ESVET

21.Bölüm

" Hayır hayır olamaz!"

Elindeki fotoğraflar ile dona kalmıştı Esvet. Bir oda vardı fotoğrafta odanın her yerinde kendi resimleri yemek yerken okuldan çıkarken yürürken ve daha bir çoğu... En son zarftan çıkardığı notu okudu

" Evlendiğin adam senin sonun olucak avukat hanım" Esvet tekrar ve tekrar baktı resimlere aklına gelen ile bir hışımla indi aşağıya

" Korayyy!" Koltukta uzanan Koray Esvet'in bağırması ile irkilmişti.

" Ne oldu" diye telaşla sordu. Esvet gözlerinden ateş püskürürcesine aşağı ki katta bulunan odayı göstererek

" Çabuk bu odanın anahtarını ver bana!" Koray endişe ile

" Ne yapacaksın oranın anahtarını hiçbir şey yok içerde" Esvet daha da sinirlenerek

" Sana ver dedim!" Koray inatla

" O odada hiçbir şey yok Esvet !" Esvet elbisesinin müsaade ettiği kadar hızlı mutfağa gelmişti. Kapıyı açabilmek için bir şey arıyordu. Kenarda duran küçük yangın tüpünü eline alarak hızla o kapının önüne gelmişti. Kapının kulbuna vurmaya başlamıştı.

" Esvet sana orda bir şey yok diyorum saçmalamayı kes bırak o kapıya vurmayı!" Esvet daha da sinirle

" İçerde hiçbir şey yoksa niye açmıyorsun kapıyı?" Koray hiçbir cevap vermemişti. Esvet nihayet kırmıştı kapının kulbunu. İçeri girdiğinde bomboş oda görmesiyle dona kalmıştı. Bunu beklemiyordu. Peki ya o zarfın içinden çıkan fotoğraflar neydi peki. Esvet elindeki yangın tüpünü bırakarak Koray'a dönmüştü. Koray boş odadan gözlerini çevirip Esvet'e bakmıştı. Hiçbir şey demeden ceketini alıp evden çıkmıştı. Esvet Koray'a yetişmeye çalışsa da Koray çoktan arabasına binip gitmişti.

" Aptal Esvet aptal ne diye zorluyorsun yokmuş hiçbir şey içerde işte " diyerek odasına çıkmıştı. Koray'ı ne kadar kırdığını farkında idi. İlk ona zarftan çıkanları söyleseydi Koray belki kendi isteği ile kapıyı açabilirdi. Giden Koray'ın ardından sadece ağlayabilmişti.

Koray biraz yol gittikten sonra  kenara çekip aramasını yapmıştı.

" Mert odanın içindekileri nereye koydun?" Mert telaşla konuşan arkadaşına gecikmeden cevap vermişti

" 2. Katta en dipdeki odaya taşıdım" Koray hem rahatlamış hemde sıkıntı ile nefes vermişti.

" Esvet odaya girmek istedi boş olduğunu görünce hiçbir şey diyemedi " Mert de sıkıntıyla nefes verip

" Bir gün bunlar onun önüne birer birer çıkıcak Koray git gerçekleri kendin anlat bu sefer senden öyle bir giderki geri dönmesi imkansız olur!" Koray sinirle

" Bilmiyor muyum ben bunları yapamıyorum işte yapamıyorum! Öldürmek için aradığım kadına aşık oldum lan ben! " Mert bu cümlenin üstüne daha da hiçbir şey söylememişti. Koray çaresiz bir şekilde direksiyon başında oturuyordu.  Kaç saat orda oturdu bilmiyordu Koray sabaha karşı eve gitmişti. İlk olarak Esvet'in yattığı oda kendine ait olduğu için odaya girip kıyafet alacaktı. Girdiği gibi Esvet'in uyanması bir olmuştu.

" Koray konuşabilir miyiz?" Koray Esvet'e bakmadan takım elbisesini alarak odadan çıkarken

" Olanlardan sonra artık konuşucak bir şey kalmadı" diyip odanın kapısını çarpıp çıkmıştı. Esvet sıkıntıyla nefes verip duşa girmek için kıyafetini ve havlusunu alıp artık ustundeki elbiseden kurtulmak için ayaklanmıştı. Koray duşunu alıp evde çıkmıştı. Esvet ise işlerini halledip doktora gidicekti. Bugün bebeğinin kontrolü vardı. Evden çıkmadan bir ümitle Koray'a kontrolü olduğunu yazmıştı belki gelirdi. Koray'dan hiçbir cevap alamayan Esvet evden çıkıp yola koyuldu. Çok geçmeden hastaneye gelip doktorunun yanına çıkmıştı.