No Devotion | taekook

|15|Daha önce yaptıklarımız gibi değil!

Biraz yorum yapar mısınız aşklarım🥹🫶🏻

Kapanan kapılar her zaman geni başlangıçlar ve yeni kayıplar için kapanırlardı. Taehyung ise arkasından kapattığı kapının ardında Jungkook'u bırakıp, sert bakışları eşliğinde koridorun başında bekleyen gardiyana doğru hızla yürümüştü. Aklında olanlar keskindi, damağında taze dökülmüş kanların tadı varken yeni kanlar dökmeye ve ruhunu daha da kirletmeye yürüyordu. Önceden anlaştıkları gardiyanı , tepki çekmemek adına etkisiz hale getirip, üstündeki silahı ve kartı alarak uzun koridoru yürümeye devam etmişti.

Koridor oldukça uzundu ve bu uzunluğu bölen demir parmaklıklar vardı. Hepsini aldığı kart yardımıyla açıp, geçmiş ve yürümeye devam etmişti. İlerdeki köşeden döndüğünde koridor bitecek ve bir grup gardiyanla karşılaşacaktı. Geniş omuzları ahenkle hareket ediyor ve onu hedefine ulaştırmaya and içmiş adımları hiç durmuyordu. Elindeki silahı hazırlayıp, dikkatlice tutmuş ve adımlarını aksatmadan köşeyi dönmüştü. Döndüğü gibi saniyeler içerisinde seri atışlarla iki gardiyanı vurmuş ve ilerlemeye devam etmişti. Karşısına çıkan her bedeni düşünmeden etkisiz hale getiriyordu. Ona ateş etmeyeceklerini çok iyi biliyordu bu yüzden yakınında olanlara , mermileri bitirmemek için, kol gücünü kullanmıştı.

"Kim Taehyung!"

İlerde  gelen bir grup gardiyanın önderliğini yapan kişi konuştuğunda Taehyung beklemeden uzaktan ateş etmiş ve onu tam alnından vurmuştu. Diğer gardiyanlara da saldırıp, onları etkisiz hale getirmeye çalışmıştı. Güçlüydü, gözü karaydı ve acımasızdı. Kim Taehyung için insani değerler ve duygular önemsizdi. Ne içinde olduğu fiziksel aksaklık ne de başka bir şey onu durdurmaya yetmezdi. Gözünü intikam ve kan bulamıştı. Onu dünya üzerinde durduracak güce sahip olan şeyler sınırlıydı ve hepsi de ondan tarafken yapacaklarını asla aksatmıyordu.

Yaralı kolundan sızan kanları umursamadan yere serdiği bedenlerin üzerinden atlayıp koğuşların olduğu geniş alana doğru koştu. Koştukça salınan kolunu diğeri ile destekleyip, kalan kurşunları da girişteki gardiyanlara sıkmış ve kendini bloktan içeri atmıştı. Onun gelişini bekleyen arkadaşları ve onu destekleyen mahkumlar anında ayaklanmış, toplanmışlardı. Cezaevinin diğer blokları gelen emirlerle kapatılmıştı. Daha fazla karmaşıklık olmasını istemeyen müdür ve diğer üst rütbeli güvenlikçiler hızlıca isyanı bastırmak adına bir araya gelmişlerdi. Yalnızca 5. blok sorunlu gibi görünüyordu bu yüzden dışardan destek almak istemiyorlardı. Ayrıca çıkan her sorundan müdürler sorumlu olurdu ve Moonbyul böyle bir eksiyi hanesine yazdırmak istemezdi. Onlarla farklı şekilde savaşacaktı.

"İyisin iyi!"

Christian , yanına koşarak gelen Taehyung'un kan revan içinde olmasına rağmen dimdik duruşuna hayrandı. Güçlü biriydi, gözü kara ve cesurdu. İşte bu yüzden Taehyung'un varlığı onlar için önem arz ediyordu. Tek başına onlarca adamın yapamayacağı türden işlerin altına girmişti bunca zaman. Hepsini de hakkıyla yapmış ve adından çokça söz ettirmişti. Şimdi de ölüden farksız dursa da düşmüyordu. Kim Taehyung'un kitabında bunun yeri yoktu. O gerçek bir savaşçıydı.

"Her sessizlik güven verici değildir millet!" diye bağırmıştı Christan. Bloktaki tüm mahkumlar gelen seslerden dolayı, bloğun ortasındaki geniş alana toplanmaya başlamışlardı. Christan ve arkadaşları ise merdivenlerin başında durmuş kararlılıklarını gösteriyorlardı.

"Cezaevi yönetimi fazla ileri gitti. Bize bu kadar haksızlık ve saldırı yaptıkları halde sessiz kalmaya devam mı edeceğiz?" diyerek devam etmişti konuşmasına. Zaten çoğunluğu önceden tepkili olan mahkumlar aralarında konuşmaya başladıklarında Christan elini demir korkuluklara vurmuş ve çıkan gürültü herkesi susturmuştu.