KURDUN PENÇESİ

23.BÖLÜM

ARİN'DEN

Hala arabada ,hastane yolundaydık.

Bize en yakın hastane bile 2 saat 3 saat kadar uzaktı .

Ve ben bilincimi kaybetmek üzereydim.

Evet hastaneden çıkmadan önce bir hemşire aracılığıyla bana iki gün yetecek kadar ağrı kesici ve sargı almıştım.

Sırtım ve kolum kat kat sargıyla sarılıydı ama kan kaybetmeme engel değildi.

Üstelik ağrı kesicilerim bitmişti ve saatler önce patlayan dikişlerim beni çok zorluyordu.

Gözlerim kapanmak üzereyken Ömer baba ile aynadan göz göze geldik.

Ona gülümsedim ve ...

"Seni yeniden görmek çok güzeldi Ömer baba her ne kadar geç olsada iyiki hayattasın."  Ve sonrası benim için karanlık.

ÖMER'den

Hastaneye varmamıza az kalmıştı ve yavuzum hala uyuyordu.
O kadar işkencenin ardından yorgun olması çok normal.

Onu yeniden görünce o kadar mutlu oldum ki herhalde artık ölsemde gam yemem.

Bakışlarım bu sefer arini buldu benim küçük savaşçı kızım gelinim olmuş.

Bana baktı ve acıyla gülümsedi.

Yıllar önce o gördüğüm gamzesi yine gözüktü.

"Seni yeniden görmek çok güzeldi Ömer baba her ne kadar geç olsada iyiki hayattasın."

Söylediği cümlenin ardından gözleri kapandı ve başı yavuzun başına düştü/yaslandı.

Telaşla baykuş denen adama döndüm.

"Arinin bilinci kapandı!" Oda arkaya bakıp.

"Kahretsin bu yaralarla dayanması bile mucize ,ama çok şükür geldik."

Dedi ve hastanenin önünde durdu.

O sedye isterken ben arini hızla kucağıma aldım.

Gelen sedyeye yatırdım yaralı bedenini.

Diğerleri yavuzu sedyeye almıştı.

Burası sınıra yakın bir şehir hastanesiydi.

Yani her türlü imkan vardı.

Meslek Hayatım boyunca mitte ( milli İstihbarat teşkilatında ) çalıştım bu yüzden ülkenin her karışını biliyorum.

Sedyeler yoğun bakım yazan yere girince durmak zorunda kaldık.

Baykuş denen adam ise telefonla konuşup birilerine haber veriyordu.

Derin bir nefes alıp bekleme koltuklarından birime oturdum.

Annem ,babam, kardeşlerim,ama em çok hümam ve evlatlarım hepsini çok özledim.

Tabi can dostum ,badim,kan kardeşim Ateşide.

Bana öz kardeşlerimden hep daha yakındı.

Onun dahi haberi yoktu benden . Ama sahte cenazemde ne kadar acı çektiğinide bizzat izlemiştim. Şimdi ise evladı benim ise kısa sürede olsa manevi kızım Arin.

Yaralarını önemsemeden sevdiğini kurtarmış şimdide can çekişiyordu belkide.

Baykuş yanıma geldi. Of baykuş ne ya ne bu adamın adı.

"Ben gerekli yerlere haber verdim en kısa sürede burda olurlar ama ben gitmek zorundayım ama önce..."

Kaşlarımı çatıp baktım. Biraz çekinsede devam etti.