"බ්වෑක්.."
ගෙදර ආවත් හරි බීපු පෙප්සි කප් එකේ ඉඳලා ගිලින කෙල ටිකට වෙනකම්ම බඩේ තිබ්බ සේරම එළියට ගියාට පස්සෙ මට හිටං ඉන්න පණක් නැති වුණා...මේ ගැස්ට්‍රයිටීස්.....නොකා ඉඳපු තරමටම වෙන්නැති...ඒ එක්කම ආව ඔලුවෙ කැක්කුම සැරටම දැනෙද්දි ඔලුව උස්සගෙන ඉන්න එකත් අමාරු වුණා...බැරිම තැන එදා රෑම මාව බෙහෙත් ගේන්න එක්කන් යන්නත් සිද්ධ වෙද්දි අම්මත් ලඟ නැතිව අනු ඇන්ටි ඒ අඩුව පිරෙව්වා...තාත්තා නැති අඩුව රන්දු අංකල් පුරවද්දි සහෝදරයෙක් වගේ සෙව් මගෙ ලඟ උන්නා..
"හොඳට හිටපු කෙල්ලට අපේ එකී කරපු වැඩේ...මට හරි කෙන්ති සේනාධි එක්ක....එයා හොඳටම දැනගෙන හිටියා ඔයාලගෙ අප්පච්චි ගැන....අනික සේනාධි පොඩි ළමයෙක් නෙවෙ...මේක මං ඉවසන් නෑ....ආයෙ සේනාධිට මේ ගෙදර පස් පාගන්න දෙන් නෑ මම....ශෝක් එකට හිටපු කෙල්ල මේ...දැන් කන්නෙ බොන්නෙත් නෑ"
අනූ ඇන්ටි ගෙ අතක් මගෙ ඔලුව පුරා සනීපෙට යද්දි රංදු අංකල් මුකුත් නොකිය ඇන්ටි කියන ඒවා අහන් උන්නා.
මං අක්කට ආදරේ කරපු එක මගෙ වරදක් මිස අක්කගෙ වරදක් නෙවෙ කියලා කියා ගන්න ඕන වුණත් මට කියා ගන්න බැරි වුණා....
බෙහෙත් වල බලෙන් කොහොම හරි ඉතුරු සබ්ජෙක්ට් දෙක ලියන්නත් පණ එකතු කර ගන්න පුලුවන් වෙද්දි මං පුලුවන් විදියට සිහිය එකතැන තියන් එක්සෑම් ලිව්වා...සෙව්වා සනුතිටවත් මේ ප්‍රශ්න කියන්න දුන් නෑ...ඒකි විතරක් හැමදේම මං එක්කම ඉවස ගත්තා...
_________________________________
හරියටම අවුරුදු දෙකක් ගෙවිලා,.. අද අපි මේ තැනට එනකං මේ ගෙවුණු කාලය මතක් කරගෙන මූණෙ හිනාවක් ඇඳ ගත්තෙ අක්කව දැක්කට පස්සෙ...එක්සෑම් ඉවර වුණේ ඊයෙ...අද අක්කා මාව බලන්න එනවා කිව්ව දවස....
මාව හම්බෙන්න එක්සෑම් ඉවර වුනාම එන්නං කිව්ව අක්කා වෙනදා වගේම ඔෆිස් කිට් එකක් ඇඳගෙන තනියම ආවා....කාලෙකින් එයාව දකිද්දි දැනිච්ච සතුටට මට මුලු ලෝකෙම අමතක වුණා කිව්වොත් හරි...මගෙ කකුල් මටත් කලින් දුවලා ගිහින් එයාව වැළඳගෙන ඉවරයි....
විනාඩි ගානක් ගෙවිලා යද්දියි තේරුණේ ඒ අත් වෙනදා වගේ මාව වැළඳ ගත්තෙ නෑ...
YOU ARE READING
Once(Completed)
Non-Fictionලස්සනම කතාව වුණත් එක තැනක් දුකින් ලියවුණා... පරිච්ජේද ගණනාවක්ම ලියවෙන්න තිබ්බත් මේ කතාවෙ , තවත් පරිච්ජේදයක් ගැන හිතන්න හිතක් නෑ... දුක හිතෙන කතා වලට කවුරුත් කැමති නැති නිසා.... ඉතින් යන්න කලින් එක පාරක් කියන්න, ආදරෙයි නේද?.... ⭕මෙම නිර්මාණය උපුටා...
