# Unicode #
တုန်ယင်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ မျက်လုံးအတင်းဖိမှိတ်ထားတဲ့ ကုကီးလေး..တဖြေးဖြေးနဲ့ တအင့်အင့် ရှိုက်သံလေးက ထွက်ပေါ်လာသည်။
" အင့်! အင့်! အင့်! အင့်! "
ထယ်ယောင်း ရှိုက်သံသေးသေးလေးကြောင့် နမ်းနေရာကနေ ခွာကာ ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ငိုနေတဲ့ ကလေးစုတ်!
" ကျစ်! ဘာကြောင့်ငိုတာလဲ! အားအားနေ ငိုဖို့ဘဲ တတ်တယ်! တောက်စ်!! "
ထယ်ယောင်းက ဟောက်လိုက် ငိုနေရာကနေ မျက်လုံးလေးပွင့်လာတဲ့ ကုကီးလေး!
" ဟင့်! လူဂျိုးလေးက တုတီး ညုပ်ကမ်းကို တိုက်ရာတို..နာတွားပြီ..အီးးး "
သူ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းပိစိလေးကို ဖွဖွလေးထိပြီး ပြန်ပြောလာတဲ့ ကုကီးက ကြောက်ပေမဲ့ ရင်ထဲရှိတာကို အမှန်တိုင်း ပြောတတ်တဲ့ ကလေးပင်!
" အီးးး ဖေဖေရေ! တုတီးကို လာခေါ်ပါ..တုတီး ကို လူဂျိုးလေး အတင်းဖမ်းပြီး ..ညုပ်ကမ်းကို တိုက်ဆွဲရယ်..အီးးးး အီးးး "
မျက်ရည်ပေါက်ကြီးတွေ ကျအောင် ငိုပြီး အော်ဟစ်နေတဲ့ ကုကီးကို ထယ်ယောင်းက မျက်မှောင်ကြီး ကုပ်ကာ စိုက်ကြည့်နေ၏။
" တိတ်! အခုတိတ်! "
" အီးးး အီးးး တုတီးကို အော်နဲ့!! အီးးး "
ထယ်ယောင်းအော်လိုက်လို့ လန့်သွားပေမဲ့ ငိုပြီး ပြန်ပြောလာတဲ့ ကုကီး..
" ကျစ်! ငါ့ကို ပြန်ခံမပြောနဲ့ စောက် ပါးစပ်ပိတ်ထား နားငြီးတယ် ဒုန်း!! "
" ခွမ်း! "
ထယ်ယောင်းက အလှပန်းအိုး ကို ရိုက်ခွဲလိုက်တာကြောင့် ကုကီး အသံတိခနဲ တိတ်သွားသည်။
ဒါပေမဲ့ ထယ်ယောင်းကို ကြည့်ပြီး မျက်ရည်တွေ တလိမ့်လိမ့်ကျနေ၏။
" ဒေါက်! ဒေါက်! ဒေါက်! "
" သား! သားထယ်! ယောင်းလေး! "
" တံခါးဖွင့်ပါအုံး..ကလေးကို ပြန်ပေးရမယ်လေ! သားနဲ့ ဆော့ချင်ရင် နောက်နေ့ ခေါ်ဆော့လို့ရတာဘဲ သားရယ်.."
YOU ARE READING
My Universe ( Complete )
Fanficမင်းက ငါ့အပိုင်ဘဲ ဂျွန်ဂျောင်ဂု..ငါက ကိုယ်လိုချင်တာကို မရရင်ရင် ဖျက်ဆီးတတ်သလို ငါပိုင်တာထိရင်လည်း သေခြင်းထက်ဆိုးတဲ့ ငရဲကို ပေးတတ်တယ် ကင်မ်ထယ်ယောင်း ငါ အရမ်းချစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ သူက နောင်တစ်ချိန် ငါအရမ်းမုန်းတဲ့သူ ဖြစ်မယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူး.. ဂျွန်ဂျောင်ဂု မင္းက...
