Akşam eve geldiniz, yerde canlı mı? Cansız mı ? bilmediğiniz bir adam yatıyor ne yapardınız?
Ya iş göründüğünden farklı olsaydı.O sizin canınızdan çok sevdiğiniz kişi olsa.
Umay bu olayı yaşamış , genç bir kız. Gözünü kırpmadan canın...
Sınav haftam olduğu için ,baya yoğun iki hafta geçirdim. Bilenler vardır, liseye yeni geçtim ve bir adaptasyon süreci oluyor.
Okuluma ve arkadaşlarıma alıştım, sınavlarım da bitti. Yani işin kısası bölüm yazmaya zamanım bu tatil içerisinde var🥰😉
O zamannnn hemen bölüme geçelim.💞
Not: bölümde Umay ve Gediz'i andıran fotoğraflar olacaktır ,sadece karakterleri andıracaktır .Farklı farklı kişilerin videoları ve fotoğrafları olacaktır onlar karakterim değildir Bu da önemli bir not olarak burada bulunsun arkadaşlar!!!
İnstagram; hasretirem_kod
_______
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çocukluk yaşlarımız bizi büyütürken her düştüğümüzde bizim ruhumuzda ve bedenimize bilinmeyen yaralar açar. Küçüklük yaşlarımızda oluşan yaralar biz olgunlaşırken de yaralarımızda bizimizle beraber olgunlaşıp, kabuk bağlar. İlk doğduğumuz da beklemediğimiz bir andan ailemizden yara alırız ama o yara dizimizde, kolumuzda, yüzümüzde veya bacağımızda değil tam aksine, ruhumuzda oluşan o yara bizim ölümümüze kadar ruhumuzda kalan iz olarak sürgün edilir.
Aklımızın erdiği en tutsak olduğumuz yaşa geldiğimizde hayat bizim için görünmez bir perde olur ve hayatımızın aşkını o görünmezlik perdesinin arkasında seçeriz. Çünkü; Birine aşık olacağın zaman etrafında ki herkese kör olursun, kimseyi duymaz kulakların, ellerin kimseye dokunmak istemez ta ki o gelene kadar...
İlk zamanlar seni alıp göklere çıkarır, onu kanatsız bir melek sanarsın, onun yanında kimse sana dokunamaz sanırsın. Ama her gördüğün doğru değildir bazen kendini o adama o kadar çok kaptırırsın ki ,gerçekler gün yüzüne çıkınca da sudan çıkmış balığa dönersin. Aslında; O adam seni göklere çıkartmamıştır, sen kalbini ve ufkunu ona çok açmışsındır. Kanatsız bir melek değildir o, kanatları senin hayal gücünün sana oynadığı en büyük oyundur. Herkes sana dokunur ama sen o yanında iken kendini güvende zannedersin o bir şey yapmaz aslında, parmağını bırak kılını bile oynatmaya tenezzül dahi etmez.
Sen doğduğunda oluşan yaranın iyileştiğini sanarsın ama o seni bıraktığında, kabuk bağlamış olan yarandan oluk oluk kan akmaya başlar. Düşünürsün bana bu kadar ne yaptı da ruhuma işledi ve o yaranın yerini öğrendi. Aşınan yaran kanadığınıda kalbine bulaşan kandan öğrendi. Onun aşkı artık kanla birleşmişti.
İkinci kez aşınan yaraya merhem sürülmezken, dikiş tutmazken nasıl yara bandı yapıştıracaktın. Yaran kabul eder miydi ? Yediğin ikinci okkalı darbede, gözünde ki perde indiğinde onun sana yaptıklarınla karşılaşırsın ama o kadar geçtir ki, senin yerini birisi çoktan doldurmuştur. Dünya'ya yemin etmiştin, kalbine yemin etmiştin ama kalbinle yemin etmemiştin.
