(edited)
මගෙ කාමරේට කොහොම ආවද කියන්න නොදන්නවට නාඳුනන කෙනා ඒ වෙද්දි හිටියෙ මගෙ අත් තද කරලා අල්ලගෙන..මං හතර අතේ ඇඹරි ඇඹරි අත් ගලව ගන්න දැඟලුවට මට හෙල්ලෙන්න බැරි වෙද්දි මං කෑ ගහන්න ට්‍රයි කලා....ඒත් වචන පිට නොවෙද්දි දැනුණ බයක් එක්ක මට ඇඬෙද්දි ඈතින් වගේ ඇහුනෙ අනු ඇන්ටිගෙ කටහඬ...
"සුදු ..හීනයක් දැක්කද පුතේ...?"
මං හුස්ම අල්ල අල්ල අඬාගෙනම ඇස් අරිද්දි මගෙ ඔලුව අතගාගා මාව තුරුල් කරන් උන්න අනු ඇන්ටි අහද්දි මං මුකුත් නොකියා ඊට එහායින් පෙනුන රූපෙ දිහා බැලුවා...
අක්කා..
මං හිතුවෙ එයා දවල් වෙනකං ගෙදර එන එකක් නෑ කියලනෙ....මං එහෙමම බැලුවෙ බැල්කනි දොර දිහා, ඒක වහලා...මං ඇඳට වැටෙන්න කලිං ඒක වැහුවනේ...
"කෝ නැගිටිමු සූදු පුතේ,මොනවා හරි කලා ඉමු..ඔයා කීයෙ ඉඳලද බලන්න නිදාගෙන ඉන්නෙ.."
"වෙලාව කීයද අප්පා.."
"දෙක පහු වෙලා සුදු....ඔයා උදේ වරුවම නිදාගත්තා අද..."
අනූ ඇන්ටි මාව ඇඳෙන් වාඩි කරවලා අක්කගෙ අතේ තිබ්බ වතුර එක මට පෙව්වා...මට හොඳටම දාඩියත් දාලා....ඇඟට හොඳ රෙස්ට් එකක් හම්බෙච්ච නිසාද කොහෙදෝ බඩේ කැක්කුම හොඳටම හොඳ වෙලාත් එක්ක...මං එහෙමම ඉද්දි අක්කට මං එක්ක ඉන්න කියාගෙන අනූ ඇන්ටි පහළට ගියේ කන්න දෙයක් අරන් එන්න.......
අනූ ඇන්ටි ගියාම අක්කා මං ගාව ඇඳෙං වාඩි වුනා....වාඩි වෙලාත් ටිකක් වෙලා සද්ද නැතුව බලං හිටියා....
"මොනාද දැක්කෙ..?"
"ඇහ්..?"
"හීනෙං.."
මං අහක බලා ගත්තා...කොහොමද අනේ ඕක කියන්නෙ...අක්කා මුකුත් කියන එකක් නං නෑ...ඒත් එයා මොනවා හිතයිද කවුද දන්නෙ....
"කෝ කියන්න..."
"මතක නෑනෙ...."
"බොරුව නොදා කියන්න සුදු..."
මං අත් වල ඇඟිලි දිහා බලාගෙනම දැකපු හීනේ විස්තර කරන්ණ ගත්තා....කියපු ඔක්කොම අහන් ඉඳලා අක්කා බර හුස්මක් පහළට දාලා මගෙ ඔලුව අත ගෑවා...
YOU ARE READING
Once(Completed)
Non-Fictionලස්සනම කතාව වුණත් එක තැනක් දුකින් ලියවුණා... පරිච්ජේද ගණනාවක්ම ලියවෙන්න තිබ්බත් මේ කතාවෙ , තවත් පරිච්ජේදයක් ගැන හිතන්න හිතක් නෑ... දුක හිතෙන කතා වලට කවුරුත් කැමති නැති නිසා.... ඉතින් යන්න කලින් එක පාරක් කියන්න, ආදරෙයි නේද?.... ⭕මෙම නිර්මාණය උපුටා...
