Bu bölüme çok sevdiğim bir şiir ile başlamak istiyorum
BEKLENEN
Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?
Necip Fazıl Kısakürek
" Bu günü de bu yaptıklarını da andım olsun ki ömür boyu unutmayacağım!"
4 AY SONRA...
Koray'ın gidişinin ardından tam 4 ay geçmişti. Esvet o gece her şeyini toplayıp kendi evine gitmişti. Bu süreçte arkadaşları ona destek olmuştu. Sürekli etrafında dört dönüyordu herkes. Bebeği de bu süreçte 8 aylık olmuştu. Karnı artık kocamandı. Yürürken dahi zorlanıyordu. Koray'ın gidişinin ardından epey zorlanmıştı. Kızı için üzülüyordu. Onu babasız büyütmek zorunda kalacağı için epey morali bozuktu. Bu süreçte ailesiyle muhatabınıda kesmişti. Artık yoluna sadece kızıyla devam edecekti. Yatağından zorla kalkıp banyoya gelmişti.
" Kızım çok hareket etme anneyi yoruyorsun" diyip karnını sevdi. Artık son ayına geldiği kova karnından belliydi nerdeyse çok az kalmıştı kızını kucağına almaya. İstemese de kızı Koray'ın soyadını alıcaktı. Koray'ı hiçbir yerde bulamadıkları için boşanma davası da açamamıştı. Kendi soyadını değiştiremediği için Esvet Arslan Başar diye kullanıyordu. Kulağa hoş gelmese dahi biraz olsun içi rahatlıyordu. Uzun süren bir hazırlanmanın ardından kahvaltısını yapıp çıkmıştı evden. Direkt ofisine gelip işlerinin başına koyulmuştu. Çalan telefonu ile dikkati dağılıverdi.
"Efendim Miray" Miray neşeli bir şekilde
" Canım arkadaşım nasılsın ?" Esvet bundan sıkılmıştı artık. Miray her sabah mutlaka arayıp soruyordu. Daha doğrusu kendime zarar verip vermediğimi kontrol ediyordu. Esvet bir an düşündü sahi kendime zarar verebilir miydim? Sorduğu saçma sorunun farkına vararak bir erkek için hele ki bu kişi Koray ise mümkün değil kendime zarar vermem diyerek kötü düşüncelerini kovmuştu.
" İyiyim Miray! Ayrıca beni her gün kontrol etmeye devam edersen seni her yerden engellerim!" Miray endişe ile
" Hey tamam tamam anlaşılan ters tarafından kalktın akşam yemek yiyelim öptüm bayy!" Diyip Esvet'in yüzüne kapattı. Esvet arkadaşının kendinden korkmasına gülmüştü. Gülmeyi özlemişti Esvet. O gece ettiği büyük yemini aklına geldiğinde her defasında olduğu gibi gözleri doluyordu hemen. Aylarca kandırılmanın salak yerine konmanın verdiği utançla yaşamaya çalışıyordu. Biraz daha çalışıp eşyalarını toplamaya koyuldu Esvet. Çalan kapısı ile gözlerini kapıya çevirdi
" Esvet hanım size bir çiçek geldi" diyen sekreteri hemen çiçek buketini Esvet'in masasına bıraktı. Esvet'e her gün düzenli olarak Karagül buketi geliyordu.
" Tamam canım sen çıkabilirsin" diyerek sekreterinin çıkmasına müsaade etti. Çiçeklerin yanına geldiğinde buketin içini karıştırıp not aradı.
" Her kimsen bıkmadın mı her gün bana çiçek yollamaktan!"Diye düşündü kenara bıraktığı gül buketinden gözlerini ayırıp odadan çıktı. Miray'ın attığı konuma gelerek arabasını park edip içeri girdi.
" Bu ne güzellik!" Diyen arkadaşına sarıldı Esvet.
" Abartma Miray" diyip ondan ayrıldı. İkili masaya oturup sipariş vermişti.
" Doğum yaklaştı Esvet korkuyor musun?" Esvet gerilmişti bu soruyla
" Korkmuyorum ayrıca korkucak bir şey yok bunda" diyip bu konuyu kapatmak istedi.
" Esvet bazı şeyleri konuşmamız gerek artık ne oldu o gece anlat aylardır tek bir kelime etmedin" Esvet sinirle konuşmasına devam etti
" Miray sana bir daha söylemiycem o gece ne olduysa oldu. Koray benim için öldü. Anladın mı beni?" Miray arkadaşının bu kadar sert tepki vermesine üzülmüştü
" Çocuğuna ne diyeceksin? Babam nerde diye sormayacak mı bir gün. Sen her şeyi bu kadar basit mi sanıyorsun!" Esvet dolan gözlerini saklamak istercesine
" Babasının öldüğünü söylerim oldu mu?" Diyerek arkadaşına cevabını vermişti
" Bir gün Koray çıkıp gelirse ne yapacaksın? Bebeğini görmek isterse ne diyeceksin?" Esvet dolan gözlerini daha fazla saklayamamıştı. Damlalar bir bir akmaya başlamıştı gözlerinden. Ayağa kalkıp çantasını alarak
" Bir daha gelmemek üzere beni terk etti. Bu bebeği de istemiyor tamam mı? Merak etme istemediği bir çocuğu görmek için hiçbir zaman geri dönmez!" Diyerek topladığı çantasını eline almıştı. Miray arkadaşına engel olmak istercesine kolunu tutmuştu
" Sakın Miray! Bırak kolumu kalbini kırmak istemiyorum. Sana afiyet olsun ben ziyadesi ile doydum!" Diyerek kolunu çekip restorandan çıkıp gitti. Kendini zar zor eve atmıştı. Üzerini değiştirip aylardır incelediği dosyasını önüne aldı. Bu dosya onun hayatının mahvolmasına neden olmuştu. Koray'ın abisinin ölümü ile alakalı dosyayı her gün yaptığı gibi baştan tek tek okuyordu. Her bir kelimeyi ezberlemişti artık. O çocuğun öldürüldüğü yere gitmeye karar vermişti. Bu böyle olmayacaktı. Yıllar dahi geçse bulucaktı bunu. Üzerine kalın bir ceket alıp çıktı evden. Adrese doğru gitti. Karanlık sokakların sonunda varmıştı. Korkak adımlar ile cinayetin işlendiği yere gidiyordu. Bastığı şey ile irkildi Esvet.
Önüne dizilmiş binlerce Karagül vardı yerde. Daha da korktu Esvet. Geri dönmek istedi ama öğrenmek de istiyordu gerçeği. Yerde yatan Karagüllerin üstüne basıp boş harabe binaya girmişti. Binada hiç bir ışık yoktu ama sokağın ışığı içeriyi aydınlatıyordu. Her tarafına iyice baktı Esvet. Daha da ileri gitmemeye karar verdi. Kafasını çevirdiğinde boş bir odayı görmüştü. Daha gür bir ışık yanıyordu. Hızla o odaya girdi. Karşısında karanlıkta duran bir adam görmesiyle korktu Esvet. Geri geri adım atarak
" Ben yanlışlıkla buraya girdim lütfen bana zarar verme!" Diyerek geri adımlarla çıkmaya çalışıyordu. Adam karanlıktan aydınlığa doğru geldiğinde Esvet gördüğü yüzle irkildi.
" Avukat hanım nihayet geldin" Kaya'nın yüzünü görmesiyle Esvet dona kalmıştı. Ne oluyordu böyle.
" Sen benim buraya geleceğimi nerden biliyordun?" Kaya iç çekerek
" Benim bilmediğim bir şey olmaz" diyerek eski bir masanın olduğu yere doğru geçerek
" Ben kimim biliyor musun Esvet" Esvet yuktunarak
" Biliyorum !" Demişti. Normal bir iş adamıydı. Ne ilgisi vardı bunlarla anlamıyordu bir türlü. Kaya sesli bir kahkaha atarak
" Bilmiyorsun Esvet!" Esvet'in kafası allak bullak olmuştu. Kaya'nın bu konu ile ne alakası vardı ki.
"Ben Koray'ın öldü diye bildikleri abisiyim!" Dediğinde Esvet beyninden vurulmuşa döndü. O dosyasını incelediği çocuk karşısında koca bir adam olarak duruyordu. Esvet'in 4 ay önce yaşadıkları gözünün önünden bir bir geçmişti. Kaya yaşadığını söyleseydi şuan Koray yanında olabilirdi. Esvet sinirle Kaya'nın dibine girerek
" Neden yaşadığını ve kim olduğunu söylemedin kimseye!" Hızını alamayıp Kaya'yı iterek
" Senin yüzünden benim çocuğum babasız kaldı. Koray senin yüzünden beni kullanıp bir kenara attı. Çıkıp kim olduğunu söyleseydin bunlar olmazdı!" Diye haykırdı Esvet. Bir hiç uğruna bunlar gelmişti başına.
" Söylesene niye söylemedin gerçeği Koray'a!" Diyerek onu itip akan gözyaşlarını silmişti. Kaya yuktunarak
" Koray'ın senden gitmesini istedim. Senden nefret etmesini istedim çünkü!" Esvet daha fazla dayanamayıp bağırdı
" Niye yaptın niyeeeee?" Kaya yüksek çıkan sesiyle
" Çünkü sana aşık oldum!"
Yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESVET
Chick-Lit"Artık özgürsün Esvet intikamımı aldım bir daha ne beni ne de bana dair hiçbir şeyi görmeyeceksin!" Diyip odadan çıkmıştı. Esvet göz yaşlarını silip Koray'ın peşinden koşarak aşağı inmişti. Bahçenin ortasında daha fazla dayanacak gücü bulamamıştı k...
