KOKUNUN İZİ (TAMAMLANDI)

1

HELLO! Hoş geldiniz sefalar getirdiniz efendim! Nasılsınız?

Görüşmeyeli 1 ay oluyor ve bu 1 ay içinde oldukça sıkıntılı bir süreç geçirdim. Özellikle şu son hafta ölüp ölüp dirildiğim bir hafta oldu. Yeğenimin içinde olduğu araba takla attı. 1 haftadır yoğun bakımdaydı, hayati tehlikesi yüksekti. Çok şükür bugün abimle konuştuğumda uyandığını, konuştuğunu ve hareket ettiğini söyledi. Ve üstüne kuzenimin doğum yaptığı haberini aldım.

 İki müjde bir arada olunca ben de dedim ki bugünden daha güzel bir yeni başlangıç olamaz. Leylama ve yedi cihanıma bismillah diyeceğimiz gün bugün olsun :) Hep güzel hatırlayalım ve bu başlangıç bize her ne kadar zorluk yaşarsak yaşayalım, umutsuzluğa kapılırsak kapılalım bunların geçici olduğunu, güneşin her zaman doğacağını hatırlatsın.

Hikaye istediğim yere gelene kadar düzenli gelmeyebilir. Bu ara özel hayatım olarak da iş hayatım olarak da hareketi çok yoğun. Ama söz veriyorum bunlar geçtiğinde bir aksilik çıkmadığı sürece her hafta düzenli bölüm gelecek :)

Bölüme oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen :)

Twitter  adresim: sulelinakarlina, 

Instagram adresim: lina66karlina  Bana buralardan ulaşabilirsiniz :) 

#Kokununİzi etiketiyle paylaşımlar yaparsanız beni çok ama çok mutlu edersiniz. 

Umarım severek, eğlenerek okursunuz. Umarım en sonuna kadar hep yanımda kalırsınız. Hepinizi çok seviyorum. Sağlıcakla kalın.

15.7.23

1

"Bahçada yeşil çınar

Boyun boyuma uyar

Ben seni gizli sevdim

Bilmedin alem duyar"

Odamdan çıkıp mutfağa yöneldiğimde annemin şarkı söylemesini ve babamın onu kapının pervazasına yaslanmış şekilde dinlerken buldum. Yüzümde kocaman bir gülümseme belirdi. İşte doğdu güneşim.

Annem türküye devam ederken babam mutfağa geçti, annemin belinden sarılıp saçlarından koklayarak öptü. Canım anam, canım babam aşkınıza kurban olayım!

Abim yanıma geldi, kolunu boynuma dolayıp başını başıma yasladı. İnsanın idollerinin kendi ebeveynleri olması kadar güzel bir şey yoktu. Birbirlerine o kadar aşıklardı ki her hallerinden belliydi. Bizi sevgiyle büyütmüşlerdi.

"Biz de bir gün böyle olur muyuz?"

"Ben üç vakte kadar olacağım da sana asla izin vermem. Bacıma layık herif anasının karnından doğmadı."

Yav he he! Bilmiyoruz sanki huyunu. Beni seven adam karşına delikanlı gibi çıktığında en başta sen sıvazlarsın sırtını.

"Yuttum say." Kafama hafifçe vurdu.

"Döverim seni."

Gülerek ittirdim onu.

"İki yaramaz bizi gözlüyormuş hanım."

"Hiç büyümeyecekler," dedi annem. Bu halden hiçbirimiz şikayetçi değildik.

"Kızım sen staja geç kalmıyor musun?" diye sordu babam.

"Sizi seyretmek daha güzel, ayrıca açım."

"Ay!" dedi annem, aklı yeni başına gelmişti. "Çocuklarımı aç bıraktım, çekil Nuri, çekil!"

Babam gülerek annemin yanağından öptü, ona yardım ederek sofranın eksik kalanlarını tamamladılar.

"Nurhayat," dedi babam. Annem ve babam birbirlerini öyle bir zikrediyorlardı ki en güzel şiiri okuyormuş hissi uyandırıyordu insanın içinde.