Corpse Mistress (A NOVELLA)

XXV

I don't know what these vivid memories are but it made me lose my sanity. Tears constantly flows from my eyes as I was walking back and forth bearing so much tension with me. I held my head with both hands out of stress.

Why do I vision memories of Marshall and Samuel in my mind? Why the of them have memories with me? And why Hullian wasn't in there? But I know in my heart that he's there that I know him for a long time.

Am I hallucinating because my heart was already in love to the three of them ? Or what if... I really took a vow to the three of them?

Nanlaki ang mga mata ko sa realisasyong 'yon, habang nakahawak sa bibig ko ang kanang kamay ko dahil sa kuryosidad at nababalot na tension sa akin ngayon.

Umalingaw-ngaw ang sigaw ng pangalan ko.

"Did you remember, Trinity?" Hullian worriedly asked when he approached me. Sumunod na rin na nakalapit si Marshall at Samuel na sobra rin ang pag-aalala at pagtataka dahil sa nangyayari sa akin.

Dahan-dahan akong napalingon sa kanilang tatlo habang patuloy na dumaduloy ang luha ko sa mukha. Nagtaka silang tatlo ng bigla akong umaatras na humakbang papalayo sa kanila.

"I-it's not pos-sible..." nanginginig at nauutal na sambit ko kaya kitang kita na sa kanilang mga mukha ang sobrang pag-aalala.

"Trinity, please tell me what did you see?" Hullian, asked again.

"Ano'ng naalala mo, Trinity?" tanong naman ni Samuel.

"Mahal ko?" Sa muling pagkakataon ng narinig ko iyong binigkas ni Marshall at doon na muling tumibok ng napalakas ang puso ko, na para bang ibinalik ako nito sa nakaraan, hinahabol sa kasalukuyan at tinamaan sa hinaharap. I felt like a strong volt of lightning struck my heart.

"W-wag kayong l-lalapit..." mahinahong wika ko sa kanila habang umiiyak.

"Trinity, please sabihin mo sa amin kung ano ang naaalala mo. Please remember, Trin-" Samuel's words cut off.

"I don't want to remember!" I suddenly shouted, kaya nagulat sila. "It's just that..." Napahinto muna ako at saka tinignan silang tatlo sabay hagolgol. I don't know why I'm crying like this and this is so heavy in my heart. "I-I remember memories with Marshall and Samuel and in my memory you and Marshall is dead! And...Hullian never really existed."

Nang bitawan ko ang mga salitang 'yon ay nagbago ang aura ng mga mukha nila, they were all overwhelmed and together, they exchanged looks.

"We are, Trinit-" Samuel's words cut off when a sudden voice echoed from behind approaching us. She was waving her hands while smiling to us, and she was with an old woman who is excitedly smiling at us also. Who is she? Maybe it was Tamara's mother.

Meters away from reaching us, the old woman she's with, glued herself on the sand and her heartwarming smile faded the moment we had an eye contact.

Nagtaka naman ako sa ginawa niya. Actually, our attention was on her. I don't know what's happening with her? Bakit niya ako tinitignan na parang kilala niya ako?

"Mommy, are you okay? What's happening?" Nagtatakang tanong ni Tamara sa kaniya habang palinga-linga sa amin, nang mapansin itong bigla na lamang natulala sa kinatatayuan at halos mangiyak-ngiyak na ang mukha.

"Trining?" sambit nito kaya roon na kami nagtaka ng lubusan lalong lalo na ako. Ano'ng pinagsasabi niya? Trining?

"M-mom? W-hat did you say!?" nauutal na tanong ni Tamara dahil sa pagtataka.

"Ikaw nga," giit pa nito. Dahan-dahan itong humakbang papalapit sa akin at sa pagkakataong 'yon ay napansin ko na ang butil ng mga luha na pumapatak sa pisngi niya.

"Hinding-hindi ako p'wedeng magkamali, Trining," saad niya at saka hinaplos ang mukha ko na para bang siya'y aking matagal nang kilala dahil ang haplos niya'y haplos ng pangungulila.

"Who's Trining?" tanong ko sa kaniya. Hindi niya ako sinagot, she's so overwhelmed seeing me. Hindi na lang muna ako umimik, hinayaan ko na lamang siya dahil naramdaman din ng puso ko ang haplos ng pagmamahal niya. Ngayon ang puso ko'y biglang nagkaroon ng galak at parang napunan nito ng kaunti ang nangungulilang puso ko.

"Mom, she's not her," bulong ni Tamara sa Mommy niya. Hinawakan ni Tamara ang braso niya para kunin sana ang kamay nito sa mukha ko at patigilin siya sa paghaplos. "I'm sorry, Trinity. Maybe, Mom just missed her long lost childhood best friend, Trining." Hinarap nito si Tamara.

"Anak hindi, sigurado akong siya si Trining," giit nito kaya ngayon ay nabalot na ako ng sobrang pagtataka. Humarap muli sa akin ang Mommy ni Tamara.

"Hindi mo ba ako nakikilala, Trining? Ako ito, si Celestra, ang iyong matalik na kaibigan noong kabataan," wika nito at tuluyan nang umagos ang luha sa kaniyang mga mata.

Ilang saglit pa ay bigla na lamang may sumagi sa aking isipan. Naalala ko na siya.

"Celes?" Tama ako siya nga si Celes ngunit bakit magkaiba na ang aming anyo. Pinagmasdan ko ang balat naming dalawa. Napag-iwanan na ako ng panahon. Sa puntong ito doon ko lang napagtanto ang lahat. Kung sino at kung ano ang meron ako.

"Your Mom is right, Tamara," singit ng isang lalaking ngayon ko lang nakita kaya nabaling ang atensyon naming dalawa.

"W-what do you mean, Xai?" nagtataka at naguguluhang tanong ni Tamara.

"She's really her long lost bestfriend," giit nito.

"W-what? H-how com-" Naputol ang katanungan nito nang magtakip ito nang bibig dahil mukhang may reyalisasyong nalaman ito. "Her DNA," sambit ni Tamara

"Trinity, doesn't age," dugtong ng lalaking si Xai at saka inilahad ang lumang dyaryong hawak-hawak niya.

"Project Eternity is a success!"

I read the headline and I saw a picture of a young girl in it. I know it was me. After I saw that everything came back to me. Especially the pain and suffering of a young girl who's been a gunnea pig for unending experiment.

"Do you now remember everything, Trinity?" Samuel asked kaya nabaling ang atensyon namin sa kaniya. "You were born with a rare condition and people took advantage of it, they used you for experiment. They want to prove that a life with eternity can be acquired and it became a success. Your body stopped aging. But they forgot that death is still on the line. I am still here waiting." Naguluhan kaming lahat sa sinabi niya.

"You made a vow to Marshall and me on your different timelines. But, I'll tell you this...ibang pagkatao man ang nakikita ng iyong mga mata ngunit meron kaming isang pagkakakilanlan."

Halos lahat kami ay hindi makapaniwala sa narinig mula kay Samuel. Hindi rin kami makapaniwala na posibleng mangyari 'to.