Entrained Colors

3-Unexpected

SELAM! BUGÜN İKİ BÖLÜMÜN GELECEĞİNİ SANMIYORUM BU YÜZDEN BİRAZ UZUN YAZDIM. SONLARA DOĞRU SONUNDA GELDİ!! SAYIMIZ GİTTİKÇE ÇOĞALIYOR BU ARADA. BUNLARI GÖRDÜKÇE NASIL SEVİNİYORUM BİR BİLSENİZ. SİZİ TUTMAK İSTEMİYORUM.. BU ARADA BÖLÜME UYGUN ŞARKIM YOK BİR ŞARKI MEVCUT AMA İSTEMEZSENİZ OKUMAYIN ONUNLA YANİ ZORUNLULUK YOK. NEYSE FAZLA TUTUYORUM YİNE.

-KEYİFLİ OKUMALAR!xXx

Yeniden doluşmuştu anılar, en berbat anlar beynime. Beni bu durumdan kurtaran ise Bayan Goah olmuştu. Kendimi tutmasaydım eğer gereksiz bir teşekkür sunacaktım. Mutfağın kapısında durmayı kesip, içeriye girdiğimde ferah, rahatlatıcı bir mutfakla karşılaşmıştım. Beyaz rengin hakim oluşundan kaynaklanıyordu. Bayan Goah,

''Sadece öylece bakmanın bize bir yararı olacağını sanmıyorum.''

diyerek hafifçe gülümsemişti. Kapıdan kaba sayılabilecek bir cüssenin geçtiğini hissedince istemsiz gözlerim onu bulmuştu. Karşıma geçip elini uzatarak,

''Merhaba küçük hanım, Freddie Goah tanıştığıma sevindim.''

Freddie Goah. İsim yabancı gelmiyordu. Ama aynı zamanda fazlasıyla uzaktı. Elimi öne doğru uzatarak,

''Venetta bayım. Bende, eee sevindim, yanii tanıştığımıza.''

sözcükler zor dökülüyordu ağzımdan. Nezaket gereği söylemeye çalışmıştım. Ne kadar başarılı olduğumu düşünmek istemiyorum. 

''Peki öyleyse Venetta bize yardımcı olmak ister misin ? ''

bu sırada Bayan Goah, eşinin arkasını geçmiş ve kafasını boynuna yaslamış beni izliyordu. Evet yardım, edebilirdim sanırım.

''Evet tabii ki, nereden başlamamı istersiniz ? ''

diye soru yönelttiğimde Bayan Goah elleriyle buzdolabını işaret ederek.

''Mesela, içinden sebzeleri çıkarmak senin görevin olabilir.''

diye öneride bulunduğunda kafamı sallayarak onu onayladım ve gösterdiği yöne ilerledim.

...

Yemek, çatal-bıçak ikilisinin çıkardığı sesler dışında oldukça sessiz geçmişti. Şuan Goah çifti mutfakta bulaşıkları hallederlerken, bende salonda oturmuş anlamsızca tavanı izliyordum. Burası çok garip bir yerdi. Sessizdi bir o kadar da ileride gürültülü olabilirdi. Nasıl birşey olduğunu anlamadım işte. Tuhaf! 

Sıkılmıştım ve etrafa bir göz atmak istiyordum. İzin vereceklerini sanmıyorum ama şansınızı denemek lazım. Bende şansımı denemeliydim. Koltuğun kenarından destek alarak ayağıya dikilmiştim. Bir an başım döner gibi olmuştu. Pek fazla umursadığım söylenemezdi bu durumu. Her insana olurdu zaten.

Mutfak kapısının önüne geldiğimde içerinin çok fazla sessiz olduğunu fark ettim. Hiç mi konuşmaz iki insan ? Bunun tasası bana kalmadı diyerek içimden geçirdim ve içeriye girdim. Sandalyeler de oturmuş ve önlerinde birkaç kağıt parçası vardı. Geldiğimi görünce Bayan Goah kağıtları kendi önüne çekerek,

''Bir sorun mu vardı tatlım ? ''

gülümseyerek sorduğu soru karşısında kafamı iki yana sallayıp,

''Hayır, ee yani evet var. Burada çok fazla sıkıldım. Imm, eğer izniniz olursa, dışarıya bir göz atmak istiyorum.''

pür dikkat dinlemişlerdi beni. Ne yani beş dakikada kaçamazdım bu yerden. Söylediklerim üzerine birbirleriyle anlık bakıştılar ve söze başlayan Bayan Goah olmuştu,