# Unicode #
" ဟ! မင်းတစ်သက်လုံး အဲ့လိုဘဲ ခေါင်းစောင်းနေတော့မှာလား.."
ထယ်ယောင်း အဝတ်စားလဲ ပြီးတော့ ကုကီးကိုကြည့်လိုက်တော့ ကုကီးက ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး တဖက်ကို မျက်နှာကွယ်ထားတာမို့ ထယ်ယောင်း မျက်မှောင်ကျုံ့ကြည့်ကာ မေးလိုက်၏။
" လူဆိုးလေး..အဝတ်လဲလို့ ပြီးပြီလား.."
တစ်ဖက်ကနေ လှည့်မလာဘဲ မေးလာတဲ့ ကုကီး..မျက်နှာလေးက နီရဲကာ နားရွက်ဖျားလေးတွေက ရဲတွတ်နေပုံက အရှက်သည်းနေမှန်းသိသာလှသည်။
" ပြီးပြီ..မင်းလင်ကို ကြည့်လို့ရပြီ.."
" ဟာ! လူဆိုးလေးကလည်း.."
«« ဟာ! လူဂျိုးလေးကလည်း..တုတီးက ညိန်းည ယူမှာပါဆို »»
နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ သူ့ကို ခေါ်လာတဲ့ ကုကီး စကားအဆုံး နားထဲ ကြားယောင်လာတဲ့ ကလေးပိစိ အသံလေးကြောင့် ခေါင်းကိုဆက်ခနဲ ခါလိုက်မိသည်။
" ကျစ်! "
" လူဆိုးလေး ဘာဖြစ်လိုလဲဟင်.."
မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားတဲ့ လူဆိူးလေးကို မြင်တော့ ကုကီးက ကုတင်ပေါ်က ဆင်းကာ ထယ်ယောင်းနားသွားရပ်ပြီး မေးလိုက်၏။
" ဘာမှမဟုတ်ဘူး..ရတယ်..မင်းက ဘာကိစ္စ ငါ့အခန်းထဲ လာတာလဲ..ငါ့ကို သိလို့လား!!ငါနဲ့ မင်း စကားပြောဖူးလို့လား!! "
လူဆိုးလေး စကားကြောင့် ကုကီးကြောင်အသွားပေမဲ့ သူ့ကို စိတ်ဆိုးနေလို့ အခုလို ပြောတယ်သာ ထင်လိုက်၏။
" ဟင့်! လူဆိုးလေးကို တွေ့ချင်လို့လေ..လူဆိုးလေးက ကုကီးကို အခုထိ စိတ်ဆိုးမပြေသေးဘူးလား.."
ကုကီးက ထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထဲ ဝင်ပြီး မျက်နှာအပ်ကာ ငိုပြီး ပြောလာတော့ ထယ်ယောင်းရဲ့ ဝဲဘက်ရင်အုံက နာကျင်လာ၏။သူကိုယ်တိုင်လည်း ဘာတွေ ဖြစ်နေမှန်းမသိ..သူနဲ့ ဒီကောင်လေးက သူမေ့နေတဲ့ အတိတ်ရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းမှာ ပတ်သတ်မှု ရှိခဲ့တာလား...
ကင်မ်ထယ်ယောင်းက နာကျင်နေတဲ့ ဝဲဘက်ရင်အုံကြောင့် မနေတတ်ဖြစ်လာကာ
YOU ARE READING
My Universe ( Complete )
Fanfictionမင်းက ငါ့အပိုင်ဘဲ ဂျွန်ဂျောင်ဂု..ငါက ကိုယ်လိုချင်တာကို မရရင်ရင် ဖျက်ဆီးတတ်သလို ငါပိုင်တာထိရင်လည်း သေခြင်းထက်ဆိုးတဲ့ ငရဲကို ပေးတတ်တယ် ကင်မ်ထယ်ယောင်း ငါ အရမ်းချစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ သူက နောင်တစ်ချိန် ငါအရမ်းမုန်းတဲ့သူ ဖြစ်မယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူး.. ဂျွန်ဂျောင်ဂု မင္းက...
