ESVET

29.Bölüm

4K oldukkkk!!! İyiki varsınız teşekkür ederim. Bu aralar yoğun olduğum için 4-5 günde bir bölüm atacağım bilginiz olsun sizi seviyorum yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayınız!!!❤️

" Kaya ölümlerden ölüm beğen!!!"

Günler geçmişti... Duru'dan hala bir haber yoktu. Esvet oturduğu koltuktan kalkıp hava almak için bahçeye çıkmıştı. Koray gelen Esvet ile ona döndü.

" Kızımı ne zaman getireceksin bana polise haber verelim artık olmuyor böyle!" Ağlamaktan harap olan Esvet dayanamıyordu artık

" Gül güzeli bulucam kızımızı merak etme polisi bu işin içine katmamamız iyi olur" Esvet başının dönmesi ile Koray'a tutundu. Göğe bakarak

" Allah'ım yalvarırım sana kızımızı bulalım" daha sonra Koray'a dönüp

" Eğer bana kızımı getirirsen tekrardan güzel bir aile olucaz söz veriyorum sana!" Dediğinde Koray'ın kalbi sızladı.

" Kızımızı bulucam gül güzeli ve tekrardan güzel bir aile olucaz merak etme" diyip Esvet'e sarıldı. Bir süre böyle bekledi Koray. Daha sonra Esvet'ten ayrılarak

" Şimdi çıkıyorum çok geç olmadan dönerim" Esvet yorgunluk ile sadece tamam anlamında kafasını salladı. Koray Esvet'i içeri koltuğa yatırıp arabasının anahtarını alıp evden çıktı. Bir yandan arabayı sürerken bir yandan da aramasını yaptı.

"Mert hala bir şey bulamadınız mı?" Mert sıkıntılı bir nefes vererek

" Yer yarılmış yerin dibine girmiş bu şerefsiz yok abi yok hiçbir yerde!" Koray direksiyonu sıkarak

" Yerde yarılsa yerin dibinede girse bulucaz o şerefsizi göstericem ona benim kızımı kaçırmak ne demekmiş!" Diyip telefonu kapattı. Uzun bir yolculuğun sonunda boş arazide bulunan eve geldi. Kapıyı çaldı. Açılan kapı ile kafasını kaldırdı.

" Hoşgeldiniz Koray Bey anneniz bahçede buyrun" Koray kadına tamam diyip bahçeye geçti. Bahçede tek başına oturan annesini gördüğünde yanına geçip oturdu. Lale Hanım gelen oğluna baktığında yorgunluğunu gördü.

" Ne oldu sana böyle?" Koray annesinin dizlerine yatıp günlerdir yapmak için beklediği şeyi yaptı... Ağladı gözünde yaş kalmayana kadar ağladı... Lale hanım sadece oğlunun saçlarını okşadı. Ağlaması bitene kadar bekledi sadece.

" Anne dayanamıyorum artık kızımı bulamıyorum!" Lale hanım dolan gözlerini silerek

" İzin ver oğlum yardım edeyim" Koray annesinin dizlerinden kalkıp göz yaşlarını sildi

" Hayır anne asla seni ordan zor kurtardım bir daha dönmene müsaade etmem!" Leyla hanım oğlunun gözlerine yalvararak baktı.

" Görmüyor musun oğlum günlerdir bulamıyorsun Duru'yu. Ya bir şey olursa torunuma bırak halledeyim!" Koray ayağa kalkıp sinirle

" Sana hayır dedim! O adamlardan zor kurtardım seni bir daha asla ama asla oraya geri dönmene izin vermem!" Leyla hanım oğluna hiçbir şey demeden içeri geçti. Koray arka bahçeden ön bahçeye geçip arabasına binip yola koyuldu. Leyla hanım oğlunun kızacağını bilse de eline telefonunu aldı.

Çalıyor çalıyor çalıyor

Açılan telefon ile derin bir nefes aldı. Yıllar sonra iki kadın karşı karşıya gelmişti.

" Sen ne yüzle beni arıyorsun?" Leyla hanım kendinden ödün vermeyerek

" Kaya nerde?" Nermin Hanım sinirle

" Sanane benim oğlumdan nerdeyse nerde!" Leyha Hanım sinirle

" O oğluna söyle torunumu getirsin bana yoksa ben onu bulurum alırım. Biliyorsun ki eğer ben alırsam oğlunun ölüsü kalır sana!" Nermin hanım alayla

" Kendini sattığın adamlardan mı yardım isteyeceksin? " Leyla Hanım sinirle nefes vererek

" Haddini bil yoksa sana haddini bildiririm!" Diyerek telefonu Nermin Hanım'ın yüzüne kapattı. Yapmaması gereken o aramayı yaptı Leyla Hanım. Oğlu öğrendiğinde kıyametin kopacağını biliyordu...

Koray sinirle depoya geldi. Mert Koray'ın bu şekilde içeri girdiğini görünce hızla peşinden gitti.

" Mert bana o şerefsizi bul!" Mert Koray'ın çok sinirli olduğunu anlayarak adamlara emir verdi. Adamlar hızla depodan çıktı. Esvet Miray'ın getirdiği sudan bir yudum içti. Miray arkadaşının sırtını sıvazlıyordu.

" Miray dayanamıyorum. Benim yavrum ne haldedir açmıdır tokmudur üşüyor mudur kaç gün oldu kokusunu özledim" Esvet tekrardan göz yaşlarını akıttı. Miray dolan gözleri ile sadece arkadaşına sarılarak ona destek olabilmişti. Mert telefonu kapatır kapatmaz koltukta oturan Koray'ın yanına geldi.

" Bir yer bulmuşlar Koray Duru orda olabilir" Koray hızla ayağa kalktı. Mert ile birlikte gelen adrese gitti. Adamlar harabe halde olan evin uzağında bekliyordu. Koray arabadan iner inmez adamlara ve Mert'e döndü.

" Kimse gelmesin tek başıma giricem!" Diye uyardığında kimse yerinden kımıldamadı. Koray belindeki silahı eline alıp harabe eve girdi. Duyduğu ağlama sesi ile boş odalara girdi. En köşedeki odadan sesin geldiğini anlayınca koşarak içeri girdi. Sandalye üzerinde çalan kaseti gördüğünde öfkeyle duvara yumruk attı. Kasete yaklaştığında üstünde duran notu aldı eline

" Sürprizimi beğendin mi Koray? Bence çok komikti. Duru'yu merak etme iyi bakıyorum ona. Annesi gibi çok güzel..." Koray sinirle bağırdı

" Lan şerefsiz geberticem ulan seni!" Koray sinirle dışarı çıktı. Hızla adamların yanına gelerek bağırdı

" Akşama kadar bana o şerefsizi bulamazssanız hepinizi öldürürüm!" Adamlar aldığı talimat ile hemen arabalara binip ordan uzaklaştılar. Koray eve geldiğinde Esvet'in uyuduğunu gördü. Günlerdir uyumuyordu. Uyumuşkende kaldırmak istemedi. Bahçeye geçip oturdu. Çaresizdi kızını bir türlü bulamıyordu. Çalan telefonu ile daldığı yerden gözlerini ayırdı

" Efendim annem?" Leyla hanım oğlunun kızacağını bilse de

" Kaya galiba yurt dışına çıkıcak uçak ayarlıyormuş" Koray sinirle bağırdı

" Sana karışma demedim mi anne kimden istedin bunu söylesene hangi adamdan hangi yattığın..." Leyla hanım gözleri dolarak

" Senin için gururumu hiçe saydım ama senin bu dediğin... Olsun oğlum haklısın annenin böyle bir kadın olmasını istemezdin..." Diyerek yüzüne kapattı Leyla hanım. Koray dediklerine pişman olmuştu çoktan. Yaptığı hatanın farkına vararak bindi arabasına annesinin evine doğru yola çıktı. Kapıyı çaldı.

" Buyrun Koray bey" Koray içeriye bakarak konuştu

" Annem nerde?" Kadın gülümseyerek

" Az önce çıktılar " Koray burun kemerini sıkıp

" Nereye gittiğini biliyor musun?" Kadın da endişelenmişti.

" Bilmiyorum ama apar topar çıktı hava alacağını söyledi" Koray arabasına binip düşünmeye başladı nereye gitmiş olabilirdi bu kadın? Arabanın içinde beklemekten başka çaresi yoktu... Çalan telefonu ile irkildi

"Anne nerdesin?" Leyla hanım nefes nefese konuştu

"Duru'yu buldum şimdi onu seninle küçükken buluştuğumuz yere bırakıcam çabuk oraya gel!" Koray endişe ile

" Nasıl buldun anne?" Leyla hanım zar zor konuşarak

" Sana dediğimi yap dedim oğlum!" Koray arabayı çalıştırıp yola çıktığında kulağındaki telefondan gelen sesle olduğu yerde kalmıştı. Silah sesi kulaklarında çınladı...

" Anne iyi misin annneee??" Leyla Hanım öksürerek

" Duru'yu git al dedim sana!" Koray konuşacakken annesinin konuşması ile sustu

" Seni seviyorum oğlum..."