සති ගානක් ගෙවිලා ගියේ දන්නෙත් නැතුව.....එක්සෑම් එක කට ගාවටම ඇවිත්....එන සඳුදා තමයි අපේ පළවෙනි සබ්ජෙක්ට් එක පටං ගන්නෙ....
මේ සති ගානටම පාඩං කරනවා ඇර වෙන කිසි දෙයක් කරෙ නෑ...ක්ලාස් ඉවර වුනා දවස් තුනකට කලින්....මගෙ ඔලුවෙ පිරිලා තිබ්බෙ එක්සෑම් විතරයි....සෙව් නං එච්චර ගානක් නෑ වගේ ඉන්නවා...ඒ වුණාට මට මේක ඉවර වෙනකං පොඩ්ඩක් වත් සැහැල්ලුවෙන් ඉන්න බෑ...වෙච්ච දේවලුත් හිතිං අහක් කරගෙන කොහොම හරි හිත එක තැනක තියා ගත්තෙ පාඩං කරපු එක වචනයක් හරි අමතක වුනොත් ඒකත් එක්සෑම් එකේ ලකුණු වලට බලපෑමක් වෙයි කියලා හිතලා...
මේ ටිකේම අක්කා එච්චර කතා කරේ නෑ...රුෂි අක්කා එන්න ඕන හරි නං අද...ඒත් එයා සෙව්ට කෝල් කරලා කිව්වා එන්නෙ නෑ කියලා...මොනා වෙලාද දන් නෑ...මේ ඔක්කොම දේවල් අස්සෙ වෙච්ච එකම හොඳ දේ රුෂි අක්කා එන් නෑ කිව්වම රණ්ඩු වෙච්ච සෙව්වා එයාට කැමැත්ත ප්‍රකාශ කරපු එක....එච්චර තමයි විශේෂ දෙයක් කියලා වුනේ...
මං පාන්දරම නැගිටං පාඩං කරලා ආයෙ තේකක් බීලා ආයෙ නවය වෙනකන් පේපරයක් කරලා පහලට ආවා....එක දිගට පාඩං කරලා පොඩි රිලැක්ස් එකක් තියෙන්නත් එපැයි. .අක්කා එක්ක කතා කරා නං ඉබේම රිලැක්ස් වෙනවා...කොහෙද එයා ඔෆිස් යනවා අද උදේම මීටිං එකක් මං ඔයාට ගන්නං යැයි යැයි කියලා තිබ්බනෙ...
මං ටීවී එකත් දාලා නිකමට චැනල් මාරු කරං යද්දි දැක්කෙ බිස්නස් නිව්ස් යන චැනල් එකක අක්කගෙ සීයා මොනවදෝ දොඩවන හැටි...මං කටත් ඇද කරං එතනිං යන්න හදද්දිම ඇහුන කතාව එක්ක මට රිමෝට් එක අතෑරුණා...
"ඊයෙ, ඔබතුමාගෙ මිනිපිරිය ගෙ ගිවිස ගැනීමේ උත්සවය අවස්ථාවෙදි, ඔබ තුමා කිව්වා ඇය ව්‍යාපාර වලට සම්බන්ද වෙනවා කියලා....?"
එතනිං එහා මට ඇහුනෙ නෑ...ඇහුනෙ නෑ කියන්නෙ මගෙ කන් දෙක ඇතුලෙ එක පාරටම ටීක් ගාලා සද්දයක් ඇහෙන්න ගත්තා...මං ටීවී එක දිහා බලං උන්න දර්ශනය බොඳ වෙලා යද්දි අනාරාධිත කඳුලු ටක් ටක් ගාලා මගෙ උකුල තෙමන්න ගත්තා.....
..............................................................
"ඒයි අක්කෙ.."
.....
"අක්කේ...."
YOU ARE READING
Once(Completed)
Non-Fictionලස්සනම කතාව වුණත් එක තැනක් දුකින් ලියවුණා... පරිච්ජේද ගණනාවක්ම ලියවෙන්න තිබ්බත් මේ කතාවෙ , තවත් පරිච්ජේදයක් ගැන හිතන්න හිතක් නෑ... දුක හිතෙන කතා වලට කවුරුත් කැමති නැති නිසා.... ඉතින් යන්න කලින් එක පාරක් කියන්න, ආදරෙයි නේද?.... ⭕මෙම නිර්මාණය උපුටා...
