Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
yaklaşık 4 saat sonra öğle aramda, dominik'i uyandırmak için odama gitmiştim. yastıklarımdan birine sarılmış o kadar tatlı uyuyordu ki...
yatağa oturduktan sonra ellerimi nazikçe saçında gezdirmiştim. bir süre sonra gözlerini açmıştı.
mahçup bir şekilde gülümsedikten sonra yatakta doğrulmuştu. başını yatak başlığıma yaslayıp bana bakmaya başladığında ben de başımı, yatak başlığına yaslayıp aynı şekilde onu izlemeye başlamıştım.
"keşke geçtiğimiz iki hafta kocaman bir kabus olsaydı ve şu an uyansaydım..." demişti.
"bunu o kadar çok isterdim ki... o günleri hiç yaşamamış olmayı isterdim."
elimi kendi eline kenetledikten sonra "senden daha fazla ayrı olmak istemiyorum ada... lütfen beni affet... biliyorum, ben dünyadaki en aptal erkeğim... ama lütfen bana bir şans daha ver." demişti.
bir süre durduktan sonra işaret parmağımı ona yöneltip tehditvari bir şekilde konuşmaya başlamıştım. "bir daha bana saçma sapan bir kavga anında ayrılık kelimesini kullanırsan sana yemin ederim ki seni bir daha asla affetmem. benden bu kadar kolay vazgeçebiliyors-"
"devamını getirme, çünkü senden vazgeçtiğim falan yok. sadece biraz aptalım..." dediğinde gülmüştüm.
"biraz mı?"
gülümsedikten sonra elini yanağımda gezdirmişti. "gülümsemeni, o neşeli kahkahanı ne kadar özlediğimi bilemezsin..."
kucağında tuttuğu yastığı aldıktan sonra kendi tarafıma koyup yatmıştım.
o da yatar pozisyona geldiğinde "bugün hiçbir şey yapmadan bu şekilde kalsak olur mu? konuşmasak... bu yataktan kalkmasak... sadece sarılıp uyusak..." diye sormuştu.
başımı kendi yastığımdan çekip onun yastığına koyup daha da yaklaşmıştım. kolunu belime sardıktan sonra yüzümün her yerine öpücükler bırakmıştı.
tamam kardeşim yedin beni. sakin ol bir yere gitmiyorum.
"seni özledim..." diye fısıldadığında elimi yanağında gezdirmiştim. "sen... beni özlemedin mi?" diye sorduğunda gülmüştüm.
"hayır, beni deli gibi ağlatan kişiyi özlemedim." dediğimde elini yanağımda gezdirdi.
"ben gerçekten aptalım... gözlerin... kıpkırmızı. göz altların morarmış..."
vay, öyle mi olmuş zeka küpü? halbuki hiç ağlamadım ama...
omzuma ve boynuma öpücükler bıraktıktan sonra ona daha da sokulup gözlerimi kapatmıştım.
"özledim... ama eski dominik'i, hırvatistan'a gitmeden önce yanımda olan dominik'i..." dediğimde iç çekmişti. belimdeki eli saçlarıma uzanıp onlarla oynamaya başladıktan sonra "biliyorum bebeğim..." demişti.
