Lies of Darkness (Malapascua Series #3)

Capítulo 17

Nagising ako nang unti-unting tumatama ang sinag ng araw sa aking mga mata. Kinusot ko ang mga ito at dahan-dahan na bumangon.

Bumuntong hininga ako at napatitig ako sa kumot na nakapalibot sa akin ngayon. The sheets still smell like him. His room was filled with his perfume, and it has lasted until now. Makapal ang kaniyang kumot at halatang mamahalin talaga ang mga ito. Napalingon rin ako sa air-conditioned na nakalagay ngayon sa itaas ng gilid ng kaniyang bintana.

Ngayon ko lang napansin na malaki pala ang kaniyang kwarto. May sofa pa ito sa gilid at may malaking television sa gitna. Sa bawat gilid naman ng kaniyang kama ay may dalawang lampshades.

The curtains were swaying because of the wind from the outside. Kumunot ang aking noo at napansin kong bukas ang pintuan roon. May veranda rin pala siya rito?

His room was designed and inspired by a modern style. His sheets were coloured black and white, even the curtains. Well, he's a man; guys like him want simple and plain colours. Inilapat ko ang aking palad sa aking noo at napansin kong medyo mainit pa rin ako. Ito ang pinaka-ayaw ko, eh. Madali akong magkasakit kahit na magpa-ulan lang ako sa labas ng ilang minuto, o hindi kaya ay maligo ng ilang minuto ay lalagnatin kaagad ako. I have weak protein and nutrition; that's why I get sick immediately.

Babangon na sana ako nang biglang bumukas ang pintuan at iniluwa roon ang isang Constantine Fernandez na may dala-dalang isang tray ng pagkain. Tumikhim siya at dahan-dahan na naglakad papunta sa aking direksyon. Bigla ko tuloy naalala ang mga nangyari kahapon. I blamed myself for ruining their bond, together with his cousins. Narinig ko rin na sumunod kaagad ang kaniyang mga pinsan noong nakauwi na kami rito kahapon. Tinawagan niya kasi ang mga ito at nag-aalala rin siya, dahil lumakas ang pagbuhos ng ulan at baka mahirapan sila sa pag-uwi.

He slowly put the tray beside the bed. I saw a cup of soup and a cup of milk. Sa gilid naman nito ay ang gamot at ang thermometer. I looked at him, and he brushed his wet hair while straightly looking at the tray. I realised and noticed the colour of his eyes. His eyes were coloured grey, but they're not that visible when they're not hit by the sun. He is wearing his usual outfit. The grey-sweatpant black t-shirt. Ibang-iba siya sa Constantine noong nakita ko noong unang pagpapakilala ng kaniyang ina sa akin.

"Dinala ko na ang pagkain mo rito. I know that you're still not fine," sabi niya, sabay kuha ng mga kubyertos.

Kaagad ko itong kinuha sa kaniya at umawang naman ang kaniyang bibig. Naninibago lang talaga ako dahil hindi masyadong kumikibo. Mas gusto ko pa iyong nag-aaway kaming dalawa, hindi ganito! Hindi ako sanay!

"Ako na," tipid kong sagot sa kaniya.

He is just watching me while I am busy preparing the meal in front of me. Teka, hindi pa ba siya aalis? Don't tell me, maghihintay na naman siya? Kagaya kagabi?

Tama nga ang hinala ko, naghihintay lang siya na matapos ako sa aking pagkain. Umupo siya sa aking harapan, habang pinagmamasdan akong kumakain.

This is fucking awkward!

"Wala ka bang gagawin sa baba?" Hindi ko na mapigilan ang hindi magtanong sa kaniya.

No one will be comfortable if someone looks at them eating their food! Kung hindi ka lang talaga guwapo!

Sa tuwing nakikita ko siya at pinagmamasdan nang matagal, mas lalo lamang siyang nagiging kamukha ng kaniyang kapatid na si Manuel Fernandez.

"No."

"Puwede ka nang umalis, baka kasi... mabagot ka." Pagdadahilan ko sa kaniya.

I heard him sighed and gave me a lazy look. Tama nga ako!