28 reasons ' Taegyu

I'm your light and your darkness

⋆ Red Velvet - Chill Kill
⋆ Red Velvet - Knock Knock
⋆ Soojin - AGASSY
⋆ Seori - Really High
⋆ Nature - Girls

Sen öleli, kendini benden sakınalı 2 ay oldu sevgilim, ben hala dediğin 28 nedeni bulamadım. Beomhan, annem herkesten uzaklaştım. Sana geri dön de diyemiyorum. Beomhan'a neden dönmediğini sorduğumda bana ne dedini hatırlıyor musun? "Sen kararını verdin, artık bende kendi kararımı verip kurtulmak istedim senden." Gitmeden önce ki bakışın bu sözlerin çok acıtıyor canımı. Ben aptalım, her zaman da öyleydim. İntikam mevzusunu da öğrendim sonunda. İlkokullu çocukların boktan intikam meselesi yüzünden bu hale geleceğimi hiç tahmin etmezdim. Sen onun sevdiği kızı ondan almışsın. Ama o benden canımı aldı. İlkokul çocukları gibi değiliz öyle değil mi? Bir oyuncak yüzünden başlayıp, farklı yerlere gittikten sonra ortadan kaybolan zayıf çocukluk bağları yok. Zaten olayı öğrendikten sonra kavga ettik ve tekrardan her şeyin suçlusunun ben olduğumu söyledi. Bir zamanlar aramızı ayıran Han Jisung'dan daha şeytanı gelemez sansam da Beomhan çok başka biri. Jisung onun yanında kanatsız bir melek gibi kalıyor. Bunu farketmem biraz zamanımı aldı ve kayıplar yaşadım. Ama seni sonsuza kadar göremeyecek olmam beni ölme isteğine itiyor. Belki de yanlıştı başından beri, benim seneler sonra bu şehire gelip hayatını altüst etmem. O otel odasında canıma kıymalı ve sakince bu oyundan çekilmeliydim. O zaman bu karanlık üstüme çökmez, pişmanlıkla her gün daha da ezilmezdim. Ama hak ediyorum. En iyilerine layık olan hep sendin. Şu dünyada canımı vereceğim ablamın gidişine bile bu kadar üzülmemem belki de bundandır. Yine sadakatsizlik ediyorum öyle değil mi? Önce ablamı sonra seni kaybettim. Hayat senin için çöp olmuş planlardan ibaretti, benim içinse kaybetmek. Bu hikayede hep kaybetmeye mahkum olan ne Beomhan'dı ne sen. O kişi hep ben değil miydim?

🌬️🎐

"Beomgyu senin 28 nedeni bulmanı bekliyormuş, çık artık şu yataktan."

Yeonjun'un bu aralar hep duyduğum sesi ile yastığa daha da gömdüm yüzümü. "Yemek yemiyorsun, yataktan zaten çıktığın yok, ölüden bi farkın yok, kendine gel artık."

İstemiyordum. İstesem de gelemiyordum zaten. Denediğimi en iyi bilen o iken böyle demesi beni daha da kışkırtıyor, kış uykusuna yatmak istiyordum. "Chaehyun gelicek, üstünü giyin, kız seni görünce korkacağı duruma gelmişsin." Hareketlenmediğimi gördüğünde sert bir nefes vererek yorganı üstümden sertçe çekmişti. Yanıma oturarak saçlarımı okşamaya başladığında uzun süredir akıtmadığım gözyaşlarını akıtmaya başlamıştım.

"Onun gidişi bizi de üzdü, benim en yakın arkadaşımdı. Ama toparlanman gerek Taehyun, hayatının kaç senesini ya onla ya da ona gitmeye çalışarak harcadığını biliyorum fakat önünde daha uzun bir hayat var."

Yeonjun böyleydi. Hep teselli eder, üzgün olduğunda ise belli etmeden yaşar giderdi. 2 ay öncesine kadar kavgalı olduğu insana bile bu iyiliği yapacak bir insandı. Ama dediğinin aksine ben önümdeki uzun hayata odaklanamıyordum. Onu aldatmama rağmen bana teselli verilmesini de kaldıramıyorum. Kötü davranılmaya, vicdanımı rahatlatmaya ihtiyacım vardı şuan da. Beomhan'a kapılmamın nedenini ise şimdi daha iyi anlıyordum. Kavgalı olduğum Beomgyu'nun eksikliğini giderdiğim birinden başkası olmamasına rağmen çok şey kaybettirmişti bana. Beomgyu ile iletişimimizi o sağlıyorken şimdi hiçbir şey söylemiyordu. Sahiden Yeonjun Beomgyu'nun beni beklediği bilgisini nereden almıştı?

"Beomgyu'nun beni beklediğini kimden öğrendin, öyle mi cidden?"

"Uyan diye yaptım ve sanırım işe yaradı, kalk hadi."