BÖLÜM 1 // YİTİLEN BİR UMUT

16.3K 343 49
                                    

Merhabaaalrr

Yorumlarınız benim için kıymetli lütfen fikirlerinizi belirttin

Başlangıç tarihi lütfen burayaa

||

Telaşla bir oradan oraya koştururken,  ne yapacağımı şaşırmış durumdaydım. Teyzemin bağırışları beni daha çok tedirgin ediyordu. İnsanı telaşa sürükleyen bir gerginliği vardı.

Beni ise ölüme.

Teyzem çok abartıyor ya da bana öyle geliyordu sadece.

"Hayde kızım hayde biraz daha acele et. Benim gözümün nuru geliyor siz hâlâ oyalanmaktasınız."

Sıkkın nefesler verip göz deviren Gaye'ye kaydı bakışlarım, annesinin bu tavırlarından oldukça bıkmış görünüyordu. Gülümsedim.

Gülümseyemedim bile.

Acı bir tebessümdü benimkisi. Hayatımdan geriye kalana biraz tebessümümdü sanki.

Gözlerimin dolmasına müsade etmeden sildim, kimse görsün istemiyorum. Yersiz gelen bu gözyaşlarımın sebebini anlayamıyordum.

Şimdi olmazdı, odamda ağlardım usulca.

"Ana yeter bak vallaha delireceğim şurada, ağabeyim geliyor diye ortalığı zelzeleye verdin."

Ocağın üstünde ki pilavı karıştıran teyzemin sert bakışları, bir an Gaye'ye dönerken sarmaları daha hızlı bitirmek için hızlanmaya çalıştım. Daha ne kadar hızlı olabilirdim gerçi bilmiyorum.

"Sus Gaye ayağımın altına almıyayım seni. Kızım sende acele et az."

"Peki teyze."

Diye mırıldandım usulca ve sessizce işimi yapmaya devam ettim. Pek konuşkan birisi değildim zaten. Oldukça soğuk bir yapım vardı, bu aileye göre.

Oysa ki ben soğuk bir kişiliğe sahip olmak istemezdim. Soğuk bir kişiliğe sahip olduğumu söylemek kendi açımdan çok saçma olurdu. Soğuk değildim, sadece biraz acizliğimi örtbas etmeye çalışıyordum o kadar.

Bu insanlara yük olmak veya bir insana muhtaç olmak, bir köpek gibi yerini yurdunu bulmaya çalışmak gibiydi.

Ben de bir şey vardı herkesi huzursuz ettiğini düşündüğüm. O neydi bilmiyordum ama beni de huzursuz ettiği ortadaydı. Nefesimi kesen bir şey vardı bu evde.

Gaye'nin ağabeyi gelecekti, Udar Ağabey. O adam, gatipti!.. Evde ki gerginlik bir hatsafhada olacaktı. İki yılda hiçbir şekilde bir konuşmuşluğumuz yoktu.

O adam normal bir adam değildi.

Girdiği her ortamda kendisini belli ederdi. O kalıplı bedeniyle imkansızdı zaten onu farketmemek.

Yaklaşık iki yıldır askerdeydi gitmiş, şimdi ise geri dönüyordu. Mektebinden dolayı askerliğini ertelemişti.

Haydar ağa yani eniştem okumaya önem veren bir insandı. Ve Udar ağabeyimin okuması için elinden geleni yapmıştı.

Karşılığını almıştı. Buraya bir demirci dükkanı açacakları o köye gelmeden yayılmıştı. Bu şehirde bu köy merkez olarak bilinirdi ve diğer köylerden biraz farklıydı sanırım.

Ben ise yaklaşık dört yıldır bu evdeydim. Burada ne işim var diye kendime kızasım geliyordu bazen. Ama elimde değildi, nereye gidebilirdim ki. Kimsesiz bir insana evin neresi diye sorulur muydu?

YEİS |+18|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin