KOKUNUN İZİ (TAMAMLANDI)

18

Hello! 

Yeni bölümle karşınızdayım. Umarım severek, eğlenerek, beğenerek okursunuz. Hepinize güzel bir akşam diliyorum. oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmezseniz beni çok mutlu edersiniz.

4/5/24

18

Ben sinirden köpürürken Cihangir karşımda rahatça oturmuş çayını içerken bacak bacak üstüne atmıştı. Hınçla ona baktım.

"Sakin ol!" dedi bir de üstüne. Çocuklar olmasa okkalı orijinal küfürlerimi yüzüne yüzüne sıralardım da dua etsin ikizler halıda böcek gibi sürünüyordu.

"Sen neden bu kadar sakinsin?" Omuz silkti.

"İnsanların düşüncesi si..." Çocuklara baktığında ikisi de ona bakıp tek dişleriyle gülüyorlardı. "Umurumda değil," dedi. Aykız heyecanla ona doğru emekledi. Tam bir kuma. Babasıyla uğraştığım yetmiyordu veledi çıktı başıma. "Seni karakoldan aldım Leyla, sakin kalmayı öğrenmen lazım."

Göz devirdim. Cihangir önce Aykız'ı sonra Alper'i kucağına alıp koklayarak öptü onları.

"Benim olduğum ortamda askerlere laf söyleyemez kimse!"

Gözlerinde yanıp sönen ışıkla benimle gurur duyduğunu anlayabiliyordum.

"Kimseye zorla bir şey yaptıramazsın Leyla. Herkes asker sempatizanı değil."

Ona öfkeyle baktım.

"Sevmek zorunda değiş ama saygı duymak zorundalar. Siz onca fedakarlığı yaparken onlar sıcacık evlerinde size dil uzatamazlar."

"Benim güzel karım." Yanıma geldi. Alper benim kucağıma gelip yüzünü boynuma sakladı hemen. "O benim karım," dediğinde Alper'e, Alper sırıttı. Yanaklarını sıkıştırarak öptüm.

"Benim güzel karım," dedi tekrar. Elimi tuttu. "Kafana bunları takarak devam edemezsin. Her gördüğün asker antipatisi olan insanla kavga da edemezsin."

"Yo, ederim," dedim. Benim inadım tuttu mu tutar. "Görevlere gidiyorsunuz, can tehlikeniz en büyüğü ama birçok sıkıntıyla uğraşıyorsunuz. Üstüne nankörlük ediyorlar. Si..." Çocuklar pür dikkat bize bakıyordu. "Severler öyle şeyi."

"Haklısın Leyla'm," dedi Cihangir.

"Haklıyım tabi," dedim. "Dağları karış karış aktivite olsun diye gezmiyorsunuz siz. Ellerinizde terörist de olsa kan var. Kolay mı bu? Her an ölümü beklemek, ölümle dost olmak kolay mı? Bunlar kendilerini ne zannediyor da askerlere, polislere laf etme haddini kendilerinde buluyorlar?" Alper anlıyormuş gibi başını salladığında Aykız alkışladı beni. İçimden nehir gibi sevgi coşup onlara akıyordu. Keşke bu hayatta her şey onlar kadar masum ve güzel olsaydı. "Gönüllerinde hasret, ellerinde silah, sırtlarında çanta... Ne yazı var ne kışı! Taşların üstüne yatıyorsunuz. Kardeş dediklerinizi gömüyorsunuz, bir gün geliyor gömülüyorsunuz dostlarınızın omuzlarında." Gözlerim yaşla doldu. "Sevmek zorunda değiller ama yaşadıkları konforun borcu olarak azıcık saygı duysunlar, başka bir şey isteyen yok zaten."

Alper elini askılı badimin içine soktuğunda Cihangir uzanıp elini çekti oradan.

"Onlar benim," dedi karşısında büyük bir adam varmış gibi. "Sen git anneninkileri elle."

Kendimi tutamayıp kahkaha attım.

"Karnı acıktı çocuğumun, edepsiz herif." Bana dik dik baktı.

"Bana ne? Anası bırakıp gitmeseydi!" Gözlerimi büyütüp baktım ona. Alper'i kucağına verdiğimde saçlarından öptü Cihangir. Çok seviyordu ikizleri.