XVIII

156 8 1
                                    

I woke up when I heard a sudden whisper of air in my ears

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


I woke up when I heard a sudden whisper of air in my ears. My eyes take journey at the surroundings where no one is in. The cold breeze made me shiver.

My heart jumped out of my body when I heard a loud knock on my room's door.

Napatingin ako rito at saka dinayo naman ng mga mata ko ang orasan sa wall. It's exactly 12 midnight. Who's knocking this late?

Tumayo ako para pagbuksan siya.

"Hullian?" nagtatakang pasimula ko. Abot-taingang ngiti ang binati nito sa akin. Napansin ko rin na nakaayos ito.

"It's already late. Ano'ng ginagawa mo rito?" tanong ko sa kaniya.

"I'll take my time, Trinity. It's time for us," saad niya. Seryoso ba siya?

"This late? Really?" sarkastikong saad ko.

"It's a perfect time, Trinity. Trust me, you'll love this." He winked at me and smiled.

Among the three of them, I don't know but Hullian's smile seems angelic. He seems like he was cast away from heaven. He's so pure.

Napabuntonghininga na lamang ako at hindi na ako maka-hindi sa kaniya.

"Okay, wait here," sabi ko at akmang isasara ang pinto ngunit pinigilan niya ito. Naka-kunot noo akong napatitig sa kaniya. "Mag-aayos lang ako," giit ko sa kaniya. Sa hindiko inaasahang pagkakataon ay hinawi niya ang buhok ko at sinabit sa tainga ko at saka dumiretso ang daliri niya sa paghaplos sa pisngi ko. Sinunod naman ng mata ko ito sa pagtitig. Napalunok ako ng marahan sa ginagawa niya.

"No need, Trinity. Your beauty is already ethereal." Hullian's flowery words. "Can we take a look at the moon together?" he asked.

Again, I just sighed and accepted his invitation.

While we were walking downstairs, Hullian and I had a little conversation.

"Nasaan ang dalawa?" tanong ko at saka dinayo ang paligid.

"I think they're asleep," tugon naman nito kaya napatango na lamang ako.

Nang makalabas sa mansyon ay dumampi agad sa balat ko ang napakalamig na hangin. Unang pumukaw ng atensyon ng mga mata ko ay ang liwanag ng buwan na umiilaw sa gabi at ang repleksyon nito sa dagat ay kumikinang na parang dyamante. Kitang-kita rin sa kalangitan ang mga kumukuti-kutitap na mga bituin.

"Would you want to go near the sea, sit on the sand, watching the moon on its peak phase and join the serene with me?" sunod-sunod na tanong niyang muli kaya napatingin ako sa kaniya at tumama na naman ang aming mga mata. I don't truly understand, but every time our eyes collided, I felt like my tears arose; it felt like I cried a river for him. It always yearned for something I felt I hadn't earned yet. Our eyes speak of desire. As if, when I can't meet his, I'll lose sight of him forever.

"I love the atmosphere, I think it's a good idea," sagot ko na lamang. Nauna itong bumaba sa hagdan at saka inalay ang kaniyang kamay para ako ay alalayan. Hindi naman ako nag-atubili na hawakan ito.

Corpse Mistress (A NOVELLA)Where stories live. Discover now