Lies of Darkness (Malapascua Series #3)

Capítulo 16

It was my first kiss... I couldn't believe that my first kiss was taken by Constantine Fernandez. Hanggang ngayon ay tumitibok pa rin ng malakas ang aking puso. Hindi ko mapaliwanag.

When I saw those fears in his eyes, it made me think about something else. Bakit kaya ganoon ang naging ekspresyon niya? Bakit siya biglang kinabahan nang makitang unti-unti akong nalulunod?

I pressed my lips and hugged the black leather jacket that he gave me earlier before we went back to our cars. Nasira ko tuloy ang plano nila na sa pag-bo-bonding.

The girls were looking at me like I was the biggest disaster in their lives. Pagkatapos kasi ng mga nangyari ay nagsalita si Constantine na mauuna na kaming umuwi. I tried to stop him but he didn't listen to me. Binigyan lamang niya ako ng isang mala-awtoridad na tingin, bago ibinigay sa akin ang kaniyang leather black jacket.

Kaagad akong nagbihis ng damit nang makita ko siyang hinihintay ako na pumasok sa isang maliit na nakatayong kawayan.

Thank God, my lock!

"Pasensya na talaga, Leandro, Jonas, Adonis. Alex." Panghihingi ko sa kanila ng paumanhin habang abala si Constantine sa pag-aayos ng aming mga gamit sa compartment ng kaniyang sasakyan.

Nagpatuloy ang tatlong magkapatid sa natitirang barbecue. Alex shook his head and smiled at me.

"Ayos lang 'yun, Dahlia. It made us scared when we saw you in that state earlier."

"Kaya nga hindi ko masisisi si Tino kung ganoon na lamang ang naging ekspresyon niya kanina," may sumilay na multong ngiti sa mga labi ni Jonas, habang nakikipag-usap sa akin.

Adonis shifted and sit properly on his chair, while holding a can of beer.

"That fucking dude is so obvious," he smirked before he sipped his beer.

Napapailing na lamang ako habang nakikipag-usap sa kanila. Habang ang tatlong babae naman ay bumalik sa paglangoy, kanina pa nila tinatawag ang mga pinsan ni Constantine, pero abala pa ito sa pagluluto. Si Adonis naman ay wala pang gana para lumangoy.

I feel bad about the girls. Hindi naman sa naaawa ako sa kanila, pero, parang napilitan lamang ang mga Fernandezes na isama sila, hindi naman sila masyadong pinapansin ng mga ito.

"We're going back home," a baritone voice came from my back.

Napatuwid ako sa aking pagkakatayo at dahan-dahan ko siyang nilingon. He didn't look at me. Instead, he looks to his cousins in a serious way.

"Bakit? Okay na naman itong si Dahlia." Pagrarason ni Jonas sa kaniya.

Umigting ang kaniyang panga at umiling.

"She's not okay. She needs rest," he said in a cold tone.

Nagulat ako nang bigla niyang kinuha ang aking itim na bag at kaagad na hinawakan ang aking braso. Parang may kuryenteng dumaloy roon at hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman.

"Ang kj mo naman, Tino!" Pag-re-reklamo ni Jonas.

Tumawa ang ibang mga pinsan niya. Constantine rolled his eyes to them.

"I'm her fiance. Her health is more important than this. Kayo nalang ang mag-bonding." Huling sabi niya, bago kami umalis sa kanilang harapan.

Pinagbuksan niya ako ng pintuan at wala akong magawa kung hindi ang pumasok. I looked at him. He is seriously manoeuvring the steering wheel with his dark and serious expressions. With his furious movements, his forehead furrowed, and the veins on his arms were showing every time he held the steering wheel of his car.

Awang ang labi, habang nakatuon lamang ang buong atensyon sa kalsada. Maybe, he was thinking something.

Napabaling ako sa harapan nang bigla siyang lumingon sa akin.