3K olmuşuz!!! Herkese teşekkür ederim ❤️ iyiki varsınız... yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın!!!
Koray elindeki boşanma kağıdı ile kalakalmıştı. Sevdiği kadın ondan ayrılmak istiyordu. Elindeki yüzükle boşanma kağıdını alıp evden çıktı. Hızla arabaya binip Esvet'in evinin önüne geldi. Esvet yatmak üzere yatağına yattığında çalan kapı ile korktu. Kim bu saatte geldi ki diye koşa koşa aşağı indi. Kapıyı açtığında karşısında yıkılmış Koray'ı gördü. Koray elindeki kağıdı havaya kaldırarak
" Bu kadar basit mi ? Herşeyi bir anda böyle silebiliyor musun Esvet?" Esvet dolan gözlerini saklayarak
" Beni bir yalanın içinde yaşatıp bana aşktan bahsetme Koray!" Koray elindeki boşanma kağıdını buruşturup Esvet'in gözlerine baktı
" Ben bir hata yaptım! Ama bu senden vazgeçeceğim anlamına gelmiyor! Ben sana aşığım Esvet beni senden sadece ölüm ayırır anladın mı ?" Esvet seslice yutkundu. Ölüm lafı geçince bedenini bir titreme almıştı. Koray belindeki silahı çıkarıp Esvet'e uzattı.
" Al bunu ya beni şimdi öldür ya da vazgeç bu boşanmadan!" Esvet Koray'ın elindeki silaha baktı önce sonra tekrardan Koray'a bakıp
" Sen zaten benim için öldün!" Koray yuktundu. Gözlerine baktı sevdiği kadının dayanamadı artık. Gözlerinden yaşlar aktı Koray'ın. Dizlerinin üstüne düştü.
" Yapma bize bunu gül güzeli! Yalvarırım yapma!" Esvet önünde diz çökmüş ağlayan Koray'a baktı. Gözlerindeki yaşı daha fazla tutmadı. İçi yandı Esvet'in. Sicim sicim göz yaşları aktı. Önünde çaresizce yalvaran adama baktı.
" Biz bittik! Biz tükendik Koray! Bak bize. Ne kaldı bizden geriye söyle! Aşıktım sana... Aşka inanmayan bu kadını kendine kör kütük aşık ettin Koray. Hiçbir şey olmamış gibi çekip gittin. Beni bir yalanın içinde yaşatmışsın! Bitti artık geri dönüşü yok!"
Sözlerini bitiren Esvet kapıyı kapattı. Sırtını yasladığı kapıda daha fazla dayanamadı. Yere çöktü oturdu ağladı içi dışına çıkana kadar ağladı... Koray yüzüne kapanan kapıya kafasını dayayıp af diledi... Ama nafileydi kendi yakıp yıkmıştı aşık olduğu kadını... İki aşık birbirinden habersiz birbirlerine ağlıyordu. Ne kadar zor değil mi? Bir yalanın içinde yaşamak...
1 Hafta sonra
Sabahın ilk ışıkları yüzüne vururken ağlayan kızının sesiyle uyandı Esvet. Kızının karnını doyurup tekrar uyuttu. Aynaya baktı... Harabe gibiydi. Ömründen 10 yıl çalmışlardı sanki. Üzerini değiştirip kızını da alarak aşağı indi. Kahvaltı hazırladı ama canı hiçbir şey istemiyordu. Yukarı çıkıp üstünü değiştirdi. Bu gün aşık olduğu adamdan boşanıyordu. Elleri titredi...
Evden çıkıp önce kızını arkadaşı Miray'a bıraktı. Arabasına binip mahkemeye gitti. Adliye koridorunun ortasında Koray ile karşı karşıya geldi. Koray bir harabe gibiydi. Gül güzeline baktı. Esvet'in gözlerindeki yorgunluğu acıyı kırgınlığı gördü. Yakınlaştı...
" Merak etme gül güzeli zorluk çıkarmayacağım..." Esvet yuktundu arkasını dönüp giden Koray'ın ardından kendi duyacağı şekilde fısıldadı
" Yalvarırım gitme!" Koray ve Esvet mahkeme salonuna girmişlerdi. Hakim konuşmasını yapıp Esvet'e döndü
" Sayın Esvet Başar Koray Başar'dan boşanmak istiyor musun?" Esvet usulca ayağa kalktı. Koray'ın gözlerine baktı. Yapma diye yalvarıyordu sanki gözleri. Dolan gözlerini Koray'dan çekip hakime döndü
" Evet, boşanmak istiyorum" dediğinde Koray başını eğmişti. Bitti her şey... Hakim Koray'a döndü
" Sayın Koray Başar Esvet Başar'dan boşanmak istiyor musun?" Koray güçlükle ayağa kalktı. Esvet'in gözlerine baktı. Esvet kafasını çevirdi. Gözünden akan bir damla yaşı Koray'ın görmesini istemedi... Sesi zar zor çıkıyordu Koray'ın
" Evet..." Diyebilmişti. Zorlayamazdı Esvet'i. Esvet yıkılmıştı. Severken ayrılmak zordu...
Mahkeme salonundan çıkan ikili son kez birbirlerine baktı. Herkes arabasına binip yola koyulmuştu. Koray boş bir araziye çekip indi arabadan. Dayanamıyordu... Esvet yolda giderken kötü hissetti kendini indi arabasından. Akan gözyaşlarını sildi... Kendini toparlayıp arabasına bindi. Kızını görmek istiyordu. Miray'ın evine doğru yola çıktı. Miray'ın evine geldiğinde kapıyı çaldı bir türlü açılmayınca endişe ile arka bahçeye koştu. Arka bahçeden içeri girdiğinde hızla eve girdi. İçeri adım atar atmaz yerde yatan Miray'ı görmesi ile yanına koştu.
"Miray iyi misin Mirayyy!" Miray zar zor açtı gözlerini. Ağrıyan başını tutup kalktı. Esvet korku ile
" Duru nerde Miray!" Miray dolan gözleri ile arkadaşına baktı
" Bir kaç tane adam geldi buraya engellemeye çalıştım ama Duru' yu zorla benden aldılar. Esvet özür dilerim koruyamadım onu" Esvet'in başı dönmeye başlamıştı. Kızını kaçırmışlardı. Ya ona bir şey yaparlarsa. Korkuyla telefonunu aldı eline. Koray'ı aradı
" Koray!!" Koray Esvet'in ağlamaklı sesini duyunca endişelendi
" Ne oldu Esvet? İyi misin? Niye ağlıyorsun!!" Esvet hıçkırıklarının arasında zar zor konuştu.
" Duru yok!!" Koray hızla ayağa kalkıp arabasına koştu
" Ne oldu Duru' ya nerde?" Esvet gözyaşlarını durdurmaya çalışarak
" Bilmiyorum Miray'a bırakmıştım. Bir kaç tane adam gelip kaçırmış. Miray geldiğimde baygındı!" Koray Esvet'i rahatlatmak istercesine
" Tamam gül güzeli ben hemen geliyorum bulucaz kızımızı" diyip yola çıktı. Kısa bir sürenin sonunda Miray'ın evinin önüne gelmişti. Bahçede oturmuş ağlayan Esvet'i gördüğünde içi parçalanmıştı. Esvet Koray'ın görmesi ile ayağa kalktı. Koşarak Koray'a sarıldı. Sımsıkı sarıldı... Koray Esvet'in saçını okşayarak onu sakinleştirmeye çalıştı.
" Kızıma bir şey olursa ben yaşayamam Koray!" Koray Esvet'in saçına bir öpücük bırakıp
" Bir şey olmayacak kızımıza ben bulucam tamam mı korkma ben burdayım!" Esvet Koray'dan ayrılıp gözlerine baktı
" Nolur bul kızımı yalvarırım!" Koray ağlayan Esvet'e dayanamayıp kendine çekip sımsıkı sarıldı.
" Ben şimdi bir yere gidicem hemen gelicem tamam mı? Söz kızımızı da getiricem!" Esvet Koray'dan ayrılarak onun gidişini izledi. Koray tüm siniri ile babasının evine sürdü arabayı. Bahçede arabadan inmesiyle bağırdı
" Babaaaaa!!!" Koray'ın babası bir hışımla bahçeye çıktı endişe ile oğluna bakarak
" Ne oldu oğlum?" Koray belindeki silahı çıkarıp tetiği çekerek babasına yöneltti silahını
" Kızım nerde?" Koray'ın babası anlamamıştı
" Duru mu?" Koray daha da bağırarak
" Duru'yu nereye götürdün! Nerde saklıyorsun!!" Koray'ın babası hızla konuştu
" Bende değil oğlum kim götürdü Duru'yu" Koray sinirle havaya iki el ateş etti
" Anlamamzlıktan gelme! Kızım nerde dedim bir daha sormam andım olsun sıkarım kafana!" Koray'ın babası yutkunarak
" Yemin ederim oğlum bilmiyorum!" Koray sinirle elindeki silahı arabaya vurdu.
" Andım olsun ki eğer kızım sende olupta bana söylemiyorsan ölünü köpeklere yediririm!" Sözünü bitirip hızla arabasına bindi. Çaresizce yola çıktı. Mert'i arayıp kısaca durumu anlattı. Mert hemen adamları toplayıp yola koyuldu. Herkes Miray'ın evinde toplanmıştı. Güvenlik kamerasını tekrar tekrar izlediler. Adamları tanımıyorlardı. Yüzleri dahi gözükmüyordu. Esvet kalbini tutarak
" Yalvarırım bul artık kızımı! Kaç saat oldu açıkmıştır. Bensiz yapamaz kızım uyuyamaz bir kere!" Koray'ın kalbi sızladı. Esvet'e sarılıp saçlarını okşadı
" Söz veriyorum gül güzeli kızımızı sağ salim getiricem sana!" Esvet artık ayakta durucak gücü bulamıyordu kendinde Koray yavaşça Esvet'i koltuğa oturttu. Aradan geçen yarım saatin sonunda telefonuna gelen mesaj ile telefonunu eline aldı. Kızının fotoğrafıydı...
" Duru aynı annesi gibi çok güzel...!" Okuduğu mesaj ile ayağa kalkıp telefonunu sıkarak bağırdı
" Kaya ölümlerden ölüm beğen!!!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESVET
ChickLit"Artık özgürsün Esvet intikamımı aldım bir daha ne beni ne de bana dair hiçbir şeyi görmeyeceksin!" Diyip odadan çıkmıştı. Esvet göz yaşlarını silip Koray'ın peşinden koşarak aşağı inmişti. Bahçenin ortasında daha fazla dayanacak gücü bulamamıştı k...
