"Artık özgürsün Esvet intikamımı aldım bir daha ne beni ne de bana dair hiçbir şeyi görmeyeceksin!" Diyip odadan çıkmıştı.
Esvet göz yaşlarını silip Koray'ın peşinden koşarak aşağı inmişti. Bahçenin ortasında daha fazla dayanacak gücü bulamamıştı k...
" Ben kız demiştim dimi sana" dediğinde Koray gülümseyerek başını sallamıştı. Doktor onları odaya tekrardan alıp Esvet için bir kaç kurs önerisinde bulunmuştu.
" Esvetcim öncelikle ilk hamileliğin o yüzden doğuma hazırlık kursuna gitmeni öneririm hem korkularını yenersin hem de bebek konusunda bilgi sahibi olursun" Esvet gerilmişti. Tamam anlamında başını sallamıştı sadece. Doktor gülümseyerek
" Senin sormak istediğin bir şey var mı?" Esvet bu soruyu bekliyormuşcasına
" Sürekli yemek yemek istiyorum ayrıca çok çabuk yoruluyorum!" Dediğinde doktor en içten gülümsemesiyle yanıtladı
" Bunlar her hamilelikte olan şeyler yemek konusunda kararında yemelisin onun dışında yorulmanda epey normal karnında bir can taşıyorsun bu süreçte günde 1 saati geçmemek şartıyla yürümeni istiyordum." Diyen doktoru dikkatle dinlemişti Esvet. Koray'a döndüğünde doktoru hiç dinlemediğini anladı. Bir haller vardı Koray da epey düşünceliydi. Doktordan gerekli diğer bilgileri de dinlendikten sonra odadan ayrılmışlardı.İkili hastaneden çıktıklarında bir restorana çekip bunu kutlamak istediler.
" Bir kızımız olucak bu çok güzel bir şey ona çok güzel elbiseler alıcam" Koray çatalını bırakarak
" Çok güzel giydirme kıskanırım ben kızımı yoksa!" Diyerek ciddi ifadesini takınmıştı. Esvet şaşırmıştı Koray'ın bu kıskançlığına. İyi bir baba olacağını biliyordu Koray'ın bundan emindi. Esvet utanarak Koray'a bakıp
" Biraz alışveriş yapsak olur mu?" Koray hevesle
" Kızımıza her şeyi alırız en iyisine layık benim kızım" dediğinde Esvet dudaklarını büzerek
" Şimdilik benim için yapsak kilo aldığım için hiçbir şey olmuyor artık" dediğinde Koray yanlış bir cümle kurulduğunu anlayarak
" Tamam hallederiz önce yemeğini bitir" demişti. İkili yemeğini bitirdikten sonra alışveriş merkezine gelmişti. Saatlerce Esvet alışveriş yapmıştı. Son mağazasına girerken Koray'ın bir yerde oturmasını söyleyip mağazaya girmişti. Elinde dolu poşetle gelen Esvet'e bakan Koray ağır taşımasın diye uzandığında
" Hayır! Yani bunu ben taşırım ağır değil zaten" diyerek Koray'a vermemişti poşeti. İkili alışverişin bitmesinin ardından eve gelmişti. Koray'ın gitmemesine sevinerek yemek yapmaya koyulmuştu. 2 saatin ardından çok hoş bir masa hazırlamıştı Esvet. Koray üstünü değiştirip çalışma odasında çalışıyordu. Esvet hemen odasına çıkıp üstünü değiştirdi. Göğüs kısmı dantelli kırmızı bir gecelik giymişti. En sevdiği parfümünü de sıkıp odadan çıkmadan üstüne sabahlığını giyip önünü bağlamıştı. Bu şekilde içindeki geceliği gözükmüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Koray'ın çalışma odasının önüne geldiğinde nefesini düzene sokmuştu. Bir an kendi kendine konuştu
" Ne yapıyorum ben ya neler oluyor bana gecelik giymeler falan" sonra kapının üstünde olan eline bakıp artık vazgeçemem diyerek kapıyı tıklayıp açmıştı. Koray başını kaldırıp Esvet'e bakmıştı. Esvet utanıp başını eğerek
" Yemek hazır" diyebilmişti sadece
" Tamam geliyorum" demişti Koray. Esvet kapıyı kapatıp aşağı inmişti. Çorbayı doldurduğu sırada Koray aşağı inmişti. Yerine oturduğunda Esvet çorbaları doldurmayı bitirdiğin de sandalyesini geri çekip oturmadan üstündeki sabahlığı çıkarmıştı sandalyenin arkasına asıp sandalyeye oturdu. Koray Esvet'in sabahlığını çıkardığı andan itibaren izlemeye koyulmuştu. Sabahlığı çıkarıp karşına oturan Esvet'e bakıp yutkunmuştu. Konuyu dağıtmak istercesine
" Üşümez misin böyle?" Esvet omuz silkerek
" Yok aksine baya sıcak ev" demişti. Esvet aklına koymuştu bir kez geri dönmemezdi. Çorbaları bittikten sonra Esvet yerinden kalkarak yemekleri doldurmuştu. Koray'ın önüne koyarken yemeği iyice dibine girmişti. Koray Esvet'e dönmüştü. İkisi aynı anda birbirine döndüğünde aralarında sadece bir nefes kadar. Sadece birbirlerini izlediler. Ne Koray ne de Esvet bir adım atmıyordu. Esvet bir adım gelmeyeceğini anladığında geri çekilmişti. İkili yemeği bitirip oturma salonuna geçmişti. Esvet bir ilerleme olmayacağını anladığında
" Ben yatmaya gidiyorum iyi geceler!" Diyip yukarı çıkmıştı. Kapısını açıp içeri girdiğinde kapıyı kapatacağı sırada Koray kapıyı tutmuştu. Esvet kapıyı bırakarak içeri girmesine müsaade etti. Koray içeri girmesi ile Esvet'i kolundan tutup odadan çıkararak koridorun en sonunda ki odaya kadar götürmüştü. Esvet'in kolunu bırakıp odanın anahtarını eline alarak yuvasına oturtup kilidi döndürmüştü. Açılan kapıdan çekilerek Esvet'in girmesine müsaade etti. Esvet girdiği oda ile gözünün önüne zarftan çıkan fotoğraflar aklına geldi. Başı dönmeye başlamıştı.
" Ben senin katilinim!" Esvet hayır anlamında başını salladı.
" Ben senin babanın işlediği günahın bedelini sana ödetmeye geldim!" Esvet gözlerinden düşen yaşlara engel olamıyordu
" Senin baban bir katil benim abimin katili!" Diye kükremişti Koray.
" Benim babam katil değil benim babam karıncayı bile incitemez!" Koray alayla gülerek
" Babanın gerçek yüzünü göremeyecek kadar çok seviyorsun onu yazık sana!" Koray fotoğrafların önünde gezerek konuşmasına devam etti
"Üniversiteye başladığın günden beri her gün ama her gün seni takip ettim. Taki yurt dışına staj için gittiğinde izini kaybettim ama bir yıl sonra imkansız bir şekilde o mahkeme gününde yollarımız birleşti seninle ve ben intikam oyunuma başlamıştım" Koray devam etmek adına derin bir nefes almıştı.
" Planımda ne sana aşık olmak vardı ne de bebek!" Esvet titreyen vücuduna engel olamıyordu. Nasıl bir şeyin içine düşmüştü böyle. 27 yıllık hayatı gözlerinin önünden film şeridi gibi geçti bir anda.
Ben Türkiye'nin en başarılı avukatlarından Esvet Arslan. Adem ve Aysel Arslan'ın biricik kızları. Üzerine titredikleri bir dediğini iki etmedikleri en iyi okullarda okuttukları kızıyım. Onların yaptığı hatanın bedelini şuan ben ödüyorum. Bu gece şunu iyi anlamıştım. Annen veya baban dahi olsa kimseye güvenmeyeceksin!
Esvet kafasından geçirdiği düşünceleri bir kenara bırakıp Koray'ı dinlemeye devam etti
" Artık özgürsün Esvet intikamımı aldım bir daha ne beni ne de bana dair hiçbir şeyi görmeyeceksin!" Diyip odadan çıkmıştı. Esvet göz yaşlarını silip Koray'ın peşinden koşarak aşağı inmişti. Bahçenin ortasında daha fazla dayanacak gücü bulamamıştı kendinde. Dizlerinin üstüne düşerek haykırmıştı. Koray kendini dizginlemeye çalışırak olduğu yerde durmuştu. Arkasını dönmeye cesareti yoktu. Esvet'in dudaklarından dökülen acı sözleri duyduğunda gözünden bir damla yaş akmıştı...
" Bu günü de bu yaptıklarını da andım olsun ki ömür boyu unutmayacağım!"
Ne bölümdü ama!! Şerefsiz Koray dediğinizi duyuyorum merak etmeyin jdjdjdjd Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın sizi seviyorum ❤️
