10 I 1. KİTAP SONU

1.5K 115 73
                                    

25.11.23

HERKESE MERHABA!

Görüşmeyeli nasılsınız?

Bu bölüm 1. kitabın ilk kısmının bitişiydi. Fetüs çiftimizin büyüyüşünü gelecek bölümlerde okuyacağız. Aklımdaki plana göre kitap 3 kısımdan oluşacak. İkinci kısımda evli bir Leyla & Cihangir göreceksiniz. Tamamen farklı bir hayata savrulan, eş olmaya çalışan iki aşığı okuyacaksınız. Üçüncü kısımda ise yardım çığlıkları :)

Bölüm sonunda sohbet edelim istiyorum biraz. İyi okumalar diliyorum sizlere :)

Oy verip yorumlarınızı eksik etmezseniz beni çok mutlu edersiniz :)

10

Hiç huyum olmamasına rağmen sabah en erken uyanan ben olmuştum. Mutfağa gittim, çayı demledim, kahvaltıya horis* yaptım. Bir yandan şarkı mırıldanırken öte yandan da sofrayı kurdum. Bu evdeki son birkaç günümde senelerdir yapmadığım evlatlığı yapmaya ant içmiş gibiydim.

Cihangir gideli altmış beş gün olmuştu. Yarın kınam vardı ve ne gelen vardı ne arayan. Olsun. Onun başına bir şey gelmesin de ben beklemeye razıyım. Ama en azından resmi nikah kıyılırken burada olmalı yoksa evlenemeyeceğiz. Of!

Kapı sesini duyduğumda gülümseyerek çayları doldurdum.

"Günaydın canım ciğerim biricik ailem!" dedim annem ve babama. Bugün abimler de gelecekti kahvaltıya. Birlikte son kahvaltımızı yapacaktık. Bundan sonra ziyaretten ziyarete olacaktı her şey.

"Günaydın," dedi annem, yüzü sirke satıyordu. Babam bana göz kırpıp yanağımdan öptü.

"Günaydın kızım," dedi. Kapının çalmasıyla koşarak kapıyı açmaya gittim. Abim gelmişti! Yerimde zıplayarak abimleri beklemeye başladım. Evet, yarın kınam var ve yine evet, çocuk gibi abimi beklerken zıplıyorum.

Abim ve yengem merdivenlerden çıkmayı bitirdiğinde ayakkabılarını çıkarır çıkarmaz boynuna sarıldım.

"Benim canım abim gelmiş!" diye bağırmış da olabilirim.

"Bacım!" Abim kollarını belime sarıp beni etrafında döndürdü. "Göz bebeğim! Güzel kardeşim!"

Ayaklarım yere değdiğinde geri çekildi, yüzümü avuçlayıp alnımdan öptü. Milletin kardeşleriyle ilişkilerini gördükçe bizim ilişkimize şükrediyordum.

"Kıskanıyorum ama!" dedi yengem. "Biricik yengen de geldi!"

Abimden uzaklaşıp yengeme döndüm. Birbirimize sıkıca sarıldık. Çok haklı, biricik yengem o benim!

"Hoş geldin yengem!"

"Hoş buldum!"

Geri çekildiğimizde yengem kendi etrafında döndü. Balayı baya yaramıştı. Ya da başka bir şey...

Islık çaldım.

"Bu ne güzellik maşallah!"

Abimin kaşları çatıldı. Kolunu onun omzuna sarıp kendine çekti.

"Karıma sarkıntılık etme!"

Ona dil çıkardım. Kıskanç ayı ne olacak!

"Yemedik karını!" Bana ters ters baktı. Mutfağa geçtiğimizde annemlerle de kucaklaştıktan sonra hepimiz sofraya oturduk.

"Zeza gelmiş," dedi annem. Zeza yani Zehra benim halamın kızıydı. Halamla birlikte köye gitmişti ama halamla birlikte dönmemişti.

"Düğün var, tabi gelecek," dedim.

KOKUNUN İZİ (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin