Bizi sadece ölüm ayırırdı gül güzeli" kapanan gözleriyle Esvet'in haykırışları duyuldu.
" Korayyyyyy!"
Kucağında yatan adamla birlikte haykırmıştı. Ölemezdi. Gidemezdi ondan. Gelen ambulans ile birlikte o da ambulansa binerek yola çıkmışlardı. Esvet Koray'ın elini tutarak
" Nolur dayan nolur beni bırakma yalvarırım" korkuyordu Esvet. Ambulans hastaneye gelmişti. Hemen inip acile doğru koşan sedye ile koşuyordu Esvet. Acilin kapısına geldiklerinde hemşire onu tutarak
" Siz giremezssiniz hanımefendi" demişti. Kapanan kapı ile yere çökmüştü Esvet. Ağlaması daha da artmıştı. Mert Esvet'in yanına gelerek
" Yenge kalk yerden abim güçlüdür" demişti.
" Ona bir şey olursa yaşamam ben Mert ölürüm ölür!" Mert Esvet'i tutup oturtmuştu. Sarılarak destek veriyordu. Tam 1 saat geçmişti. Ne çıkan vardı ne de içeri giren. Açılan kapı ile Esvet ayağı fırladı . Doktor derin bir nefes alıp yanlarına geldi
" Hastamız şuan zor bir süreçte" Esvet hayır hayır anlamında kafasını sallıyordu
" Kurşun omurgaya saplanmış ameliyata almamız lazım ama riskli o yüzden ailenin veyahut eşinin izninini almamız gerekiyor" Mert lafa atlayarak
" Ailesi birazdan gelir" demesiyle Kemal Bey'in hızla geldiğini gördüler Esvet'in kolundan tutması bir olmuştu
" Senin yüzünden ne yüzle buraya gelirsin " diyerek Esvet'i hırpalamaya başlamıştı. Esvet ağlıyordu sadece. Mert araya girerek Esvet'i kenarı almıştı
" Defol git burdan oğlumdan uzak dur" Esvet artık dayanamamıştı.
" Yeter yeter! Ben böyle olsun ister miydim he? Ona bir zarar gelsin ister miydim?" Doktor araya girerek
" Hanımefendi beyefendi daha önemli bir konumuz var şuan hastanın birinci dereceden yakını kim? " Kemal Bey Esvet'e ters bakıp doktora dönmüştü
" Ben babasıyım" doktor tamam diyip "odama gidelim orda konuşmamız daha iyi olur" demişti .
Miray ve Alihan'ın geldiğini görerek arkadaşı Miray'a koşmuştu Esvet. Sarıldıkları an Esvet ağlamaya başlamıştı
" Miray ona bir şey olursa ben yaşayamam!" Miray arkadaşının saçlarını okşayarak
" Hiştt tamam ona hiçbir şey olmayacak" Esvet'ten ayrılarak
" Hadi gel şu üstünü bir değiştirelim buz gibi olmuşsun" Esvet tamam demişti. Üstü başı kan içindeydi daha fazla bu kıyafetle durmak istemiyordu. Kemal Bey'in onayıyla Koray'ı ameliyata almışlardı. 6 saattir ameliyattaydı Koray. Bir anda ortalık hareketlenmeye başlamıştı. İçerden dışarı hemşireler çıkıyordu. Ellerinde kan torbalarıyla içeri giren hemşireler de vardı. Esvet ayağa kalkıp ameliyathanenin önüne koşarak
" Hayır hayır ölmezssin" ağlamaktan harap olarak bağırıyordu Esvet. Bütün herkes Esvet'i tutmaya çalışıyordu. Esvet artık gücünü kaybedip bayılmıştı. Güçlükle uyanan Esvet yanında oturan Miray'a bakarak
" Koray yaşıyor mu?" Demişti. Miray gülümseyerek
" Evet yoğun bakıma aldılar ama hayati tehlikesi devam ediyormuş." Esvet biraz olsun rahatlamıştı.
" Allah'ım sana şükürler olsun". Bir kaç saat sonra Koray'ın kaldığı yoğun bakımın önüne gelerek uzaktan onu izlemişti. Öylece yatıyordu. Esvet bir daha ağladı.
Kaç gün geçmişti bilmiyordu artık Esvet. Günlerdir uyanmasını bekliyorlardı. Doktor ise bunun normal olduğunu çünkü zor bir ameliyat geçirdiğini söylemişti. Esvet bu günde onu görmek adına doktordan izin almıştı. Giymesi gereken koruyucu kıyafetleri giyerek içeri girmiş Koray'ın yanındaki sandalyeye oturmuştu. Elini tutarak
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESVET
ChickLit"Artık özgürsün Esvet intikamımı aldım bir daha ne beni ne de bana dair hiçbir şeyi görmeyeceksin!" Diyip odadan çıkmıştı. Esvet göz yaşlarını silip Koray'ın peşinden koşarak aşağı inmişti. Bahçenin ortasında daha fazla dayanacak gücü bulamamıştı k...
