AY MERHVALARRR
NASILSJNIZZZ
HEYECANLI MISINIZZZ
ben öyleyimm
***Sınır: 20 yorum 30 oy
||•
Bütün umutlarım yıkılmıştı, şu güne kadar güvendiğim tek adam bana yüz çevirmişti!
Ellerim titriyordu, hep böyle endişeli anlarda elim titrerdi. Göğüs kafesim daralıyordu. Nefes almaya biraz ihtiyacım vardı sanırım.
Ayaklarım titreye titreye dışarı adımladım. Avluya çıkmalıydım.
Beni koruyup kollayan tek adam bu sefer bana yüz çevirmişti. Böylece artık burada kalmak için de tutunacak bir dalım kalmamıştı.
Bu sefer gerçekten yalnız hissediyordum.
Dışarda kurulan çardakta öylece otururken, küçüklükten kalma anılarıma dalıp gitmiştim.
O Ağa efendiyle, ağabey dediğim insanla evlenecek miydim şimdi ben?
Neden benim gibi birini kendine alırdı. Köyde başka insan mı kalmamıştı? Düşündükçe sinirleniyordum.
Onu isteyen çok kız çıkardı, ne diye onu istemeyen birisini alırd kendine ki? Zorla. Zaten kız olarak konuşma hakkına bile sahip değildim.
Yaptığı tek şey zaten herkese bağırmaktı, hayatım bu adamın elinde solup gidecekti.
"Kız Erna gelsene kız buraya sofrayı kur deli edecek bu kız beni."
"Ne oluyor ana burada, sesin ne diye yankılanır konakta?"
"Oğul kız iki senedir evde yan gelip yatiyir zaten, azıcık işin ucundan tut deriz yok der. Vallahi ben anlamadım evimde yabancı oldum."
Şaşkınlıkla üst terastan bana seslenen teyzeme baktığımda dediklerine anlam veremez hâldeydim.
Telaşla ayağa kalktığımda merdivenlerden çıkıp yanlarına ulaştım.
Udar Ağa'nın bakışları anında bana kayarken, sertçe yutkundum. Bakışlarımı hızla kaçırdım, ama hâlen bakışları üstümde idi. O bakışları..
"Bu akşama imam gelecek hazır edersin kendini. Bir daha da anamın sözünden çıktığını görmeyeyim. Emanet, karım dinlemem elimde kalırsın kadın!"
Sert sözleri kulağımda yankılanmış utanmama mâl vermişti. İyide zaten ben hiç teyzemin sözünden çıkmazdım ki!
Hem hemen olacak mıydı ki? Bu kadar çabuk mu? Daha kabullenememiştim ki. Tırnaklarımı derime batırdım. İtiraz etmek istiyordum, ama elimden de bir şey gelmiyordu.
Kırgındım.
"Oğul gel konuşalım, bak sana bundan yâr olmaz. Ne diye dinlemezsin beni?"
Teyzemin isyanına hak verirken, bir kaç kaçamak bakış attım. Belki vazgeçerdi. Anasının sözünü dinlerdi. Umarım dinlerdi. Çünkü bende istemiyordum.
Lâkin bu korkudan deli gibi atan kalbime kimse engel olamazdı. Öfkeli bakışları üstümden ayrıldı, sonunda!
"Ana, sende uzatma gelinin olacak bu akşama. Evvela köye haber salın düğün yakındır. Sözümün üstüne söz istemem bilirsin."
Öfkeli bakışlarını teyzeme yönlendirip bir daha bu konuyu açmasına ve itiraz etmesini engellemek istercesine konuşmuştu. Keskin bir şekilde. Lâkin teyzem şansını yine de denemek istemişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YEİS |+18|
Romance|1970'lerde köyde geçen aşk hikayesi.| |+18| ||• "Neden ben?" Diye fısıldadım güçsüzce, duymuş muydu bilmiyordum. Ama umarım duymuştu. Çünkü bunu yinelemek için kendime o gücü bulamıyordum. Avuç içlerim terlemiş, dişlerimi sıkmaktan çenem uyumuştu...
