick. Ang iingay pa. Lalo tuloy sumasakit ang ulo ko.

I couldn’t take my headache anymore. Kung wala lang akong exam mamaya ng hapon ay pupunta na ako ng hospital. Lumapit ako sa attendant. “Excuse me. Bakit hindi po umuusad ang pila?”

Napabuntong hinga siya. She’s about her late fifties. Sa itsura niya ay parang nababagot nasa trabaho niya. “Maraming pasyente sa loob. Kung pasyente ba talaga. Mukha kasing gusto lang makuha ang atensyon ng bagong doktor.”

Napamasahe ako sa sintido. “Pwede ba akong humingi ng prescription. Kaonti nalang ikakamatay ko na ang sakit ng ulo ko.”

“Masakit ba talaga?”

Pinaningkitan ko siya habang minamasahe pa rin ang ulo. Seryoso ba siya? Hindi pa ba halata sa mukha ko? Napansin na nga kanina ng classmate ko na mukha na akong papel sa pamumutla. Nag-alangan pa talaga siya sa pag-ahon sa upuan niya. Sinenyasan niya akong sumunod sa kanya. Nang makita ng ibang naghihintay na palapit kami sa pinto papasok sa mismong ward clinic ay nag simula silang mag-ingay para magreklamo. Tumayo ako sa tabi habang tinitignan ng attendant ang sitwasyon sa loob.

“Nagkakagulo pa sila kay Doc. Wala na ring available na bed.”

“It’s alright. I just need aspirin.”

Binuksan niya ang pinto para sa akin. Inikot ko ang tingin sa loob ng ward clinic. It looks like a hospital emergency room, may nursing station at maliit na pharmacy sa sulok. Every college department has a clinic, but the Allied health sciences is the largest and has complete equipments. They should be grateful of me, si daddy ang sponsor ng lahat ng equipments nila rito.

Nagkukumpulan ang mga malalandi sa kabilang dulo kung saan ang doktor kaya sa nurse station ako lumapit. “Good noon, Nurse. Pwede ba akong makahingi ng gamot? I have a migraine. Sobrang sakit ng ulo ko.”

Inayos niya ang suot na salamin bago ako pasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa. “Nagsusuka ka ba? Nahihilo?”

“Yes?” paanong na sagot ko. Nahihilo nga ako at nasusuka, hindi nagsusuka talaga.

“Kay Doc nalang, baka hindi migraine ‘yan. Mga bata pa naman ngayon kung ano-ano nang nilalaro.”

Kumulo kaagad ang dugo ko sa pahayag niya, hindi ako tanga para hindi makuha ang ibig niyang sabihin. “Magulo sila doon. I’m not pregrant. Just give me anything to ease my headache.”

“Hindi ako doctor, hindi ako pwedeng magbigay nalang bigla ng gamot.”

Napahinga ako ng malalim. Sinasagad niya ang pasensya ko. She must be new here, hindi pa yata ako kilala. “You know what—

“May problema ba rito?”

My bitch energy die down. I spun around to check the doctor. My brow raise, lips subtly arched downward. Now I can’t no longer blame the girls flocking around him like ants. He is nice on the eyes with his shoulder level brown hair, his eyes shines and he has a natural welcoming smile. I cough fakely to compose myself.

“I’m having a terrible headache, doctor.” A small smirk for on the side of his lips. I slap myself inside my head. It wasn’t my intention but I hear how flirty my voice was.