Entrained Colors

19-Dirty Coincidence

Hey! Herkese merhaba kuzucuklar. İşte ben ve işte bölüm ajhsjh. Doya doya okuyun biraz geç oldu ama güç olmadı. Kurgu tamamdır. Size okumak düştü ve tabii ki yorum yapmak ve yıldızı parlatmak. Biraz ileri bir zamandan başladım ama umarım hoşunuza gider. Şarkıyla okuyun ama zorunlu değil. Hepinizi çok çok öptüm.

Keyifli okumalar!xXx

Yaklaşık iki saatten fazladır uyanmış boş tavanı izliyordum. Son bir yıldır nereden ne noktaya geldiğimi düşünüp duruyordum. Asla bu noktayı hayal edemezdim. 

Hayat çok garipti, hemde çok. Bir anda prenses olabiliyorsun çevrenin gözünde fakat bir anda da dışarıdaki çöplerden bir farkın olmuyordu. Gereksiz, sadece nefes alan bir insan konumudur çöp çünkü onların gözünde. Ve bende bu durumdan sadece ince bir çizgiyi geçerek sıyrılmıştım. Emin değilim ama,  çünkü birkaç tutam anı kalmıştı o tarafta. Umarım karşıma çıkmazdı. Asla unutmak istemem ama devam eden hayatımda karşılaşmasam daha iyi, en azından benim için. Geçmişte yaşanmış oldukça fazla olay vardı, oldukça fazla kişi ve sadece tek aş- hayır hayır sanırım bu defa kendimi kandırmayacağım. O aşk değildi. Olsaydı şuan burada değil, onun yanında olurdum. Çünkü korkak olan o değil bendim.

Tavandan gözlerimi ayırıp hafif meltem esintisinin etkisiyle o yana bu yana giden perdeyi seyre daldım bu defa. Wisconsin'e göre buranın serin ve ılıman bir havası vardı. Üniversiteyi kazandıktan sonra Cambridge'ye yerleşmiştim. Bayan Goah üniversiteyi kazandığımı duyunca çok sevinmişti. Ah nasılda özledim onu. Cambridge'ye yerleşme fikrine ilk başlarda yaklaşmasam da Bayan Goah temiz bir sayfa için gerekli olan kağıt parçasının bu üniversite olduğunu savunmuş ve beni ikna etmeyi başarabilmişti. Sonuç olarak küçük bir apartman dairesinde tek  başıma yaşıyordum.

Telefonumun titremeye başlayınca hafifçe yattığım yataktan doğrulup saçımla oynamaya başladım. Kimin aradığına bakmadan önce gözümün birkaç defa açıp kapattım. İsmi görünce açıp açmamakta tereddüt ettim. Tanrım.

''Günaydın sevgilim. Sakın bana yeni uyandığını söyleme.'' Sesi her zaman ki gibi mutlu ve neşeli çıkıyordu. Benim sesimle kıyaslanamaz. 

''Hayır yeni uyanmadım Martin. Sa-sadece biraz-''

''On dakikaya oradayım önce güzel bir kahvaltı ardından seni kafeye bırakıp bende staj yerime gideceğim.'' Konuşmama izin vermeden hızlıca planlamıştı günümün yarısını. ''Tamam bekliyorum.'' nefesimin altından söylediğim sözü duyup duymadığını bilmeden telefon kapanmıştı. 

Martin. Ah, onunla buraya geldikten iki hafta sonra öğretmenler nedeniyle sıklıkla konuşur olmuştuk. Çünkü bu okulda notları genelde tutmak çok zor ve üst sınıflardan almaya mecbur kalıyorduk. Çünkü onlar şanslıydı ve ellerinde bütünüyle bir kitap vardı. Ama bizi zorlayacaklarını en başta belirtmişlerdi ve kitap vermemişler bir de dışarıdan satın alamayacağımızı artık basılmadığını söylemişlerdi. Tek çaremiz üst sınıflar kalmıştı.

Aslında şu tanışma durumuna ortak arkadalar da denebilir. Yani biz inek iki dosttuk ve o bana açılıncaya kadar ona karşı asla o ve o tür benzeri şeyler düşünmemiştim. Fakat biraz düşündükten sonra hayatıma devam etmem gerektiğini fark edip sadece denemek için teklifini kabul etmiştim. Ona karşı hala bir şeyler hissettiğimden emin değilim fakat umarım zamanla oluşur. Çünkü cidden o harika biri. Sadece bana karşı değil o bütünüyle mükemmel ve ben onu kırmak istemiyorum. Buna benzer bir vaka atlatalı çok olmuyordu sanırım.

***

Düşüncelerden sıyrıldıktan kısa bir süre sonra ufak bir duşa girmiş ve çabucak hazırlanmayı başarabilmiştim. Askılı toz pembe bir tişört ve altına da bacaklarımı çok fazla sarmayan siyah bir pantolon tercih etmiştim. Saçlarım düz ve açık bırakmıştım ve hafif bir makyajla hazır hissediyordum. Saate baktığımda dokuzu çeyrek geçtiğini gördüm. Martin'in çoktan gelmesi gerekirdi. Kapının zil sesiyle ayaklandım ve iyi insan lafının bir kez daha kanıtlayana kapıyı açtım.