28 reasons ' Taegyu

Hovering like your shadow

⋆ Sejeong - Top or Cliff
⋆ Isabel LaRosa - older
⋆ Mitski - Liquid Smooth
⋆ Red Velvet - bamboleo

"Hava serin." Arkamı dönmemle karşılaştığım kişiyle göz devirerek gün doğumunu izlemeye dönmüştüm.

"Ne işin var şu saatte burda?"

"Seni ne ilgilendirir?"

Yavaş yavaş yanıma yaklaşmasıyla ona doğru döndüm.

"Seninle çocuk gibi oynayan sevgilinle aralar limoni galiba?" Geçmişe atıfta bulunmasıyla kaşlarım çatılmıştı. "Ne saçmalıyorsun lan sen? Zaten canım kulağımda defol git şurdan."

Oturduğum banka oturarak bana biraz daha yaklaşmış ve elinde tuttuğu sigarasını dudaklarıma yaklaştırmıştı. Elimle elini ittiğimde dudaklarını ısırarak sırıtması beni gıcık ediyordu. Fakat itiraf etmesi zor olsa da Beomgyu'nun cilveli hali olması beni heyecanlandırmıyor değildi.

"Farkında değilsin hala değil mi?" Sigarasını geldiğinden beridir süren yavaşlığı ile dudaklarıma koymasına bu sefer engel olamamış içime çekmiştim. "Beomgyu neden sana benden bahsetmedi sence?" Dudaklarındaki sigarayı yeniden alıp kendi dudaklarına götürmüştü bu sefer. "Aranız bozuk olduğu için istememiş olabilir."

"Acaba canım kardeşimle aram neden bozuktu Taehyun? Yanındaki insanları hayatına almadan önce iyi tanımalısın." Şifreli konuşmaları sinirlerimle daha çok oynamaktan başka bir şey yapmıyordu. "Açık konuş."

"Açıklama yapması gereken ben değilim. Ama sen yine de bu yolun sonunda hayal kırıklığına uğrarsan ben burdayım Taehyun."

Ellerinin bacaklarıma uzanması üzerine bakışlarımız kesilmişti. "Belki aramızdaki ahengin farkına o zaman varırsın, belli mi olur?"

Yaklaşarak dudağımın kenarına öpücük koyması beni uyandırmıştı. Bağıracağım sırada parmağını dudaklarıma koymuş ve uzaklaşmıştı.

"Siktir cidden." Sadece bir fısıltı çıkmıştı ağzımdan. Kalbim ağzımda atarken Beomgyu'nun yüzüne naaıl bakacağımı düşünüyor zaten onu yatakta tek bırakarak gittiğimde ne kadar üzüleceğini farkediyordum. Daha dün gördüğüm çocuk beni yolumdan çıkarıyor, seçimlerimi sorgulatıyordu. Hiçbir zaman şehveti takip eden biri olmama rağmen engel olamadığım hisler açığa vuruyor. Fakat şuan hissettiğim tek duygunun pişmanlık olduğunu da göz ardı edemiyorum. Bir şeylerin açığa kavuşması için Beomgyu ile konuşmam gerekse de yüreğim el vermiyor, cesaret edemiyordum.

🌬️🎐

Kapıyı açtığımda beni karşılayan sessizlik garibime gitse de hemen karşıdaki koltukta oturan Beomgyu gözüme çarpmış, göz göze geldiğimizde kaçırmıştım gözlerimi. Yüzündeki ifade hislerini yüzüne direkt olarak vururken köşeye sıkıştığımı hissediyorum. Ona bakmadan odaya doğru giderken beni kolumdan durdurmuştu.

"Bir kavgamızda hemen terk mi edeceksin beni Taehyun?" Çaresizce sorduğu soru yutkunmamı sağlarken başım yerde odaya girmiştim. Konuşmuyor her şeyi daha da batırmak istemiyordum.

"Ne saçmaladı o sana?"

Nereden öğrenmişti?

"O sana ne dedi de dün bana bağırdın, sabah haber vermeden gittin? Söyle de çözelim Taehyun, kaçmaya devam mı edeceksin?"

Yaramazlık yapıp annesine yakalanan çocuklar gibi hissediyordum. Tek fark saf olmamamdı. Beomhan'ı engelleyebilirdim fakat yapmamıştım.