ESVET

26.Bölüm

" Siz kimsiniz?"

Koray duyduğu soru ile kalakaldı. Hatırlamıyor muydu beni? Koray Miray'a baktığında kafasını çevirdiğini görmesiyle kendini açıklamak istedi Koray

" Esvet ben senin kocanım" Esvet şaşırarak Koray'ı baştan aşağı inceledi

" Ne kocası ya ben evlenmedim kimseyle!" Koray konuşacağı zaman hemşire kucağında kızı ile girmişti. Esvet gelen bebeğe bakarak olanları hatırlamaya çalıştı.

" Esvet hanım bebeğinizin emmesi lazım" Esvet olduğu yerde geri çekilerek

" Ne bebeği benim bebeğim falan yok!" Koray Esvet'e bakarak açıklama yapması gereğinde bulundu

" Esvet biz seninle evlendik bu da kızımız kazadan dolayı erken doğum oldu." Esvet'in gözleri dolmuştu. Hiçbir şey hatırlamaması canını yakmıştı. Koray Esvet'in gözlerine bakarak konuşmasını bekliyordu

" Ben hiçbir şey hatırlamıyorum ben ne anlarım bebek bakmaktan!" Hemşire bir kez daha şansını denemek istedi

" Esvet hanım sizi anlıyorum ama bebeğinizin size ihtiyacı var. Anne sütüne ihtiyacı var günlerdir sizden uzak" Esvet çaresiz hissediyordu kendini. Kabul etmese de hiçbir şey hatırlamasa da bu onun bebeğiydi.

" Ben nasıl karnını doyurucam bilmiyorum" hemşire Esvet'in tedirginliğine hak vererek Koray ve Miray'ın çıkmasını istemişti. Hemşire Esvet'e nasıl emzirmesi gerektiğini anlatıyordu. Esvet ilk başta huylansa da alışmıştı. Kızının karnını doyurduktan sonra hemşire çıkmıştı. Kızına bakıyordu. Saçları gözleri tıpkı Esvet'e benziyordu. Gözleri dolarak

" Çok güzelsin ama seni hatırlamamak canımı yakıyor" gözünden akan bir damla yaşı silip

" Ama söz hatırlasamda hatırlamasamda sana güzel bir anne olucam" sözlerini bitirdiği esnada Koray içeri girmişti. Sessizce Esvet'in yanında bulunan sandalyeye oturup boğazını temizledi

" Kızımıza artık bir isim koymamız gerek" Esvet üzülmüştü. Kızının günlerdir ismi yok muydu yani

" Ben bilmiyorum dupduru bir güzelliğe sahip nasıl bir isim koyacağımı bilmiyorum" Koray heyecanla Esvet'e bakarak

" Seninde dediğin gibi dupduru güzel kızımıza Duru ismini koyalım mı?" Esvet dolan gözlerinin akmaması için çabalayarak

" Koyalım bu güzel kıza bu isim yakışır" tekrardan Koray'a baktığında

" Seninle nasıl evlendim ki ben birde üstüne çocuk yapmışım" Koray karısına gülümseyerek

" Evimize bir gidelim her şeyi anlatırım sana gül güzeli" Esvet daha fazla kurcalamak istemiyordu. Elbet bir gün herşeyi hatırlayacaktı. Koray'ın heyecanla kızını incelemesi hoşuna gitmişti.

" Alsana kucağına" Koray olduğu yerde irkilerek

" Ben daha önce hiç almadım kucağıma bir şey olur şimdi" Esvet Koray'ın bu haline gülerek

" Olsun bende az önce öğrendim kucağıma almayı hadi kalk al" Koray heyecanla kızını Esvet'in uyarıları ile kucağına aldı. Koray için paha biçilmezdi. Dünyaları kucağına sığdırdığını hissetti o an. Bir kaç dakika sonra kızının ağlama sesi ile endişelendi. İç güdüyle birlikte kızını hafif hafif kucağında salladı

" Ağlama benim güzel kızım baban burda." Esvet bu tabloya bakarak kalbinin derinlerde bir yerinin sızladığını hissetti. Kendine eş olarak seçtiği insanın kızının üzerine titremesi kalbini fethetmişti. Koray kızını kollarında sallayarak uyutmuştu. Geçen yarım saatin sonunda Esvet Koray'ın yorulduğunu düşünerek