ESVET

4. Bölüm

" İstiyor musun? diye sormuştu. Beklemediği bu cevapla birlikte Esvet'in üzerinden kalkarak kendini odadan dışarı çıkarmıştı .

Esvet huzursuz bir şekilde kıpırdanarak uyanmıştı gözlerini zorda olsa açmıştı. Bu oda kendi odası değildi. Tedirgin olmuştu. Ne olmuştu dün akşam diye düşünmeye başladı kesik kesik hatırlıyordu bir şeyler. "Hayır hayır hayır" diyerek yataktan kalktı odada dolanmaya başladı. Hatırladıkça yüzü kızarmaya başlamıştı. Koray'ı öpmüştü elleriyle yüzünü sıvazladı Ester. O sırada karşıdaki aynada üstünde sadece siyah uzun bir tişört olduğunu gördü. Çok tedirgin olmaya başlamıştı. Ne yaptığını hatırlamaya çalışıyordu bir yandan da kendi kendine konuşuyordu. "Aptalsın aptal Esvet" ileri geri giderek düşünüyordu ki kapı çaldı eli ayağına dolaşmıştı

" Orda daha ne kadar kalacaksın Esvet kendi kendine konuşmalarını bırakıpta çıksan mı artık odadan." Esvet utanarak da olsa:

" Ta- tamam ben çıkıcam hemen" diyip banyoya doğru gitti elini yüzünü yıkadıktan sonra odaya girip elbisesini aradı yoktu hiçbir yerde işte." Nerdesin Allah'ın cezası elbise" diyerek elbisesi arıyordu bir yandan. Aradan geçen kısa sürenin ardından bulamıyacağını anlayan Esvet utana sıkıla odadan çıktı. Koridordan geçerken etrafını inceliyordu bir yandan kocaman bir evdi. Kendi evinden iki kat büyüktü. Simsiyahtı bu evde gerçekten neydi bu adamın siyahla alıp veremediği. Uzun koridorun sonuna geldiğinde merdivenlerden inmeye başlamıştı. Merdivenden indiği zaman kocaman bir salon ve birleşik olan mutfağı görmüştü. Şaşırmıştı. Koray kahvaltı hazırlamıştı. Utana sıkıla masaya ilerledi sessizce arkası dönüktü Koray'ın Esvet'in kızarmış yüzünü görmüyordu. Masaya yaklaştığı zaman kendini hatırlatmak maksadıyla oksürecekti ki Koray dönerek:

" Bir an hiç uyanmıycaksın sandım." diyip elindeki tabağı masaya koyup kendisi de masaya oturdu. Esvet hala ayakta dikiliyordu. Hafifçe kafasını Koray'a çevirerek göz ucuyla baktı.

" Oturmayacak mısın Esvet çok acıktım. Eminim sende acıkmışsındır. Hem kahvaltı yaparken aklındaki soruları da cevaplarım." Dediği an aklındaki düşünceyi nasıl okudu bu adam diyerek sandalyeye oturdu. Kahvaltıya başlamıştı ikiside. Esvet bu sessizliği bozmak adına çatalını bıraktı:

" Ne oldu dün akşam?"

Koray elindeki çatalı bırakıp Esvet'in gözlerinin içine bakarak " Hiçbir şey" dedi. Esvet tedirgin olarak:

" Hiçbir şey olmadıysa elbisem nerde neden üzerimde bu tişört var?" Bir çırpıda çıkmıştı ağzından sorusu Koray biraz daha dik oturarak:

" Merak etme korktuğun her neyse olmadı sadece üstüne de kustuğun için kıyafetini çıkardın bende sana bir tişört verdim ve giydin." Esvet tuttuğu nefesini rahatladığı an bırakmıştı. Koray bu tepkiyle üzülmüştü hiçbir şey hatırlamıyor muydu ? yani istemsizce kırgın kırgın baktı Esvet'in gözlerine. Sessizliği bozmak adına:

" Ben artık gitsem iyi olur ." Demişti sadece Esvet. Koray ifadesiz bir şekilde:

" Kıyafetini yıkamada çıkmadı daha hem çıksa da ıslak ıslak giyemezssin. Tişörtüm sende kalabilir. Ben üzerimi değiştirip seni götürürüm." Dedi Esvet ise başını sallamakla yetindi. Koray da aldığı cevapla birlikte yukarı çıkıp üstünü değiştirdi kot pantolon ve beyaz bir spor tişört giymişti. Odasına bir göz gezdirdi. Yatağına gözleri takılmıştı dün gece olanları düşünmeden edemiyordu. Esvet'ten duyduğu cümle ile onu orda bırakıp çıkmıştı. Peki Esvet gerçekten hiçbir şey hatırlamıyor muydu? Kafasını sağa sola sallayarak düşündüğü şeyleri bir kenara bırakıp parfümünü sıkıp arabasının anahtarını alarak odadan çıktı. Aşağı kata geldiğinde Esvet'in koltukta oturup tişörtün ucuyla oynadığını gördü.