Canlı Ders Vakası | Texting

C. D. V. ÖZEL BÖLÜM!

Canozan - Ağlama Ben Ağlarım

Sabahtan beri evde oturmuş maç izliyorduk. Çağan çok koyu Galatasaraylıydı ve az sonra cinnet geçirme sebebim olacaktı. Bir yandan grupta birbirlerine maç hakkında yorum yaparken bir yandan da kanepeyi sallayıp duruyor, top kaleye yaklaştığı anda yerinde zıplıyordu.

"Oğlum 3-1 olursa Alin'i camdan atarım bak artık yeter." Alin Yiğit ve Eylül'ün doğacak kızlarıydı. Eylül'ün hamilelikte sekizinci ayıydı. Bir anda olgunlaşmış o şeker kız candy gitmiş yerine olgun bir iç mimar gelmişti. "Alin'i hanginiz atıyor pardon?" konferans konuşması açmışlardı. Gülerek onları izliyordum. "Eylül sana kötü bir haberim var ama o cümleyi müstakbel kocan kurdu." Rüzgar laf sokmuş gibi bir triple Eylül'e bakıp tekrar maça bağırmaya başlamıştı.

"Bak şu maç bitsin biz yenelim hepinize ne ısmarlıyorum biliyor musunuz? Hiç bir şey ahahahaha." Çağan mal mal konuşurken bende tepkisiz bir şekilde onu izliyordum. Hakem çok şükür maçın son düdüğünü çaldığında hepsi bağırmaya başladı. "LALALALALA GALATASARAAAAYY!!!!" Ata, Çağan ve Rüzgar hayvandan hallice bağırırken diğerleri depresyondaydı. On yıl yirmi yıl geçse de değişecekleri büyüyecekleri yoktu. Onlar bu haliyle iyiydi.

"Hadi bize gelin lan." Çağan hepsini davet edip telefonu kapattı ve yanıma oturdu. "Sana sormadan da davet ettim ama sorun olmaz dimi aşkım?" aşkına başlatma. "Bağırıp çağırmayacaksanız gelsinler tabiki. Kafamı ağrıttın." Çağan uzun kollarını kocaman açıp beni sardı. "Özür dilerim." sonunda bende ona sarıldım. Eşek sıpasını çok seviyordum.

"İlgi ben seni niye bu kadar çok seviyorum?" mırıldanır gibi tatlı tatlı konuştuğunda sırıttım. Kafamı göğsünden hafifçe kaldırıp yüzünü inceledim. Kusurlu tarafı yoktu. Birden bipolar ruh hastası gibi kanepenin üstüne çıktım. Yakaladığım ilk yastığı Çağan'a fırlattım. "Çok sıkıldım ben. Sabahtan beri maç izliyorsun o yüzden savaş yapacağız." diyerek yüzüne bulduğum tüm yastıkları attım. Hiç tepki vermiyordu ama fırtına öncesi sessizlik olduğunu anlamıştım. Birden kalkıp beni kucağına aldığında öyle bir debeleniyordum ki kanepeye üst üste yapışmıştık. "Kaç bakalım kaçabilirsen eşşek." eşşek dediği anda gülesim gelmişti. Çağan'ı ittirsem de bir gram hareket etmemişti. "Ne bakıyorsun?" cümlesini bitirdiğinden beri kitlenmiş beni izliyordu. Bense gülerek kaçmaya çalışıyordum. "Bana az çektirmedin ama iyi ki senden vazgeçmemişim." diyip yüzünü yüzüme biraz daha yaklaştırdı üstümde olduğu için kaçamıyordum. Sonunda bende ona kitlendiğimde her zamanki gibi göz kırpan kaybeder oynuyorduk.

"Kırptın gördüm." diye bağırdım. Onunda yüzünde kaybetmenin ifadesi vardı. Yüzünü yüzüme biraz daha yaklaştırdı. "Şimdi ben bir şey yapacağım ve kaçamayacağın için sen kaybedeceksin." sırıtıp dudaklarımızın buluşmasını bekledim. Aniden zil ardı ardına basılınca türkü gibi çalmaya başladı. "Şu piçten bıktığım kadar hiç bir şeyden bıkmadım. Her güzel anımı mahvediyor resmen." sırıtarak kanepeden kalktım. Rüzgar'a acilen kız bulmam gerekiyordu ki başımızdan gitsin. Çağan kapıyı açtığı anda Rüzgar imalı imalı bakmaya başladı.

"Ne yapıyordunuz da kapıyı geç açtınız?" Çağan Rüzgar'ın kafasına bir tane geçirdi. "Annenle bir işimiz vardı." Ata gülerek içeri girip kapıyı kapattı. Mutfağa gidip hepimize birer kahve yapıp tekrar salona döndüğümde ciddi bir şeyler konuşuyorlardı. "Ne oluyor?" deyip aralarına girdim. "Demir'le Rüzgar kavga etmiş." dedi Ata. Pek sert bir şey olduğunu düşünmemiştim. "Neden kavga ettiniz?" Rüzgar kahveden bir yudum aldıktan sonra konuşmaya başladı. "Son zamanlarda ne desem tersliyor ne yapsam elimi ittiriyor ters ters davranıyor. Onuncu sınıftan beri arkadaşız ve moralim bozuk olduğunda bile hiç birine kötü veya ters davranmadım. Bizim kuralımız bu bir kere. Ata'nın annesiyle babası boşandığında hangi birimizin ruhu duymuştu Allah aşkına." Demir'in ters davranması pek hayırlı gibi durmuyordu.