නෙළුම් විල

පළමු පරිච්ඡේදය

ඒක ලංකාවේ දුෂ්කර ගමක්.... කොච්චර දුෂ්කර උනත් මට ගම පෙනුනේ කොළඹට වඩා දාහකින් සම්පතක් විදියට.

අයේෂ් ගිම්හාන පෙරේරා වන මම කොළඹ ඉඳන් නුවරට යාබද සුන්දර ගම්මානයක පාසල් ගුරුවරයෙක් විදියට ආවේ නොසිතූ ආකාරයෙන් ලැබුණු ගුරු පත්වීමක් හේතුවෙන්.

මගේ බයිසිකල් කටුවත් පැදගෙන ගම්මානයට යන්නට තිබුණු පාර දිගේ යද්දි මට දැනුනේ සැනසීමක්
ඒ නිස්කලංක පරිසරය , චූටි දිය පාරවල් නිසා මගේ ඇඟ ඇතුළෙන්ම නිවෙනවා වගේ මට තේරුණා.

ටවුන් එකෙන් පටන් අරන් පැය තුන හතරක ගමනකට පස්සේ ගමට එන්න ලැබුණු එක මට සතුටක් ගෙන එන්න සමත් වුනා.

මම මගේ මෝටර් බයිසිකලය පැත්තකින් නවත්තලා කඩමණ්ඩිය ගාවට යනකොට කැරම් ඉත්තෝ එක්ක හරි හරියට තරඟ වැදෙන ගමන් හිටිය මැදි වයස් පසු උන මිනිස්සු ටිකගේ අවදානේ බිඳුනත් ඔවුන් ආපසු ටික වෙලාවකින් ඔවුන්ගේ වැදගත් වැඩේ නියළුනා.

"මාමා... ඉස්කෝලේ විදුහල්පති තුමාගේ ගෙදර??"
මම කඩේ මුදලාලිගෙන් ඇහුවාම කඩේ අංකල් ටිකක් වෙලා කල්පනාකාරීව බලා ඉඳලා මූණට හිනාවක් ගත්තා..

"ආහ්.. මේ අලුතෙන් ආව ඉස්කෝල සර් වෙන්නැති"
ඒ මනුස්සයා මාව එකපිම්මෙම්ම අඳුන ගත්තා වගේ මට සුහදව හිනාවක් පා කරලා කිව්වාම මමත් ආපිට සිනාසුනා.

"ඔව්...ඒ මම තමයි"

"ඉස්කෝලේ ලොකු මහත්තයා කීවා සර් එන විත්තිය.
සුගතෝ!, මෙන්න මේ මහත්තයා කොළඹ ඉඳන් ඇවිල්ලා ඉන්නේ ඉස්කෝලේ ලොකු මහත්තයාව හම්බවෙන්න,උඹ පොඩ්ඩක් ඉස්කෝලේ මහත්තයාගේ ගෙදර පෙන්නලා වරෙන්"

මුදලාලි මාමා එහෙම කියාගෙන පැත්තක දාම් අදින මැදි වයසේ මිනිස්සු අතරේ හිටිය කෙසඟ ශරීරයක් ඇති පොඩි කොල්ලෙක්ට කතා කරලා කිව්වාම ඒ කොල්ලා ඇවිත් මා ගාවින් හිට ගත්තා.

මම පොඩ්ඩා එක්ක හිනා උනාම කොල්ලා නාඳුනන කෙනෙක් නිසා තිබුණ බයකටම වෙන්න ඇති බිම බලාගෙනම හිටියේ

පොඩි ළමයවත් බයිසිකලේ පිටිපස්සේ දාගෙන මම  තිබුණු කෙටි පාරවල් දිගේ පාසලේ විදුහල්පති තුමා මුණ ගැහෙන්නයි ලෑති උනේ.