အမျိုးသားခုနစ်ယောက်ကို ချစ်ခွင့်ပန်ရမယ်တဲ့..! ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..? [ 2 ]

257

Unicode

ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တစ်ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်သွား၏။ ခြူးမုယွင် အသံတိတ်သွားသလို ရှဲ့ချင်းလန်လည်း ဘာမှထပ်မပြောတော့ပေ။

အေးစိမ့်သော ရေကန်နံဘေးတွင် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ပွေ့ဖက်လျက် အတွေးကိုယ်စီဖြင့်။

စိတ်နှင့်ကိုယ်ပြန်ကပ်သွားမှ ရှဲ့ချင်းလန်၏ ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ကျဆင်းနေကြောင်း ခြူးမုယွင် သတိပြုမိခဲ့သည်။ သို့နှင့် ရှဲ့ချင်းလန်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အံ့ဩတကြီး မေးလိုက်သည်။

“မင်း အေးနေတာလား..?”

ရှဲ့ချင်းလန် : “ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..”

ခြူးမုယွင်သည် မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရှဲ့ချင်းလန်၏ လည်ပင်းကို ထိကြည့်လိုက်သောအခါ အေးစက်မှုကြောင့် သူ၏လက်ပင် တုန်ယင်သွားရ၏။

“ဘာဖြစ်ထားတာလဲ..?” ခြူးမုယွင်မှာ မနေနိုင်တော့ဘဲ ရှဲ့ချင်းလန်၏ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သို့သော် ရှဲ့ချင်းလန်က သူ့ကို တွန်းဖယ်ခဲ့လေသည်။

“ဟိုတလောက ဒဏ်ရာရထားတာ.. တချို့ဒဏ်ရာလေးတွေ သိပ်မကောင်းသေးလို့.. သေချာဂရုစိုက်လိုက်ရင် အဆင်ပြေသွားမှာပါ..”

ခြူးမုယွင်သည် ဆေးပညာအကြောင်း နားလည်ပြီး ဆေးဝါးအတတ်ကို တတ်ကျွမ်းသည်။ သို့ဖြစ်ရာ သွေးကြော မစမ်းလိုက်ရသော်ငြား တစ်ခုခုမူမမှန်မှန်း အတပ်ပြောနိုင်သည်။

အစောပိုင်းက သတိမထားခဲ့မိသော်လည်း ယခုမူ ရှဲ့ချင်းလန်၏ မျက်နှာအရောင်အသွေးက ဖြူဖျော့နေပြီး နှုတ်ခမ်းပါးများက ပုံမှန်မဟုတ်ဘဲ အတန်ငယ် ပြာနေကြောင်း သတိပြုမိလိုက်သည်။ မျက်ဝန်းထဲမှ ပင်ပန်းနွမ်းနွယ်မှုကား ဖုံးကွယ်၍မရအောင်ပင်။

ခြူးမုယွင်က မေးသည်။ : “ဒီတစ်လလုံး မအိပ်ရသေးဘူးလား..?”

ရှဲ့ချင်းလန်က မျက်လွှာအသာချပြီး.. : “ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..”

ဘာကို ဘာမှမဖြစ်ရမှာလဲ..?

အပြန်ပြန်အလှန်လှန် တွေးကြည့်ပြီးနောက် ခြူးမုယွင် နားလည်သွားသည်။